Het jaar zit er weer bijna op en dus is het tijd om de balans op te maken. Over iets meer dan een week maken wij onze jaarlijst bekend, maar vóór dat moment krijgen verschillende redacteuren de kans om hún hoogtepunten van 2015 met jullie te delen. De komende week stelt iedere dag één lid van het Counter Culture team een aantal platen aan je voor die je móét luisteren vóór 2015 voorbij is. Zelf een jaarlijst maken? Maak een account aan op www.jaarlijst.nl en laat ons weten wat jij de beste platen van het afgelopen jaar vond!
De lijst van vandaag is van Haiko en ook dit jaar staat zijn lijst weer bol van de fuzzy riffs, doorgerookte vocalen en unieke combinaties van muzikale stijlen. Check hier zijn complete jaarlijst in 1 handige spotify playlist.
10. Between the Buried and Me – Coma Ecliptic
Ergens op de grens tussen Dream Theater en Protest The Hero bevindt zich het geluid van het zevende studio-album van Between The Buried and Me. Coma Ecliptic slingert je met zijn aaneenschakeling van tempowisselingen ruim een uur lang heen en weer tussen gestructureerde chaos en progressieve hoogstandjes.
9. Cavern – Outsiders
Het eerste volledige studio-album van het trio Cavern is er eentje die je dit jaar niet mag missen! Outsiders heeft alles in zich wat je van een postrock-album mag verwachten, behalve vocals. En laat dat nou net zijn wat deze plaat zo’n fijne vreemde eend in de bijt maakt in dit lijstje.
8. The Atomic Bitchwax – Gravitron
De Stoner Super Group The Atomic Bitchwax weet met al zijn ervaring natuurlijk hoe een goeie riff van een exceptionele riff onderscheidt en heeft op Gravitron maar een halfuurtje nodig om in recordtempo tien uiterst aanstekelijke stonergrooves uit zijn mouw te schudden.
7. Saviours – Palace of Vision
Met een tempo dat gemiddeld ietwat hoger ligt dan je van de doorsnee stonerband gewend bent en gitaarsolo’s waar Joe Satriani jaloers van wordt levert Saviours op Palace of Vision een staaltje Californian desert rock om je vingers bij af te likken.
6. Leprous – The Congregation
Leprous laat met zijn sublieme vocals, prachtige composities en een dynamische samenstelling doorschemeren dat het ook op zijn vierde studio-album nog tot de top behoort van de (Noorse) progressieve rock. The Congregation is met meer dan 70 minuten speeltijd het langste album uit deze lijst, maar is absoluut de moeite om van begin tot eind van te genieten.
5. Baroness – Purple
Meteen nadat het eerste nieuwe materiaal van Purple werd gepresenteerd, was het overduidelijk: Baroness is terug, en hoe! Het vervolg op het – niet overal even goed ontvangen – dubbelalbum Yellow & Green (in mijn jaarlijst van 2012 terug te vinden) is er eentje geworden om je vingers bij af te likken. Het vakmanschap van John Baizley en de zijnen overwint zelfs de meest wrede busongelukken en resulteert met tracks als Morningstar en Chlorine & Wine in een album van ongekende kwaliteit.
4. Intronaut – The Direction of Last Things
Muzikaal talent en originaliteit zijn twee dingen die bij de heren van Intronaut al overduidelijk naar boven kwamen op hun vorige album Habitual Levitations (in mijn jaarlijst van 2013 terug te vinden). Waar het vorige album echte wel in tekort schoot was de afwerking, de kers op de taart: de productie en geluidsmix. De aangewezen man hiervoor blijkt muzikale duizendpoot Devin Townsend te zijn, die met zijn productie van The Direction of Last Things een weergaloos klinkend geheel heeft gemaakt.
3. Mutoid Man – Bleeder
Bleeder van Mutoid Man dingt mee voor de titel van Kortste album van het jaar, maar eerlijk gezegd kunnen je oren ook wel een tijdje rust gebruiken na het brute geweld dat de band in een tijdsbestek van een slordige 29 minuten loslaat op je trommelvliezen.
2. Eidola – Degeneraterra
Het is een hele klus om anno 2015 nog met een origineel geluid te komen als artiest. In een muzieklandschap waar herkauwen de norm is geworden, bewijst Eidola dat de mooiste muziek nog altijd gecreëerd wordt door niet in hokjes te denken.
1. Indian Handcrafts – Creeps
Als iemand je zou zeggen dat Indian Handcrafts een supergroup is, bestaande uit leden van Kyuss, The Melvins en Torche, zou je het direct geloven. De unieke sound die deze combi zou opleveren, zou namelijk zonder meer resulteren in de one-of-a-kind sound van Creeps – het derde studio-album van het Canadese duo. De mix van stijlen is samengeperst in 9 nummers die stuk voor stuk een eigen leven leiden maar samen op bizarre wijze toch een passend geheel vormen.