Midsummer Prog is een vaste waarde geworden op de festivalkalender. Dit jaar zowaar tevens voor het eerst met een wintereditie in TivoliVredenburg, waar het op hetzelfde recept teert als een ruime handvol aan edities in Valkenburg. Alhoewel niet helemaal, aangezien het in Limburg een 2 daags feestje is in tegenstelling tot de dag in Utrecht. Het historische Openlucht Amphitheatre maakt het een bijzondere plek waar de liefhebbers van Progrock graag terugkeren. Hoewel de line-up dit jaar misschien iets minder aansprekend is, verkoopt het sympatieke kleinschalige festival ogenschijnlijk wederom probleemloos uit. Dat is een prima prestatie al is een kleine nuancering wel op zijn plaats, aangezien er ‘slechts’ plaats is voor ruim 900 liefhebbers van het genre.

Headerfoto credits: Midsummer Prog festival.

Overdag spotten we al diverse prog shirtjes op de vele terrasjes in Valkenburg. Het festival leent zich dan ook uitstekend voor een weekendje weg. Het theater toch ook nog even extra benoemen, want het is een prachtige locatie in auditoriumstijl, met veel groen de mergelgrotten op de achtergrond, wat zeker meespeelt dat liefhebbers hier graag terugkeren. Geen verhoogd podium, maar oplopende trappen voorzien van houten bankjes. En dat zittend naar bands kijken op een festival, blijft toch best nog even wennen.

De zonovergoten vrijdag moesten we helaas laten schieten, maar de dag kende een keur van bands met onder meer Arena, SRB, Kristoffer Gildenlöw en Theraphosa. Ook op zaterdag zijn we vanwege omstandigheden helaas ook wat aan de late kant en sluiten aan bij de show van Hasse Fröberg Musical Companion, oftwel HFMC afgekort. HFMC is een typische MSP band. Progrock met een hoge mate van virtuositeit. Je gaat er niet direct van op de planken staan, maar het luistert gewoon lekker weg. Solootje hier, orgeltje daar, de Zweden op Uppsala maken er een solide show van. Het past zelfs bij het beetje benauwde warme weer om rustig je biertje of colaatje bij te drinken. Het had iets meer mogen sprankelen, maar de heren krijgen een welverdiend dik applaus na afloop.

Het is bij Temic wel allemaal meteen flink anders, aangezien we deze supergroep (mogen we dat zo stellen met leden die een verleden bij ondermeer Haken, Neal Morse en Shining hebben?) juist weer in de prog”metal” categorie kunnen plaatsen. Hier wordt uit een veel steviger vaatje getapt. Overigens opvallend dat deze gasten, voornamelijk uit Noorwegen, ook een aantal maanden geleden al mochten aantreden op de wintereditie. Wat Temic doet, doen ze goed, maar het is allemaal wel uit het progmetal boekje. Keurig binnen de spelregels van het genre waar referenties naar Haken en Dream Theater op de loer liggen. Kwalitatief erg goed, technische zeer bekwaam, maar missen wat eigen smoel. Misschien met uitzondering van de vocals van zanger Fredrik Klemp, die een heel kenmerkend geluid laat horen. Ken je Maraton, dan herken je zijn stemgeluid direct. Speciale vermelding voor het gitaarspel van Eric Gillette; om je vingers bij af te likken zo goed als die staat te spelen vandaag.

Daarna is het weer even schakelen met Plini. Hoewel we het allemaal met gemak in de catagorie Prog kunnen plaatsen, is het instrumentaal wat nu de klok slaat. Waar Temic met Klemp een frontman heeft die zelfs het publiek induikt, zien we nu muzikanten die zich volledig op het eigen instrumentarium richten en super geconcentreerd en foutloos musiceren. Dat klinkt misschien als saai, maar het is ontzettend boeiend hoe goed de mannen staan te spelen en hoe sterk het materiaal live uit de verf komt. Niet de meest spectaculaire band om te zien en buiten een paar welgemeende ’thanks you’s’ is de interactie met het publiek minimaal. Desalniettemin een show die als zeer geslaagd de boeken in kan.

Karnivool mag vervolgens het festival in het slot gooien. Af en toe vallen er wat regendruppels en hier en daar worden op de mobieltjes de buienradars gecheckt. Het blijft tot net na het einde van de show keurig droog. Goede timing van moeder natuur. Wat rest is anderhalf uur lang genieten van de Australiërs en doordat de schemering is ingevallen is het podium nog sfeervoller door de belichting. Karnivool komt vandaag overigens een stuk beter uit de verf dan de headline 013 show in Tilburg van pak m beet een half jaar geleden. Daar werden ze zelfs naar huis gespeeld door support act The Ocean. Waar nu precies het verschil zit met vandaag is moeilijk te duiden, maar genieten is het wel. Ian Kenny zingt fantastisch en de band zet een weergaloze dynamische set neer. Halverwege het optreden gooit een deel van het publiek de schroom van zich af en baant zich een weg naar het podium. Zitten is er inmiddels niet meer bij in het Openlucht Theater. En dat is exact wat prachtige nummers zoals ‘We Are’, ‘Simple Boy’ en ‘Themata’ verdienen. Afsluiter ‘New Day’ zorgt voor een uitzinnig publiek en een minutenlange staande ovatie na afloop. Dik verdiend Karnivool.

Over de auteur

Reno van der Looij
Kernteam #ROCK

Recensent, hoofdredactie en fotograaf voor Counter Culture. Metalhead pur sang, maar ook stoner, hardcore, grunge en retrorock. Snowboarden en voetbal vervelen nooit!

Gerelateerde berichten