In tijden waarin de energieprijzen door het plafond schieten en concertgangers steeds kritischer worden in hun keuzes, is het voor veel bands aantrekkelijker om de handen ineen te slaan. Niet alleen, maar sámen op tournee. Het Finse Amorphis en het Zwitserse Eluveitie reisden dit najaar kriskras door Europa en verpletterden diverse concertzalen met hun avontuurlijke progressieve metal. Vrijdagavond sloten de bevriende muzikanten hun gezamenlijke tournee af in het Duitse Oberhausen, op ongeveer drie kwartier rijden van Venlo.

De Turbinenhalle is de bekende industriële fabriekshal van Oberhausen en doet de afgelopen jaren regelmatig dienst als concerthal. Duizenden Nederlandse rockliefhebbers duiken hier jaarlijks op om de grote namen uit de metal te bewonderen. In de afgelopen maanden hebben zij onder andere kunnen genieten van Dream Theater, Steel Panther, Gojira en Saxon: niet de minste namen uit het metalcircuit.

Eluveitie is met 7 optredens inmiddels een bekend gezicht in de Turbinenhalle. Oberhausen weet dus wat het kan verwachten: avontuurlijke deathmetal, Keltische folk, gevarieerde dames- en herenzang en een vrachtwagenlading aan traditionele instrumenten. Eluveitie geeft de bezoekers het gevoel alsof er twintig instrumenten tegelijkertijd bespeeld worden, zónder te verzanden in een regelrechte chaos. En dat is echt knap.

Eluveitie raast als een op hol geslagen sneltrein door de Turbinenhalle, waarin ze in totaal zestien liedjes in een set van iets meer dan een uur proppen. Het optreden laat zich het best omschrijven als duizelingwekkend. Het ene moment wanen we ons in een Keltische kroeg waarin de Duitse bezoekers – gebroedelijk arm om arm – de benen omhooggooien. Het andere moment is het vluchten voor je leven als weer de zoveelste circlepit van stal wordt gehaald.

De sympathieke Zwitsers zijn goedgemutst en spreken de bezoekers veelal in het Duits toe. Hun allergrootste hit, het meezingbare Call of the Mountain, krijgt zelfs een speciale Duitse vertolking en zorgt ondanks de taalbarriere voor duimendik kippenvel. De beeldschone zangeres Fabienne Erni, bekend om haar vuurrode lokken, rolt als een stuiterbal over het enorme podium en overweldigt met haar engelenstem en geweldige uithalen.

https://platform.twitter.com/widgets.js

Amorphis

Een betere opwarmer kon Amorphis zich al met al niet wensen. De verwachtingen voor de set zijn hooggespannen. Met ‘Halo’ bracht de Finse formatie dit jaar een alom geprezen meesterwerk uit, waarop opnieuw de gitzwarte deathmetal van vroeger plaatsmaakt voor progressieve metal, doordrenkt met folk en seventiesrock. Frontman Tomi Joutsen, die met zijn karakeristieke stem én orkaanbrul is uitgegroeid tot hét middelpunt van Amorphis, brult er in Oberhausen vol op los, te beginnen in ‘Under Northwards’.

Deze fantastische openingssong laat zich kenmerken door rustige pianostukken, folky gitaarloopjes en opvallende poppy zanglijnen. Tegen het einde van de track verandert echter de sfeer, beklimt Joutsen op de verhoging en probeert hij het publiek met zijn meedogenloze grunts op te zwepen. Deze abrupte stemmingswisselingen typeren de avond. Zo lijkt ‘The Moon’ onschuldig te beginnen, maar verzandt het al snel in een stevige pot metal waarbij snoeiharde riffs en explosieve drums niet geschuwd worden. Overal gaan de vuisten dan ook vol de lucht in.

Dankzij de vlijmscherpe riffs van ‘Death of a King’, het beeldschone refrein van ‘The Bee’ en het subtiele en sprookjesachtige ‘Silver Bride’ kakt de gig in Oberhausen geen moment in, al voelt het wel alsof Amorphis hier en daar op de automatische piloot speelt. Zo af en toe probeert Joutsen het publiek erbij te betrekken door op de verhoging te staan en de vuisten de lucht in te krijgen, maar echt interessant lijkt hij Oberhausen niet te vinden. In dat opzicht moet hij zijn meerdere erkennen aan de muzikale leiders van de eerder genoemde band.

Aan de andere kant maakt het voor het optreden weinig uit, want Amorphis doet waar het voor is gekomen: genadeloos bulderen met logge gitaren én emotioneren met dromerige escapades. Zo bewijst Amorphis na een uur hoe zinvol al die jaren van muzikale avontuurtjes geweest zijn. Hoewel er alweer meer dan een kwart eeuw verstreken is sinds de lancering van het legendarische ‘Tales From The Thousand Lakes’, maakt Amorphis op het podium nog allerminst een versleten indruk.

Op naar de festivals!

https://platform.twitter.com/widgets.js