Het jaar zit er weer bijna op en dus is het tijd om de balans op te maken. Over iets meer dan een week maken wij onze jaarlijst bekend, maar vóór dat moment krijgen verschillende redacteuren de kans om hún hoogtepunten van 2015 met jullie te delen. De komende week stelt iedere dag één reviewer een aantal platen aan je voor die je móét luisteren vóór 2015 voorbij is. Zelf een jaarlijst maken? Maak een account aan op www.jaarlijst.nl en laat ons weten wat jij de beste platen van het afgelopen jaar vond!
In de eerste aflevering is het de beurt aan Camiel. Zijn eindlijst werd bijna net zo breed als zijn muzieksmaak; van Kendrick Lamar tot Jamie XX en van Ghost tot Noel Gallagher; allemaal zijn ze terug te vinden in deze omvangrijke lijst. Waarom deze platen? Lees het na in zijn vuistdikke longread, voor het gemak aangevuld met sleuteltracks die je direct kunt aanklikken en bekijken. Zijn hele lijst op je gemak terugluisteren? Check zijn albumlijst op Spotify!
- Tobias Jesso Jr. – Goon
Wanneer Tobias Jesso Jr. als jong kereltje werd gevraagd wat hij wilde worden, antwoordde hij steevast dat het muzikantenbestaan zijn droom was. Hij had daar veel voor over en om dat optimaal te faciliteren verhuisde Jesso zelfs van Canada naar Los Angeles. Dat ging niet helemaal zoals gepland; hij moest terug naar Canada om zijn moeder te verzorgen, werd vervolgens maar verhuizer, kwam zijn grote liefde tegen en werd – au – door haar weer verlaten. Daarover gaat Goon. Recept? Geen opsmuk, bombast en vernieuwend toekomstgeluid, maar wel adembenemende eerlijkheid, sprekende songs en muzikale eenvoud. Daarmee grijpt Goon zelfs de meest doorgewinterde luisteraar direct naar de strot. En dat doet het na vijftig keer luisteren nog altijd.
Waarom in de top 10? Omdat deze plaat laat zien hoe eenvoudig een topplaat kan zijn. En omdat als je op 29-jarige leeftijd zo’n eerlijke plaat kan maken, je ongetwijfeld een grote toekomst te wachten staat.
Sleuteltrack Without You, wie niet meevoelt met de pijn van Jesso bij het openbreken van deze song bij het eerste refrein heeft geen hart. John Lennon had zich voor deze plaat niet geschaamd.
https://www.youtube.com/watch?v=a7n3HG5vD-o
- Ghost B.C. – Meliora
Wie vijf jaar geleden dacht dat het heavymetalgenre dood en begraven was, had even buiten Ghost gerekend. De Zweedse formatie bereikte in vijf jaar een haast mythische status dankzij twee theatrale platen en een intrigerende, licht occulte liveact. Meliora lijkt de eerste poging van de formatie om die gimmick voorbij te gaan. Het is een toegankelijke heavymetalplaat over aardse thema’s als hebzucht (Mommy Dust) en rouw (He Is). Zo komt op Meliora het potentieel er eindelijk écht uit bij de gemaskerde Zweden. Daarmee kan dit wel eens de plaat worden waarmee de formatie gaat doorbreken bij het grote publiek. De Geest is uit de fles!
Waarom in de top 10? Omdat Ghost op Meloria de occulte gimmick eindelijk voorbij gaat en serieus muziek is gaan maken. Het resultaat is een zowel muzikaal als tekstueel retespannende rockplaat – met straatlengtes voorsprong de beste van 2015.
Sleuteltrack De extreem hoekige single From The Pinacle To The Pit toont precies waarom dit zo’n fantastische band is. Hypnotiserend slaggitaarwerk, opzwepende drums, lekker basloopje, loepzuiver ingezongen en fantastisch geproduceerd nummer met een zeldzaam catchy refrein.
- Blur – The Magic Whip
Na een magnifiek soloalbum en dito tour werd Damon Albarn aan het einde van vorig jaar door evenknie Graham Coxon verleid om weer de studio in te gaan voor de opnames van een nieuwe Blurplaat – de eerste van die formatie in twaalf jaar. Het resultaat is verrassend actueel. Hoewel The Magic Whip duidelijk een jamplaat is tellen wij toch twaalf puntige en hoekige popsongs met mooie structuren en ijzersterke actuele thema’s. The Magic Whip wordt zo een even melancholische als eigentijdse ode aan de menselijke maat.
Waarom om de top 10? Omdat alles wat Damon Albarn aanraakt lijkt te veranderen in goud. Ooit opgeschoten conservatorium-dropout, later drugsverslaafde maar anno 2015 de ongekroonde koning van de melancholie. De menselijke maat terug in een periode dat machines ook de muziek steeds meer overnemen.
Sleuteltrack De clip van Ong Ong is mijn absolute favoriet van 2015, en het nummer is ook nog eens een van de vrolijkste singles van deze zomer. En het refreintje is er een om verliefd op te worden; Lalalalalalalalalalaalala I wanna be with you!
