In Colour. Heel veel beter had de beste man de naam van zijn eerste album niet kunnen kiezen. Als kleuren emotie kunnen oproepen, dan brengt Jamie xx je een persoonlijke regenboog. De Londenaar, ook wel bekend van de band The xx, levert namelijk een ronduit spectaculair en gevarieerd debuut af. Bijzonder is het wel, hoe electronica, garage, house en dubstep op een schijnbaar achteloze manier samenkomen. 2015 was al een goed muziekjaar, maar Jamie xx bewijst dat het altijd beter kan.
Met In Colour wordt ook duidelijk wie het genie van The xx is. Nu zijn hun zelfgetitelde debuut en opvolger Coexist zeker geen slechte platen, maar voelen ze anno 2015 een beetje gedateerd aan. Dat zal niet gaan gelden voor dit solodebuut van de 26-jarige Jamie Smith. Allereerst is er die formidabele, rijke productie. Je hoort aan elk detail dat Jamie xx een liefhebber is van elektronische muziek. Dat is niet vreemd als je weet dat hij geschoold is aan dezelfde academie waar ooit ook grootheden als Burial en Four Tet studeerden.
Laatstgenoemde verleent zelfs zijn hulp in het duet SeeSaw met Romy Madley Croft (de zangeres van The xx). Hoewel er een bepaalde dromerigheid door het nummer heen sluimert, komt er toch een opwekkende en ongewone energie vrij. Het kan overigens ook zo zijn dat dit gevoel al begint bij Gosh. Want hemeltjelief, wat is dat een fantastische opener. Luister vooral goed hoe de dreigende synth er heel langzaam insluipt, terwijl het tempo in wezen nooit verandert.
Maar luistert u ook vooral naar het zomerse Loud Places (“I go to loud places to search for someone to be quiet with”) of de vreemde, vermakelijke eend in de bijt I Know There’s Gonna Be (Good Times). In dit nummer rappen Young Thug en Popcaan op een bizarre, haast Caribische honky tonky beat. Het resultaat is aandoenlijk, warmtevol en ook een beetje verbluffend. Eigenlijk heeft elk nummer wel zijn eigen kleuridentiteit, afgezien van het holle, duistere Hold Tight. Dat nummer voelt als een draaikolk, met die geweldige dissonante beat. Opnieuw, opnieuw en opnieuw.
Hoewel afsluiter Girl absoluut charmant is en haar plek verdient, vindt het laatste hoogtepunt één nummer eerder plaats. The Rest is Noise is de langste track van In Colour en met een goede reden. Men neme een subtiele, melancholische beat. Vervolgens voeg je een liefelijk invallende piano toe op helft van het nummer. En zoals bevredigende muziek betaamt, volgt daarna een euforische climax. Aan levensvreugde is dan geen gebrek meer: de zomer lijkt definitief ingetreden. Aan het einde klinken sirenes en dooft langzaam het geluid. En dan komt opeens de realisatie. Verdomme, wat gaat het allemaal snel. Straks is er weer een zomer vervlogen. Maar met die Jamie xx erbij is het allemaal zo erg nog niet.