Het jaar zit er weer bijna op en dus is het tijd om de balans op te maken. Over een week maken wij onze jaarlijst bekend, maar vóór dat moment krijgen verschillende redacteuren de kans om hún hoogtepunten van 2015 met jullie te delen. De komende week stelt iedere dag één reviewer een aantal platen aan je voor die je móét luisteren vóór 2015 voorbij is. Zelf een jaarlijst maken? Maak een account aan op www.jaarlijst.nl en laat ons weten wat jij de beste platen van het afgelopen jaar vond!

Vandaag mag Ben zijn tien favorieten in de spotlight zetten, de lijst wordt gedomineerd door progressieve rock/metal. Een genre dat naast stoner en post-rock\metal vaak in zijn cd speler of op zijn platenspeler te vinden is.

10. Pauw – Macrocosm Microcosm

Wat een debuut van Pauw en wat een media-exposure. De psychedelische rockband levert dan ook een geweldig album af waarin voldoende te beleven en genieten valt. Fraaie melodieën en een gemoderniseerde sixties sound. Met volle teugen genieten met dit album.

9. The Gentle Storm – The Diary

Een aardig concept om elk nummer twee keer op te nemen; één keer als een ‘gentle’ versie en één keer als ‘storm’. Het idee is niet helemaal geslaagd wat mij betreft, maar de albums apart zitten goed in elkaar, mijn voorkeur heeft de storm versie. De stem van Anneke van Giersbergen is zoals altijd een genot om naar te luisteren. De bombastische muzikale handtekening van Arjan Lucassen is duidelijk te herkennen.

8. A Swarm of the Sun – The Rifts

Mijn ontdekking van het jaar. Prachtige donkere, gitzwarte, post-rock/metal. De muziek neemt je mee naar de diepste krochten van je ziel. Het is geen gemakkelijke plaat, maar het is een knap staaltje dat je een beklemmend kippenvel bezorgt.

7. Toundra – IV

Een instrumentale conceptplaat van deze post-rockers uit Spanje. Het verhaal moet je dus uit de muziek halen. Toundra zet met dit album een sterke registratie neer van het afwisselen van hard en zacht met boeiende orkestratie. De instrumentale vertaling van het verhaal van de twee vossen die het brandende bos ontvluchten wordt op intense manier uitgevoerd.

6. Therapy? – Disquiet

Therapy? laat op dit album de tijden van ‘Troublegum’ en ‘Infernal Love’ herleven. Het album opent al gelijk met het catchy ‘Still Hurts’ en knalt gelijk door met ‘Tides’. Het album zet lekker door met eigenlijk geen één slecht nummer. De band tourde ook lekker door Nederland het afgelopen jaar om zichzelf weer op de kaart te zetten. En niet zonder succes.

5. Faith No More – Sol Invictus

Faith No More is terug, en hoe! Heerlijk verfrissend album met mooie melodielijnen die je pas ontdekt na een intensieve luisterbeurt. Maar vooral niet mis te verstane FNM rock van de bovenste plank, de mannen zijn wat ouder dus de echt scherpe randjes zijn eraf. Dat doet echter niets af aan dit album. De band laat zien dat ze anno 2015 niet het zoveelste slappe aftreksel van een comeback zijn, maar er gewoon toe doet.

4. Arena – The Unquiet Sky

Dit is wel een echt groeialbum. Maar na enkele luisterbeurten valt alles op het tweede album met Paul Manzi goed op zijn plaats. Afwisselend stevige stukken met mooie rustige stukken, melodieus en verfijnd. Indrukwekkende progrock, mooie solo’s en hier en daar een kippenvel moment.

3. Steven Wilson – Hand. Cannot. Erase

Dit concept-album heeft een diepere laag door het verhaal wat dit album verteld (geïnspireerd op de docu ‘Dreams of a Life’). Wilson combineert op een indrukwekkende wijze diverse stijlen tot een sfeervol album. Geen album om losse nummers van te spelen, elk nummer is onderdeel van het verhaal. Het album vormt duidelijk een geheel. Daarnaast ook nog eens een prachtige cover.

2. Leprous – The Congregation

Leprous overtreft met dit album al mijn verwachtingen. Deze geweldige opvolger van Coal is niet uit mijn cd-speler te krijgen. Het album heeft een heel fijne spanningsopbouw en er blijven iedere speelbeurt weer nieuwe dingen opvallen. Zwaar, dreigend, meeslepend met de ijzingwekkende (soms demonische) zang van Einar Solberg en de bezwerende drums van Baard Kolstad, machtig mooi!

1. Riverside – Love, Fear and the Timemachine

Zonder twijfel het album van 2015 voor mij. Prachtig vervolg op ‘Shrine of New Generation Slaves’ waarin Riverside nog meer aandacht heeft voor het songmateriaal in plaats van technische hoogstandjes. De band slaagt er in om verder te groeien in plaats van zichzelf te herhalen. Alles lijkt op zijn plaats te vallen met dit album, waarin sterke teksten afgewisseld wordt met een boeiende melodielijn waarin na enkele speelbeurten nog steeds iets nieuws te ontdekken valt.