Oef, dit moet toch een tegenvaller zijn voor Richard Colson Baker, beter bekend als Machine Gun Kelly. De Amerikaanse rapper, die vorig jaar een enorme hit scoorde met ‘Bad Things’ en afgelopen juni ook al op Pinkpop stond, staat wel voor een erg lege 013 te spelen. Het balkon én de trappen zijn afgesloten, maar gelukkig probeert “The Gunner” er toch wat van te maken.
Band
De fans hebben er in elk geval zin in. Nog voor aanvang roepen ze uitbundig om “MGK”. Als de lichten doven, wordt al snel duidelijk dit geen standaard hiphopshow is. Machine Gun Kelly heeft namelijk een volledige band mee, waarbij zware drum- en gitaarpartijen de gladde beats goed complementeren. Deze rapper is niet vies van een beetje rock-’n-roll. Hij gedraagt zich dan ook meer als een frontman van een band dan als een soloster, wat hem siert.
Muzikaal is een vergelijking met acts als Limp Bizkit en Cypress Hill snel gemaakt: brutale raps met beats en gitaren, maar er wordt ook ongegeneerd geflirt met pop. Zoals op bijvoorbeeld ‘At My Best’, dat al vroeg in de set voorbij komt. Kelly nam het nummer op met zangeres Hailee Steinfeld. Live speelt hij zelf op gitaar en zingt hij van achter een microfoonstandaard die is vermomd als roos (een referentie aan zijn laatste album Bloom). MGK is zelf geen begenadigd zanger of gitaarspeler, maar het is mooi om te zien dat hij de grenzen van het genre opzoekt.
Chester Bennington
Ook Linkin Park was een grote invloed op Kelly. En dus viel de recente dood van diens frontman, Chester Bennington, hem ook zwaar. Hij bracht deze zomer een cover uit van ‘Numb’, die in Tilburg ook de revue passeert. Kelly geeft zijn eigen draai aan het nummer en maakt er een soort hiphopballad van, maar doordat voor veel bezoekers de context lijkt te missen komt het wat knullig over. Bovendien gaat hij helemaal de mist in als hij het einde van ‘Numb’ mixt met zijn eigen ‘Kiss the Sky’, waardoor de tribute aan Bennington totaal verloren gaat. Gelukkig volgt kort daarop een cover die wél heel lekker klinkt. Awolnation’s ‘Sail’ wordt moeiteloos in een rapsausje gedoopt en met wat hulp van zijn band krijgt MGK de zaal behoorlijk aan het stampen.
Identiteit
Machine Gun Kelly lijkt nog een beetje zoekende te zijn naar zijn identiteit als artiest. Hiphop, trap, pop, indie, rock, nu-metal: het wordt allemaal samengesmolten in deze anderhalf uur durende show. Dat is fijn voor mensen die ook zo’n brede muzieksmaak hebben, en gelukkig zijn er daar veel van aanwezig. Maar het valt op dat de meer hiphop-georiënteerde nummers het vanavond het beste doen, zoals het rauwe ‘Trap Paris’. Niet geheel verrassend, want Kelly werd ooit ontdekt door Sean “P. Diddy” Combs en zijn eerste twee platen werden ook op diens label uitgebracht. Pas op derde album Bloom ging Kelly echt verder experimenteren, met wisselend succes.
Afstandelijk
Kelly is soms moeilijk te zien door de overheersende lichtshow, maar geluidstechnisch zit dit concert prima in elkaar. De live instrumentatie wordt niet overschaduwd door de dj’s, en ook Kelly is luid en duidelijk te horen. Wel is het jammer dat veel zang op een bandje wordt afgespeeld. Vooral bij de (vele) nummers met gastzangers is dat jammer. ‘Bad Things’ is de grootste hit van MGK, maar komt live toch minder goed uit de verf doordat de vocalen van Camila Cabello door niemand worden overgenomen. Daarnaast valt het op dat Kelly met de minuut afstandelijker wordt. Praatjes zijn spaarzaam, en als ze er zijn klinken ze geforceerd en nors.
En dat drukt toch een enorme stempel op dit verder niet heel onaardige concert. Machine Gun Kelly is een prima rapper en een goede showman. In tijden van verdeeldheid weet hij twee ogenschijnlijk tegengestelde groepen, hiphoppers en rockers, te verenigen. En toch slaat hij vanavond de plank mis: hij mist de identiteit en sympathie om 013 echt op z’n kop te zetten. “The Gunner” geeft aan volgend jaar weer terug te komen: hopelijk pakt hij dan wel zijn kansen.