Wij van Counter Culture zagen zaterdag maar weinig mainstage. En dat lag niet zozeer aan de regen (die het grootste gedeelte van de dag uitblonk door afwezigheid) maar eerder aan de kneiter van een line up die in de Metaldome stond geprogrammeerd. Achtereenvolgens betraden Nails, Amenra, Enslaved, Amplifier, Cult of Luna en The Dillinger Escape Plan het Metaldome-podium. Geen misselijke line up dachten wij zo!
Nails
Als eerste van dit rijtje treedt Nails aan. Nails is niet van het nageltjes lakken, maar eerder van het met een klauwhamer je nagels verbrijzelen. Nails is meedogenloos hard, maar stiekem ook erg catchy. We horen vooral veel werk van het vorig jaar verschenen uitstekende album ‘Abandon All Life’. Een ideale start van deze dag en onze oren zijn direct doorgesmeerd.
Amenra
Na Nails is het tijd voor Amenra. De band speelt dit jaar voor de eerste maal in haar 15 jarige carrière op Graspop en neem van ons aan, dat gaat zeker niet de laatste keer zijn. Amenra laat er geen gras over groeien in de inmiddels overvolle Metaldome. Vanaf de eerste tonen van ‘The Pain. It is Shapeless’ tot en met de laatste tonen van ‘Silver Needle. Golden Nail’ is er geen weg terug en worden we opgezogen in de zware maalstroom van post metal en sludge van Colin H. van Eeckhout en kompanen. Intens en hypnotiserend!
Enslaved
Wanneer de Amenra-rookgordijnen zijn opgetrokken, is het tijd voor het Noorse Enslaved. Deze medegrondleggers van de black metal maken vandaag een erg frisse indruk. Geen corpsepaint en ander ‘evil’ gedoe voor Grutle Kjellson en zijn strijdmakkers. Dat heeft Enslaved ook helemaal niet nodig. De band overtuigt zo ook wel. Naast het feit dat de band met veel gevoel speelt, maakt met name de cleane zang van toetsenist Herbrand Larssen (die mooi contrasteert met het gebrul van Grutle Kjellson) indruk. Mooie show!
Amplifier
Amplifier heeft daarna serieuze concurrentie van de mainstage, alwaar Gojira speelt. De band treft bij opkomst een akelig lege Metaldome aan. Onbekend maakt onbemind denken we dan. Amplifier maakt het zich daarna ook nog eens erg moeilijk door met onbekend nog te verschijnen werk te beginnen. Eigengereid noem je dat, maar niet erg verstandig. Een gemiste kans derhalve. Jammer! Want spelen kunnen deze heren zeker.
Cult of Luna
Cult of Luna weet daarna wel te overtuigen. Met twee drummers, drie gitaristen, een bassist en een toetsenist zijn er voldoende ingrediënten aanwezig om een aardige geluidsmuur op te trekken lijkt ons zo. En dat is precies wat we krijgen. De Zweden spelen vooral veel materiaal van het vorig jaar verschenen ‘Vertikal’. De brul van Johannes Persson is vandaag uitstekend op orde en ook de rest van de zevenkoppige band verkeert in uitstekende vorm. Ook dit concert vormt een van de vele hoogtepunten van vandaag.
The Dillinger Escape Plan
Na Cult of Luna is het tijd voor The Dillinger Escape Plan. De band komt haar vorig jaar geannuleerde optreden (gebroken pols Ben Weinman) goedmaken. En goedmaken doen ze! Wat een energie heeft deze band. Als een stel berggeiten beklimmen Ben Weinman en Greg Puciato versterkers en boxen om er vervolgens weer vanaf te springen. Halsbrekend! Maar stiekem vinden we toch eigenlijk de furieus stampvoetende bassist Liam Wilson het meest indrukwekkend om naar te kijken. Heel Dillinger is eigenlijk indrukwekkend vandaag. Toch besluiten we na een machtige uitvoering van ‘One of Us is the Killer’ Dillinger te laten voor wat het is.
Neurosis
In de Marquee staat namelijk Neurosis op de bühne. Na uiterst sterke optredens van Cult of Luna en Amenra, krijg je het gevoel dat de godfathers van de post metal wat te bewijzen hebben vandaag. Het publiek smult in ieder geval van de zware post metal van deze ‘veteranen’. De band speelt strak, hard en met ontzettend veel gevoel. De set bestaat uit louter hoogtepunten. O.a. ‘Locust Star’, ‘At The Well’, ‘My Heart for Deliverance’ en ‘We All Rage in Gold’ daveren voorbij. De band bewijst dan ook de concurrentie met ‘jonge honden’ Amenra en Cult of Luna makkelijk aan te kunnen. Klasse!
Carcass
Na het geweldige Neurosis concert besluiten we in de Marquee te blijven hangen. Limp Bizkit laten we immers graag schieten voor Carcass. De band heeft de video’s van ‘Operatie Live’ thuisgelaten zo blijkt. Wat de band niet thuis gelaten heeft, is de kwaliteit om met mathematische precisie haar progressieve death metal op ons af te vuren. De messcherpe riffs en de heerlijke sneer van Bill Steer zijn een genot voor het oor. Mooi is ook de ode aan de onlangs overleden H.R. Giger. De kunstenaar die het artwork voor ‘Heartwork’ verzorgde wordt geëerd met een nummer. ‘This one is for you Rudi!’. Mooi gebaar!
Jupiler Stage
Tussen al dit geweld door, zagen wij op de Jupiler Stage ook nog Skyharbor, Protest the Hero, Kylesa en Walls of Jericho aantreden. Met name laatstgenoemde maakte een uitstekende indruk en scoorde vooral hoog op de lijstjes ‘meeste crowdsurfers per minuut’ en ‘frontvrouw met meeste ballen’. Skyharbor en Protest the Hero (vooral de vele praatjes van de zanger Rody Walker deden de band de das om) maakten tussen al het Metaldome geweld helaas een wat vlakke indruk. Kylesa daarentegen voldeed wel aan de verwachtingen en trakteerde ons op een heerlijke set vol met progressieve sludge.
Dag 2 van Graspop was dus een schitterende dag voor de liefhebber van de wat meer experimentele en extreme metal. Vooral Amenra, Cult of Luna, The Dillinger Escape Plan, Neurosis en Carcass lieten een onuitwisbare indruk achter.