De Belgische rockers van Wallace Vanborn lieten op ‘Free Blanks Shots’ voor het eerst van zich horen in 2010. De kritieken waren prima en iedereen keek uit naar die ‘gevreesde tweede plaat’. ‘Lions, Liars, Guns and God’ uit 2012 bleek echter een shot in de roos, waarop de nodige groei te bespeuren was. Met The Orb We Absorb meldt het drietal zich deze maand wederom aan het front.
Na een kort intro begint de band sterk en vertrouwd met een stevige rocker (‘Supply and the Demand’) wat tevens de eerste single van het album is. Met het daarop volgende ‘Skipping Loops’ gaat het toch een beetje mis. De song loopt niet, rockt niet en neigt vooral naar de fast forward knop. Met ‘A Bee and a Buzz’ wordt de draad enigszins opgepakt, maar ergens blijft het gehoopte vuurwerk nog uit. En dat blijft ook de daarop volgende songs een beetje zo. Een (stoner)rock plaat die voort kabbelt; dat hoort niet.
Het gevoel dat je bij een grondige beluistering van de plaat langzaam bekruipt, is dat men wel heel lang over het geheel heeft proberen na te denken. Daardoor is het frisse en spontane eraf. Voor de productie heeft men niemand minder dan Chris Goss (Master of Reality, en ook eerder werkte voor Queens of the Stone Age, Mark Lanegan) gekozen. Maar ook in de sound van dit album ontbreekt het aan de nodige power.
De 13 tracks (eigenlijk 11 als je het intro en outro weglaat) zijn zeker niet slecht, maar missen net dat beetje extra. En dat is jammer, want de band heeft zeker zijn kwaliteiten; neem nu de fijne track ‘Wizzard Casts Blizzard’ of het ijzersterke afsluitende ‘Wave Goodbye’. Met vlagen horen we op The Orb We Absorb de kunde van het drietal en pas laat op de tweede helft van de plaat komen de Belgen echt op stoom. Dat is echter net te weinig voor een band die zich inmiddels tot de gevestigde rockorde van België mag rekenen.
Ow ja, dan nog die albumhoes. Smaken verschillen en er zal best een idee achter zitten. Vooralsnog lijkt de kwalificatie spuuglelijk echter het meest in de buurt van de waarheid te komen.