Ik raakte onlangs verstrikt in een punx discussie over het nieuwe album van één van de meer gevestigde waarden uit de scene. “Een beetje plat” vond ik. “Noem dan eens een band die de laatste jaren nog wel drie ECHT goeie releases na elkaar gedaan heeft” werd er een beetje defensief naar me teruggegooid . Moet je natuurlijk niet doen bij een Menzingers fan. Toegegeven A Lesson In The Abuse Of Information Technology en Chamberlain Waits komen nog niet tot aan de rand van de schaduw van meesterwerk On The Impossible Past. Toch zijn zelfs die twee platen afzonderlijk nog stukken beter dan 95% van wat er vandaag op de markt gebracht wordt. (Uitzondering is misschien de nieuwe Morning Glory. Wacht tot je die te horen krijgt!)
Een vlekkeloze reputatie dus tot dusver en een laatste album dat critici unaniem verkozen hebben tot één van de beste releases van het afgelopen decennium. Wow, hoe volg je dat als band op? Die druk moet toch enorm zijn? Dat is exact de vraag die ik vocalist Tom May heb gesteld tijdens ons gesprek op Lowlands vorig jaar. Blijkt nu dat de jongens hier wel degelijk mee bezig zijn. De druk werkte op sommige momenten echt moordend en zelfs blokkerend. Naast het feit dat je natuurlijk zelf vrede moet vinden met je kunst ben je als professioneel muzikant namelijk ook gewoon verplicht rekening te houden met de mening van je fans. Gaan die afhaken als de volgende plaat niet op niveau is? Dan ben je zo weer op zoek te gaan naar een normale baan en kan je je droom weer (eventjes) netjes op pauze zetten. En dit alles net zo dicht bij de grote doorbraak. Het houdt mij al bezig vanaf het moment dat ik hoorde dat er een nieuwe Menzingers zat aan te komen. Zet een van mijn favoriete bands allertijden de volgende stap richting grootsheid? Of is het vanaf heden enkel nog maar achter de feiten aan lopen?
Voorbarige conclusie hoor ik u denken. Een slecht album betekent niet meteen het eindje van je carrière. Klopt! Kun je na On The Impossible Past echter uitpakken met een plaat die nog maar tot aan de knieën van zo’n juweeltje komt dan heb je plots eindeloos veel krediet op zak. Eerste voorproefje ‘In Remission’ werd vandaag op ons losgelaten en we zijn helemaal verkocht. Dat melodieuze dat de band grootgemaakt heeft is niet verdwenen en wordt nu zelfs bijgestaan door een volwassen ruig kantje. De meest futiele onzekerheden worden nog steeds bezongen alsof ze je persoonlijk aanbelangen en “If everyone needs a crutch then I need a weelchair” is nu al de mee te brullen leuze van Groezrock 2014. U mag het van ons aannemen als we zeggen dat The Menzingers op nieuwe productie Rented World (uit op 22 april bij Epitaph Records) volledig gaat brengen wat van hen verwacht wordt. Binnenkort staan deze jongens gewoon tussen de allergrootsten van het punk genre.