- Ryan Adams – 1989
Toen de relatie tussen Ryan Adams en zijn vriendin afgelopen winter onverwacht eindigde was er één plaat die Adams door die moeilijke tijd sleepte; het onvolprezen 1989 van Taylor Swift. De plaat maakte zoveel indruk op Adams dat hij besloot de volledige plaat te coveren. Het resultaat is verbluffend. De fantastische composities van La Swift blijken aan zeggingskracht enorm te winnen dankzij de Americanagitaar en dito stem van Ryan Adams. Zo wordt 1989 een onvervalste Ryan Adamsplaat vol weemoedige Americanaballades én – en passant – een van ’s mans beste platen van het laatste decennium.
Waarom in de top 10? Zoals La Swift het zelf zo mooi zegt. “Als je volledige plaat wordt gecoverd door Ryan Adams is dat het grootste compliment dat je kunt krijgen. Misschien zelfs meer dan ik verdien”. Of – in mijn woorden – Ryan Adams promoveert een prima popalbum tot een bijzonder meesterwerk.
Sleuteltrack Opvallend genoeg overtuigen in de 1989-versie van Adams niet de bombastische singles, maar vooral de tracks die bij Swift wat bleek afsteken tegen de drukke hitproducties. Uitstekend voorbeeld daarvan is Wildest Dreams; bij Swift absoluut dieptepunt van 1989, maar in de onherkenbare versie van Adams een weelderige countryrocker.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=qVCme_D7pV4&w=560&h=315]
- Noel Gallaghers High Flying Birds – Chasing Yesterday
Nadat de debuutplaat van Noel Gallagher – ook wel mister Oasis – nog behoorlijk aansloot bij de inmiddels bekende Oasis-Britpopstructuurtjes, koos hij op Chasing Yesterday dit jaar voor een verdiepingsslag. Dat werpt zijn vruchten af, want met name op die wat langere tracks weet Gallaghers tweede soloplaat echt te verrassen. Meer lef en meer diepgang, maar zonder dat Gallagher zijn unique selling point – de gevoelige en eerlijke pen – daarmee kwijtraakt. Een beetje anders maar wel lekker. Of, zoals zijn broer het zou zeggen; different gear, still speeding.
Waarom in de top 10? Omdat de ouwe Gallagher met Chasing Yesterday de beste Britpopplaat van 2015 aflevert en omdat die plaat muzikaal behoort tot de absolute top van het omvangrijke en hoogstaande Gallagher-oeuvre.
Sleuteltrack The Dying Of The Light, omdat juist schitterende ballads als dat nummer bij Oasis nooit lekker uit de verf kwamen door Liams aversie tegen iedere vorm van diepgang.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=e63PaLVjrmc&w=420&h=315]
- Courtney Barnett – Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit
Zo vindingrijk als de titel van het debuut van Courtney Barnett is, zo vindingrijk is eigenlijk heel Sometimes I Sit And Think…. Recept? In nog geen drie kwartier stopt Barnett elf leuke, geestige nummers met rauwe en humorvolle teksten. Daarnaast is Somtimes I Sit…. in de kantlijn ook nog de lekkerste rechttoe-rechtaanrocker van het jaar. Barnett combineert de kwaliteitsmuziek van nu – denk Kurt Vile en The War On Drugs – met het beste van twintig jaar boze pubers. Ideale plaat voor vader, moeder, zoon én dochter. Tegelijkertijd het debuut van het jaar.
Waarom in de top 10? Omdat Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit een fantastisch debuut én een geslaagd zelfportret is van een jonge vrouw waar we in de komende jaren nog heel veel plezier van gaan beleven.
Sleuteltrack Moeilijk te kiezen, maar als Barnett op An Illustration Of Loneliness (Sleepless in New York) wat gas terugneemt blijft een tekstueel hoogstandje over waarop Barnett op unieke, haast meelijwekkende wijze een eenzame nacht bezingt.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=8IQkU5SZ3Zo&w=560&h=315]
- Jamie XX – In Colour
We kenden Jamie XX natuurlijk al een tijdje dankzij de twee melancholische pareltjes die hij met zijn XX-collega’s maakte, maar In Colour is het solodebuut van een van dé sterproducers van deze tijd. Het contrast met de XX-platen had niet groter kunnen zijn; In Colour bevat een uitgebalanceerd palet aan uitstekende producties. Waar je in een XX-plaat nog wel eens wilde wegzinken, daar zorgt de afwisseling op In Colour ervoor dat dat wegglijdeffect veel minder aanwezig is. Fantastische, gelaagde zomerplaat die ook ná de zomer nog lang in de CD-speler is blijven hangen.
Waarom in de top 10? Of je deze zomer nu op het strand, op de festivals, op het terras, in koffietentjes of vooral in nachtclubs hebt doorgebracht; In Colour was in al deze gelegenheden de perfecte soundtrack. Even gemist? Dan ga je hele warme laatste dagen van het jaar nog tegemoet!
