Wekenlang gaat het op de Counter Culture redactie maar over één ding: de jaarlijst. Hoe dichterbij december kwam, hoe meer er nog even onderling lastminute releases geplugd werden en toptiens op orde gemaakt werden op jaarlijst.nl. Inmiddels heeft iedere recensent zijn tien favoriete albums ingeleverd, zijn de stemmen geteld en kunnen we dan eindelijk aftrappen met onze eindlijsten, verdeeld over drie mooie decemberweken. Michelle is vandaag hekkensluiter met haar tien allerfavorietste albums van 2014, waaronder niemand minder dan (duh) Slash, U.S. Royaltyen Wolfmother.
3. Wolfmother – New Crown
Het jaar 2014 stond voor mij in het teken van de mooiste zomer ooit. En die zomer stond voor mij in het teken van dit album. En dus staat hij op de derde plek in mijn jaarlijst. Dit album brengt mij terug naar herinneringen waarover ik verder niet in detail hoef uit te wijden om mijn online imago te besparen. Anyways; Wolfmother dus. Het album kreeg weinig lof van de critici, maar ik ga altijd graag tegen de stroom in en bewijs het tegendeel. Wat New Crown zo bijzonder maakt is JUIST de rommeligheid. Het is geen opgepoetst, gepolijst, gefinetuned album. Het is een nonchalant in elkaar gedraaide inspiratiebron van een paar harige mannen met instrumenten. En ik LUVV DAT.
Personal favorite: I Don’t Know Why
2. Slash – World On Fire
Dat Slash in mijn jaarlijst opduikt, zal voor niemand echt een verrassing zijn. Ik schreef eerder al een laaiend enthousiaste recensie over dit album en dat is ook meteen de reden dat dit album op de tweede plek in mijn jaarlijst staat. Om te beginnen bevat het album een ouderwets aantal nummers: 17 stuks om precies te zijn. En ze zijn stuk voor stuk om te smullen. Of het stuur uit je auto vandaan te airdrummen. World On Fire is een schizofrene reis door het fucked up brein van Myles Kennedy (lyrickoning). Van pure rock ’n roll naar een idealistisch nummer tegen ivoorstroperij, van dirty little whores naar haal-me-van-deze-zieke-planeet-teksten en van keiharde hete stomende seks naar een romantische serenade voor Hollywoodsterren ouder dan 50 jaar.
Personal favorite: Wicked Stone
1. U.S. Royalty – Blue Sunshine
U.S. Royalty krijgt wat mij betreft sowieso te weinig credits. Deze band had al lang wereldberoemd moeten zijn. En dus verspreid ik tot het zover is het evangelie van U.S. Bloody Royalty. Het album Blue Sunsine weet een knappe balans te vinden tussen gepolijste (pop)rock, indie en een rauwe vibe. Het is een vrij toegankelijk album, omdat het tijdens de eerste keer luisteren wel direct aanspreekt. Echter ontdek je de gelaagdheid van de lyrics en de experimentele trucjes van de mannen pas na een paar keer luisteren. Wat opzich oké is, want het album verveelt niet. Never niet. Nooit niet. Kwam-in-januari-uit-en-luister-ik-in-december-nog-steeds-niet. Daarnaast is het ook nog eens de allerbeste roadtrip muziek everooit. Ik spreek uit ervaring. Geef het een kans. Je zult er geen spijt van krijgen.
Personal favorite: Into The Thicket
De Jaarlijst Top Tien van Michelle
- U.S. Royalty – Blue Sunshine
- Slash – World On Fire
- Wolfmother – New Crown
- Royal Blood – Royal Blood
- The War on Drugs – Lost in the Dream
- Rival Sons – Great Western Valkyrie
- James Vincent McMorrow – Post Tropical
- Jack White – Lazaretto
- Steel Panther – All You Can Eat
- Guardians Of The Galaxy – Awesome Mix Vol. 1
(Oké, die laatste is misschien een beetje een grapje. Maar mooi wel mijn meest afgespeelde playlist in Spotify uit 2014 en dus moet hij hier tussen staan.)
De lijst van morgen
Helaas pindakaas! De persoonlijke lijstjes zijn hierna opperdepop. Maar niet getreurd, hoor. Morgen gaan we gewoon verder met de nummer 15 tot en met 11 van de Counter Culture Jaarlijst!
Jouw jaarlijst doorgeven
Geef jouw favoriete albums van 2014 door via www.jaarlijst.nl en bekijk hoe goed jouw favorieten scoren in de Community Jaarlijst die vanaf 29 december zal verschijnen bij Counter Culture.