Alvorens Saviours ons meeneemt naar de apocalyps, kookt het Nederlandse Cult Widow het publiek in Patronaat Café vast voor. Voordat medio vorig jaar hun debuut EP Cursed I: Feed Me Death uitkwam, volstrekt onbekend voor de buitenwereld. En dat bevalt de band wel. De biografie van de band omvat driekwart jaar later nog steeds niets meer dan ‘We are Cult Widow. We worship death’. In een stampende korte set zet de band een vette duistere hardcore metal set neer. Het mag wat gevarieerder, maar opgewarmd is het dertigtal bezoekers zeker.

Ook Saviours komt met vuurwerk uit de startblokken. Verrassend genoeg start de band met ‘Circle of Servants Bodies’ van hun debuut EP Warship. Het wat oudere werk klinkt wat rauwer met meer hardcore invloeden dan de tracks van hun meest recente album Palace of Vision. Dit album is veel beter geproduceerd dan de voorganger uit 2011, om over eerder werk nog maar te zwijgen. Live zijn de verschillen absoluut niet zo groot als op de albums. Desondanks klinkt ‘Flesh of Fire’ toch nóg meer als een voller gelaagder geheel. Heavy doom metal met flinke lagen stoner en hardcore knallen door de speakers. Soms denk je naar het metalbroertje van QOTSA te luisteren, dan weer naar Mötorhead of Black Sabbath. NWOBHM vormt de rode draad door de set, maar dan wel op een dusdanige manier dat het toch ook het underground gevoel oproept anno 2016.

Oudere klassiekers als ‘Acid Hand’ en ‘Crete’n’ worden zonder omkijken afgewisseld met meer werk van Palace of Vision zoals ‘The Beast Remains’ en het erg strakke slotnummer van dat album ‘The Seeker’. Als de band uiteindelijk ook het compacte ‘Burning Shrine’ er uitgeknald heeft, eindigt de set plots. Dat zorgt voor enige verbazing bij het te gering toegestroomde publiek. Nee, de set is echt af, zoals zanger gitarist Austin Barber later aangeeft, ‘In the US we only play songs for 3o minutes. For 30 minutes it is cool, but after that it get’s boring. Even I have heard enough of Slayer after 35 minutes’. Na bijgekomen te zijn van dit plotselinge eind overheerst echter uitsluitend het gevoel van een hele vette doom metal show. Fans van NWOBHM, zeker diegenen die af en toe doom, stoner of punk uitstapjes maken, dienen Saviours bij een volgend bezoek zeker te aanschouwen. Bereid je dan wel op op een korte explosieve show die je oren vast en zeker laten bloeden!