Instrumentale rockmuziek is niet altijd voor iedereen weggelegd. Zowel de luisteraar als de uitvoerende act wil nog wel eens zoekende zijn bij het gebrek aan vocalen. Er zijn een bescheiden aantal bands (denk aan Red Sparowes, And So I Watch You from Afar, Long Distance Calling) die het voor elkaar krijgen om het gemis van zang succesvol te compenseren. Monomyth is ook zo’n band die met muzikaal vernuft, hoog speltechnisch niveau en spannende tracks de aandacht met gemak weet vast te houden. Dat daarbij op deze nieuwe langspeler drie van de vier tracks ruim boven de 10 minuten klokken vormt geen enkel obstakel.

Het vijftal uit Den Haag neemt op de tweede langspeler ‘Further’ uitgebreid de tijd om de tracks op- en uit te bouwen, waarbij nauwkeurig naar één of meerdere climaxen wordt gewerkt. Elementen uit de progrock worden zorgvuldig verweven met de nodige psychedelica en spacerock wat een bijna hypnotiserende uitwerking tot gevolg heeft. Stonerinvloeden die op de vorige plaat duidelijk aanwezig waren zijn wat verder naar de achtergrond verdwenen met uitzondering van stevige ‘Collision’ welke qua speelduur, compactheid en opbouw iets afwijkt.

In ‘Spheres’ wordt een lange aanloop met samples, loopjes, en repeterende passages neergezet waar de luisteraar in kan verdwalen om pas ruim over de helft met wat heftigere gitaarwerk uit te pakken. De ritmes in ‘6EQUJ5’ zijn aanvankelijk ingetogen om te transformeren naar stuwend tot zelfs dansbaar.

De kracht van Monomyth zit ‘m over heel dit album vooral in sound en herhaling. Die herhaling leidt daarbij nooit te verveling, maar wel tot een prettige herkenbaarheid waardoor ruim drie kwartier aan prima geproduceerde, sfeervolle en gelaagde muziek makkelijk verteerbaar is. ‘Further’ is een avontuur wat wordt ondergaan en dat de luisteraar ongemerkt steeds dieper meesleurt in een trip van muzikale genialiteit.

Muzikaal avontuur van Monomyth overtuigt op 'Further'
Songwriting8.5
Production8
Originality7.8
Music9.3
8.4Totale score
Waardering gebruiker: (4 Stemmen)
8.0