OAuthException: Error validating application. Application has been deleted.

Solstafir is momenteel bezig met de eerste headline tour door Europa en doen in het kader van die tour vanavond de nieuwe Doornroosje in Nijmegen aan. Samen met het Spaanse Obsidian Kingdom en de Noren van Sahg weten ze de Doornroosje goed te vullen. De nieuwe zaal van Doornroosje is pas onlangs in gebruik genomen, ziet er puik uit, en de nieuwe geur die daarbij hoort, ruik je zelfs nog bij binnenkomst.

Tekst: Peter Savelkoul | Foto’s: Paul Verhagen.

Sahg @ Doornroosje

Sahg @ Doornroosje

Stipt om acht uur gaat Obsidian Kingdom uit Barcelona van start. In 2012 brachten ze hun debuut LP – ‘Mantiis’ – onder eigen beheer uit en inmiddels hebben ze onderdak gevonden bij ‘Season Of Mist’. Juist ja, labelgenoot van Solstafir. Doordat het geluid van de keyboards nogal hard staat verzuipen de gitaren in het begin van de set in een brei van geluid. Gelukkig is dit euvel bij het tweede nummer grotendeels opgelost. Muzikaal is het lastig in een hokje te proppen; van progressieve metal tot post-rock passeert de revue. De Spanjaarden zetten een enthousiaste set neer en maken volop gebruik van het gehele podium. Dat de zaal dan nog maar matig gevuld is, lijkt ze niet te deren.

Next up; Sahg. Na een intro uit een jaren 60 Horror film (Graverobbers for outer space) opent het gezelschap met met ’Slip of the Edge of the Universe’ van hun laatste album ‘Delusions of Grandeur’. Al snel wordt duidelijk dat deze heren flink wat fans in de zaal hebben aangezien er volop wordt meegezongen en geheadbangd. De Noren spelen een soortement van toegankelijke Rock/Metal. De zanger doet daarbij qua verschijning wel wat denken aan J.D.Bradfield van de Manic Street Preachers. Prima om een keer een kort setje van mee te pikken, maar verder niet echt boeiend.

Sólstafir @ Doornroosje

Sólstafir @ Doornroosje

Tijdens het ombouwen voor hoofdact Sólstafir geraakt de zaal, tijdens de klanten van traditionele IJslandse muziek, alsnog zeer goed gevuld. Tegen tienen betreden de heren uit Reykjavik het podium en beginnen direct met een knallende set. Tijdens de uitvoering van bijvoorbeeld ‘Lagnaetti’ is wel te merken dat de complexiteit van de nieuwe nummers van het album ‘Otta’ live toch voor de nodige problemen zorgen. De piano wordt als backing-track gespeeld, waarop de band verder borduurt. Her en der rammelt het een beetje. Tijdens de opbouw van de nummers is het echter onmiskendaar dat we hier met een goed op elkaar ingespeelde band te maken hebben.

Zanger Addi bewijst zich hier dan ook als charismatisch frontman met een enorm vette gitaar die zo uit een  Viking schip lijkt te zijn gesneden. In diverse rock poses staat hij op de rand van het podium. Halverwege de set krijgt de publiek de vraag welke tracks men wil horen. Nog een hele opgaaf voor ons Nederlanders om de Ijslandse titels uit te spreken. Schijnbaar hadden enkele mensen in het publiek echter een cursus gevolgd, want de verzoekjes vliegen om de oren.

Voorafgaand aan ‘Svartir Sandar’ krijgen we ook nog te horen dat we vooral niet naar IJsland moeten gaan; het bestaat voornamelijk uit vulkanen, schapen en zwart zand. Na de afsluiting van de reguliere set, worden het publiek nog getrakteerd op drie toegiften. Gezien de meeste uit het publiek vooral voor Sólstafir zijn gekomen, stemt dit ook tot dikke tevredenheid.