Normaal wanneer er een nieuwe release van Relapse op mijn digitale deurmat ploft, stel ik mezelf drie vragen: 1. ‘Hoe hoog ligt het baardgehalte?’, 2. ‘Hoe technisch is de extreme metal?’ en 3. ‘Hebben we hier wellicht te maken met de nieuwe Mastodon?’ Bij het uit Philadelphia afkomstige Nothing gaat deze vlieger, afgezien van vraag 1, niet op. Met technisch extreme metal heeft het album ‘Guilty of Everything’ in de verste verte niks te maken. Des te meer met shoegaze. Shoegaze op Relapse? Ja inderdaad. ‘Maar eh, Relapse is en was toch een kwaliteitsmetallabel?’ hoor ik u zeggen. Dat klopt inderdaad. Maar we mogen na het beluisteren van ‘Guilty of Everything’ gerust concluderen dat ze van goede shoegaze ook wel kaas gegeten hebben.
Daarnaast is shoegaze en metal een uitstekende combinatie. Zoveel bleek vorig jaar wel weer, toen het grotendeels op shoegaze gestoelde black metal album ‘Sunbather’ van Deafheaven alom werd gezien als het metalen album van het jaar. Is Nothing dan te vergelijken met Deafheaven? Ja en nee. Qua sfeer zeker. Daarnaast hebben de bands duidelijk een overlap aan inspiratiebronnen. Echter de black metal is bij Nothing ver te zoeken. Nothing is meer een ‘pure’ shoegaze band terwijl Deafheaven meer een kruisbestuiving van diverse genres is. Bij het beluisteren van ‘Guilty of Everything’ horen we vooral invloeden van bands als My Bloody Valentine, Ride, Black Rebel Motorcycle Club en Sonic Youth (in de meer uptempo nummers van de band) terug.
Echt origineel is het allemaal niet wat Nothing doet. Alles is al eens eerder en beter gedaan. Toch weet de band wel degelijk indruk te maken. De gitaarmuren die de band optrekt zijn imposant (luister ‘B&E’ maar eens). Daarbij verliezen de heren gelukkig ook de melodie en het liedje niet uit het oog en zijn de mooie melancholische en dromerige zanglijnen een lust voor het oor. Al met al is Nothing een welkome aanvulling in de Relapse stal en is het album ‘Guilty of Everything’ een aanrader voor ieder rechtgeaard shoegazeliefhebber.