Had u afgelopen zondag ook zo’n pijn in uw nek, schouders, en andere lichaamsdelen? Dan heeft u of op zaterdag de tuin gedaan of op een slecht matras gelegen, maar in het beste geval was u bij het optreden van Trivium, Miss May I en Battlecross in de Melkweg. Maakt u zich vooral geen zorgen, nog twee dagen en dan kunt u gewoon weer uw hoofd recht houden zonder die helse pijnen.
Trivium dus. Een headline spot in de grote zaal van de Melkweg met twee mooie support bands. De avond begint al vroeg, maar om 19.00 uur is de zaal toch flink gevuld en mag Battlecross de aftrap van de avond verzorgen. Waar normaal het voorprogramma bij metal shows nog al eens wordt aangegrepen om de bierconsumptie te verzorgen, laat Battlecross zien dat ze geen probleem hebben met de aandacht te grijpen. Het duurt dan ook niet lang voordat de eerste moshpit een feit is. De band weet van begin tot eind te boeien, de sfeer is goed en dit zorgt voor een goed opgewarmde zaal. De zanger grapt nog even op zoek te zijn naar een gids voor een toertje door Amsterdam, maar wel met een bepaalde voorwaarde: ‘please don’t rape me, because this is my first time in Amsterdam’.
Nadat Battlecross de lat behoorlijk hoog heeft gelegd, is het de beurt aan Miss May I. De band start moeizaam en als aan de oproep voor de eerste circlepit geen gehoor wordt gegeven dan doet dat het zelfvertouwen geen goed. De band herpakt zich echter prime en heeft meer succes bij het derde nummer, waar de zaal zich wel laat gaan. Helaas wordt daarna de sfeer grimmig, doordat er iemand tegen de grond wordt geslagen. De onfortuinlijke jongeman moet uiteindelijk met een flinke hoofdwond naar het ziekenhuis worden vervoerd. Bij deze willen we dader, ofwel “held” op sokken, dan ook bedanken voor de laffe daad: way to go asshole, als je niet tegen springende metalheads kan, ga dan niet naar een metal concert. Ondanks dit incident weet Miss May I zich te herpakken en verder een goede show neer te zetten. Het enige wat op te merken valt, is dat tijdens de tweede helft van de show de zang weg lijkt te vallen tegen de gitaren en de drums.
Hierna is het hoog tijd voor Trivium. Het podium wordt aangekleed, de instrumenten worden gecheckt en klaargezet. Zodra de lichten uit gaan is het meteen duidelijk dat het publiek hier voor komt. De sfeer is direct super en van voor tot achter in de zaal doet iedereen mee vanaf het eerste nummer. Zowel de oude nummers (‘Like Light To The Flies’, ‘Becoming The Dragon’) als de nieuwe nummers van de laatste langspeler ‘Vengeance Falls’ (‘Brave This Storm’, ‘Strife’) gaan er in als warme broodjes. Ook is er een kleine première in de Melkweg; het is namelijk de eerste keer dat het nummer ‘Of All These Yesterdays’ van het album ‘In Waves’ live wordt gespeeld. Na anderhalf uur is het einde in zicht en wordt de encore ingezet met ‘Capsizing the Sea’ gevolgd door ‘In Waves’ en ‘Pull Harder On The Strings Of Your Martyr’. Na een flinke lading plectrums en drumstokken het publiek in gegooid te hebben is daarna echt over. Vanaf de start was het niveau van Trivium hoog en de band kende gedurende de show nergens verval. Een optreden wat bij het zeer tevreden publiek nog wel even lekker zal nadreunen.