Drie maal hoera en een handje confetti! Nieuw materiaal van de hooggehoede, langharige gitarist met een ring in zijn neus, zakdoek aan zijn leren broek en eeuwige zonnebril op. Wacht, je weet niet wie Slash is? Zie je dat rode kruisje rechts bovenin? Klik en get the fuck outta here.
Enfin. Ter zake.
Na het denderende succes van Apocalyptic Love heeft Slash samen met Myles Kennedy (die van Alter Bridge, ja) and The Conspirators (Frank Sidoris, Todd Kerns & Brent Fitz) een nieuwe plaat uitgebracht: World On Fire. Gevuld met een ouderwets aantal van maarliefst 17 nummers! En niet zomaar 17 nummers, maar 17 airguitar worthy, stuur uit je auto vandaan drummende, partying with your pants down, rock ‘n roll nummers.
In Slash zijn eigen woorden: “This is basically a happy record with some dark subject matter. It ends up in a positive place, but it also leaves you with the idea not to get too comfortable.”
Van World On Fire naar The Unholy. Let the journey begin!
World On Fire
Het album wordt afgetrapt met de ideale ‘boze puber is boos’-plaat. Niets nieuws voor de oplettende fans onder ons, want World On Fire werd al eerder uitgebracht als single. “I think it’s time you set this world on fire. I think it’s time you push it to the edge. I’m so fucking bored so trip the wire. It may never be this good again.”
Heerlijk om uit volle borst mee te schreeuwen in de auto. Het liefst onderweg naar huis na een stressvolle, chaotische werkdag vol zeurende mensen. Also: I think we could use some more cowbell.
Shadow Life
Wat krijgen we nu? Een balad? Nee hoor. Maar wat dan wel? Dat waar Slash al voor waarschuwde. Iets “not too comfortable”-ish. “’Cause daddy’s secret are the killing kind. Rope around your neck. It’s a wonder you breathe at all.” Maar als je de ietwat obscene lyrics weet te relativeren en het uit kan zitten tot de heerlijke riffs, word je ook nog eens getrakteerd op een kickdrum waar je niet omheen kan.
Automatic Overdrive
Het seksleven van Myles Kennedy samengevat in een hoopje vage lyrics met een sausje van snerpende Slashgeluiden. Meer hoeven we hier niet echt over zeggen.
Wicked Stone
Op zo’n beetje het hele internet al bekroond als de beste plaat van het album. En dat is opzich niet heel raar. Deze plaat is een beetje het Disneyland van World On Fire. Je weet van gekkigheid niet waar je luisteren moet. Het is speels en dynamisch, maar tegelijkertijd retestrak. Als je goed luistert, ontdek je ook nog een aantal knipogen naar de wereld van rock ’n roll.
30 Years To Life
Een diepe, duistere, wat langzame intro brengt je naar een jaren ’80 metal vibe, ondersteund door backing vocals die het risico op “keihard meebrullen in het openbaar” wel heel groot maken. Of je nu wilt of niet, 30 Years To Life voel je in je hele lijf. En na onbewust de hele plaat mee headbangen, ook in je nek.
Bent To Fly
Bent To Fly geeft de veelzijdigheid van Myles Kennedy zijn stem bijzonder goed weer. Begeleid door een enigszins bescheiden Slash, laat de meest sexy zanger van de wereld zich van zijn tedere kant zien. Dikke kans dat in de aankomende tour deze plaat het kippenvelmoment van de show zal gaan vormen.
Stone Blind
Did that just happen? Deze plaat bezorgt een instant flashback naar het good old Guns ’n Roses tijdperk. Totdat Myles zijn strot open trekt tenminste. Want mister Axl Rose heeft eigenlijk nooit echt op kunnen boxen tegen Kennedy. En hij weet het. Alleen zijn ego nog niet. Stone Blind zelf is wel wat gelaagder dan dat. De lyrics vertalen hoe het is om verblind te worden door pure schoonheid. Een mooie boodschap, omlijst door de wondere wereld van rock ’n roll.