Sleuteltrack: I Know There’s Gonna Be Good Times, met rapper Young Thug en dancehallkoning Popcaan is het buitenbeentje van de plaat, maar tegelijkertijd wel de warmste, vrolijkste en kleurrijkste single van het jaar. Zelfs Major Lazer is er jaloers op!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=BjLBB-TMa84&w=560&h=315]
- Tame Impala – Currents
Zoals 2014 het jaar van Pharrell Williams was, zo was 2015 het jaar van Kevin ‘Tame Impala’ Parker. Dat hadden we al kunnen weten in januari, toen dé hoogtepunten op de nieuwe Mark Ronson twee splitsingles met Parker waren. Dat wisten we eigenlijk al na het horen van de eerste minuut van de eerste single van de nieuwe Tame Impala, Let It Happen. En dat wisten we helemaal zeker na het uitkomen van Currents, aan het begin van de zomer. Op de nieuwste plaat van Tame Impala heeft Parker zijn gitaar ingewisseld voor het keyboard, en het resultaat van die verwisseling is verbluffend. Soms is het als Daft Punk (Past Life), soms bijna disco (The Less I Know The Better) en soms zelfs bijna hiphop (New Person Same Old Mistakes, Eventually). En toch is de plaat als geheel naast afwisselend ook consistent en constant goed. Steengoeie plaat.
Waarom in de top 10? De afwisseling, de hypnotiserende thema’s, de interne contrasten en de uiterst hitgevoelige composities maken van Currents een plaat waarin zelfs de grootste muziekbarbaar zich thuis gaat voelen en die ook over twintig jaar nog in menig CD-speler zal verdwijnen.
Sleuteltrack Tame Impala is na drie platen al verantwoordelijk voor een arsenaal aan onvergetelijke wegdroomsongs, maar bij Let It Happen verbleekt eigenlijk iedere andere song die Kevin Parker ooit schreef. Laat je meevoeren in een bijna acht minuten lange hypnotiserende trip naar de diepste krochten van Parkers ziel.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=pFptt7Cargc&w=560&h=315]
- Miguel – Wildhearted
Op de eerste drie platen van R ’n B-fenomeen Miguel – de credible kruising tussen Craig David en Usher – bleek al wat zijn voornaamste inspiratiebron is; de vrouw. Op Wildhearted trekt hij die obsessie nog net wat verder door en laat hij zich inspireren door lust. Al croonend schuurt Miguel op zijn nieuwste plaat soms behoorlijk tegen het weerzinwekkende aan; op The Valley scheurt hij bijvoorbeeld z’n muze uit elkaar zoals hij heeft gezien in pornofilms, coffee is een lofzang op de one night stand en waves is een rodeoslaapkamerklassieker-in-wording. Wie echter door die erotische laag heen weet te luisteren krijgt de mooiste, eerlijkste en meest machteloze ode aan liefde en lust in al haar facetten uit de geschiedenis van de R ‘n B. Album om verliefd op te worden.
Waarom in de top 10? Omdat Wildhearted een weergaloos spannende plaat is die zelfs na zeker vijftig luisterbeurten de fantasie prikkelt en mateloos blijft intrigeren.
Sleuteltrack Helemaal aan het slot van LP staat Simple Things, een hele kleine, eenvoudige ode aan alle kleine dingen die voor Miguel liefde maken, maar die hij telkens maar niet kan vinden. Dat ene nummer plaatst een uur machosoul prachtig in perspectief. En passant naar bescheiden mening van ondergetekende het mooiste liefdesliedje sinds Niet als jouw van De Jeugd van Tegenwoordig.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=vpxbYH22DNY&w=560&h=315]
- Kendrick Lamar – …To Pimp A Butterfly
Als er één plaat uit 2015 is die zowel het muzieklandschap als het politieke klimaat in elk geval in Amerika totaal heeft veranderd, is het …To Pimp A Butterfly van Kendrick Lamar wel. De wijze waarop Lamar op …To Pimp a Butterfly zijn gelijkheidsboodschap overbrengt is beeldbepalend geweest voor de maatschappelijke discussie rondom rassendiscriminatie in Amerika. De plaat is nog te grillig om Lamars piéce de resistance te worden, maar het is wel een nietsontziende opstap in die richting.
Waarom in de top 10? Omdat Lamar zich met …To Pimp definitief onderscheidt als de meest invloedrijke rapper van zijn generatie, en zich op die manier in een rijtje werkt waar eigenlijk alleen Dre, Tupac en NWA thuishoren.
Sleuteltrack De plaat is vooral sterk als geheel, maar de nummers waarop Lamar zijn boosheid écht laat gaan komen het hardst binnen. The Blacker The Berry is van die nummers het meest recht-voor-z’n-raap en daarmee ook het meest confronterend. Boodschap? The blacker the berry, the sweater the juice”. Die zit dus.
[vimeo 123030583 w=500 h=281]