Wanneer Truckfighters tijdens een korte headline tournee met twee data ons kikkerlandje aandoet, dan begint het op de Counter Culture burelen direct te borrelen. Al sinds lange tijd hebben we het Zweedse drietal in onze armen gesloten en zijn we misschien zelfs niet altijd helemaal objectief in ons oordeel. Onze eerste intense live ervaringen waren in het Londonse Camden (The Underworld) tijdens Desertfest. Langzaam maar zeker ontwaakt ook de rest van de wereld om deze top fuzz/stoner act in de armen te sluiten.
Als een liefde zo passievol wordt gedeeld betekent dat ook een kleine ruzie in de tent. Wie mag er verslag gaan doen? Welke show pakken we mee? Fotografen vallen over elkaar heen bij de gedachte de jumps van gitarist Dango op de gevoelige plaat te kunnen vastleggen. Vooruit, dan trekken we erop uit om zowel naar Tivoli als naar de Effenaar af te reizen. De rest koopt een kaartje. Iedereen tevreden.
Tivoli Utrecht 13-10-2014
Foto’s: Jos Berbee, Tekst Haiko Peters
Truckfighters @ Tivoli
Tevredenheid en onvoorwaardelijke liefde voor fuzzy riffs mogen echter natuurlijk niet resulteren in het door de vingers zien van oneffenheden en minpunten. Daarom gebiedt eerlijkheid te zeggen dat het voorschotelen van twee support-acts op de maandagavond misschien wel iets teveel van het goede is.
Fuzzorama labelgenoten Witchrider mogen het spits afbijten en dat gaat het Oostenrijkse gezelschap muzikaal gezien prima af. De band komt echter wat tam over, zoekt weinig interactie met het publiek en lijkt door zijn poppy songstructuren af en toe te ver af te dwalen van de stonerrockprincipes waarmee het zichzelf associeert. De afstelling van het geluid in TivoliVredenburg’s Pandora is echter uitstekend en dat maakt een hoop goed.
Even energiek als een halfjaar geleden in de Melkweg staat White Miles even later op het podium van de Pandorazaal. Het van Madagascar afkomstige rockduo zet een showtje neer dat beschouwd kan worden als het compleet tegenovergestelde als de set van voorganger Witchrider. Medina en Hansjörg betrekken het publiek regelmatig bij hun recht-toe-recht-aan-rock, die muzikaal niet al te spannend is, maar live wel consistent is en vol overgave wordt gepresenteerd.
Tegen tienen worden de knoppen op de welbekende, oranje versterkers op het podium volledig opengedraaid en is het tijd voor Truckfighters om de bühne te betreden. Gitarist Dango slingert zijn gitaar aan, perst de eerste ronkende kettingzaaggeluiden eruit en zweept het publiek vast op voor setopener Mind Control. Met de opener van het in januari verschenen album Universe laten de drie Zweden zien dat ze ook op een druilerige maandagavond hun mannetje staan, maar dat mannetje lijkt toch enigzins vermoeid te zijn.
Spatte in Amsterdam de energie nog van alle drie de bandleden af, vanavond is dat uitsluitend het geval bij de onvermoeibare Dango. Naast hem staat bassist Ozo enigzins afwezig voor zich uitstarend zijn kunstje te doen. Gelukkig trekt hij natuurlijk wel de nodige sexy basloopjes uit zijn gitaar, maar tegelijkertijd sneeuwen zijn vocalen regelmatig onder en slaan hij zelfs af en toe de plank volledig mis met zijn zangpartijen.
Onuitputtelijk: zo typeerden we het Zweedse trio eerder dit jaar in de Melkweg. De tussenstop in Utrecht kan misschien nog wel het best worden samengevat als: zorgvuldig samengesteld, uitgebalanceerd en uitgekookt.
Effenaar, Eindhoven 14-10 2014
Foto’s: Elke Teurlinckx, Tekst: Reno van der Looij
Truckfighters @ Effenaar
Alvorens Truckfighters het podium in de kleine zaal bestijgen is het vandaag een lange zit om door de supportacts heen te komen. de stonerrock van Witchrider doet het nog wel aardig, maar kampt met een matig geluid en een zanger die regelmatig tegen het valse aanzit. Wat dat betreft gaat het het duo White Miles het beter af, al mist het tweetal duidelijk de diepgang die bijvoorbeeld het combo Blood Red Shoes of White Stripes wel heeft. Dirty pole dance stoner blues rock noemen ze het zelf. Dat klinkt veelbelovend, maar valt in de praktijk toch wat tegen.
Het is inmiddels bijna 22.00uur als het Zweedse hoofdgerecht wordt opgediend. Het trio lijkt zich hiervan bewust aangezien men direct het gaspedaal vol intrapt voor ‘Mind Control’ van het onlangs verschenen album ‘Universe’. De rolverdeling is zoals we gewend zijn. Gitarist Dango (Niklas Källgren) springt, rent, hijgt, draait rondjes om z’n eigen as terwijl hij de ene na de andere fuzzy riff afvuurt. Zangert/bassist Oskar Cedermalm (aka Ozo) is in de stukken met zang erg gefocust, maar gaat in de instrumentale passages op zijn eigen manier los. Drummer Axel Larsson timmert het geheel vakkundig en stevig aan elkaar.
De setlist kent uiteraard een aantal tracks van het nieuwe album Universe (‘The Chairman’, ‘Get Lifted’), maar ook ouder werk zoals ‘Atomic’ (Phi, 2007) en ‘Monte Gargano’ (Mania, 2009) komen voorbij. Wie de band al langer kent weet dat het epische ‘Desert Cruiser’ uit 2001 en ‘In the Search of The’ op het eind van de set te vinden zijn.
Truckfighters @ Effenaar
De band vindt zijn weg na aanhoudend applaus terug naar het podium voor één toegift (het geniale ‘Mastodont’, eveneens van Universe). Eén toegift maar?! Ja inderdaad, maar die duurt dan wel meteen bijna een kwartier als rond half twaalf het zweet van het hoofd kan worden geveegd en de rook langzaam verdwijnt.
Truckfighters oogt en klinkt fris, voelt dynamisch vandaag, maar is tegelijk zwaar, gruizig, lomp en log. Een sound waar je op hoopt en ook verwacht bij dit genre. De bezoekersaantallen in Utrecht en Eindhoven laten zien dat het nog altijd een band voor de liefhebbers en fijnproevers lijkt te zijn. Maar geloof ons; dat gaat veranderen.
Voor de complete fotoreportages klik je hier: Tivoli of hier: Effenaar.