Too Far Gone
*Error 404. Review not found. De redactie van Counter Culture kreeg een black-out tijdens het luisteren van Too Far Gone. Ons excuses voor het ongemak.*
Beneath The Savage Sun
Hoor je die zware, stampende beat? Herken je er iets in? Luister nog eens. Klinkt het alsof er een kudde olifanten voorbij sjokt? Na een keer of drie luisteren ontdek je dat Beneath The Savage Sun licht werpt op het ontzettend onnodige, wrede stropen van olifanten. En als je dat eenmaal door hebt, gaat de stem van Myles right in the feels.
Withered Delilah
Withered Delilah is een pleister op de wonden voor vele vrouwen uit de showbiz. Dit nummer vertelt op een hele weirde manier dat het geen schande is dat veel vrouwen in Hollywood ouder worden. Also: WE NEED MORE COWBELL!
Battleground
Aan diepgang geen gebrek in deze sectie van het album. Battleground beschrijft de pijnlijke manier waarop geliefden hun leven kunnen veranderen in een warzone, ongeacht hoeveel ze van elkaar houden. “Well the damage has been done. I know you hurt, so don’t pretend. Well we’re used to making love, now we’re making war instead.”
Dirty Girl
Op wie dit nummer geïnspireerd is, weten we niet. Maar deze Dirty Girl willen je ouders met kerst niet aan hun eettafel hebben. De diepgang in dit nummer heeft dan ook een hele andere betekenis dan de voorgaande drie nummers. (Badumtssj)
Iris Of The Storm
Work that whammy, baby! Muzikaal gezien de grootste verrassing op dit album. Toch klinkt het als het laatste puzzelstukje om dit meesterwerk compleet te maken. Thou shalt enjoy this dark and twisty outro.
Avalon
Totdat je bij Avalon aanbeland en je oren worden getrakteerd op eargasms waar je duizelig van wordt. Een lekker potje ouderwetse classic rock, met een modern randje. Devilhorns in de lucht en all hail Avalon!
The Dissident
Waarschijnlijk het mooiste cadeautje als je hebt besloten om de vinyl uitvoering van World On Fire aan te schaffen. De krakerige western intro mijmert “where the fuck’s my tractor?”. De rest van de plaat klinkt meer Alter Bridge dan Slash, maar zodra de laatste zijn solo erin beukt, ben je dat heel snel vergeten.
Safari Inn
Dit is Slash zoals Slash bedoelt is. Niemand anders kan een ellenlange solo spelen zonder de aandacht kwijt te raken. Slash bewijst hier opnieuw dat hij een beest is. En hij neemt ons mee op safari. Met The Conspirators als jeep. Dit is zo goed, dat je Myles bijna niet mist. Bij-na, want zonder Myles zou deze band geen Big 5 zijn.
The Unholy
Last but not least, The Unholy. De track wordt geopend door het gelach van kinderen, waarna duistere tonen en fluisterende stemmen je meenemen naar mysterieuze beschuldigingen. Het contrast tussen de lachende kinderen en het leed dat zij hebben moeten doorstaan door leiders van de katholieke kerk wordt pijnlijk bloot gelegd door de emotie die in deze bijna 7 minuten durende plaat zit. Als klap op de vuurpijl wordt het nummer vrij ruw afgesloten. Daarmee komt World On Fire pijnlijk en ongemakkelijk tot een einde.
Als je vluchtig door dit album heen gezapt hebt, vond je het waarschijnlijk niet heel goed. Dat komt omdat je de gelaagdheid pas ontdekt tijdens de derde of vierde keer luisteren. En als je die eenmaal door hebt, word je als een pinball door een flipperkast heen en weer geflipperd. Van twisted lyrics, naar rock ‘n roll, naar de diepgang van Socrates en weer terug naar een ranzig seksueel getint nummer. Neem de tijd voor dit album. Je zal er geen spijt van krijgen.
(P.S. Enthousiast geworden? Of reeds die-hard fan en niet al te goed op de hoogte van de concertagenda? 24 november staan ze weer in de HMH.)