Toen de heren van Sunn O))) en Ulver aankondigden samen een album op te nemen, zullen veel mensen hun schouders hebben opgehaald en gedacht hebben: ‘Who the hell is Sunn O))) and who the hell is Ulver’. Bij mensen die wel bekend zijn met het werk van beide bands, gingen echter direct een hoop alarmbellen rinkelen en liep het water door de mond. Voor de schouderophalende mensen onder ons dus even een korte introductie. Ulver is een stel losgeslagen Noorse black metalveteranen die na één black metalplaat dachten van: ‘We kunnen veel meer dan dit alleen!’ Sindsdien bewijst de band zich keer op keer met albums die dan weer progrock, dan weer psychedelische sixties en zelfs klassiek bevatten. Sunn O))) is dan weer een heel ander verhaal. Sunn O))) wordt ook wel gezien als de ultieme cultband. De band maakt dronemetal muziek. Metalmuziek waarbij akkoorden soms minutenlang worden aangehouden. Live is de band vanwege het immense volume waarop gespeeld wordt misselijkmakend. Het van begin tot eind uitzitten van een Sunn O))) concert zonder oordoppen is wat ondergetekende betreft een prestatie van Olympisch niveau. Enig nadeel is dat je gegarandeerd een permanente gehoorbeschadiging oploopt.
Tot zover de introductie. Het album ‘Terrestrials’ dan. De eerste stukken muziek voor ‘Terrestrials’ worden al een tijdje terug aan tape toevertrouwd. 2008 om precies te zijn. Samen improviseerden de geluidskunstenaars van Ulver en de dronespecialisten van Sunn O))) drie stukken bij elkaar. De stukken worden vervolgens verder geslepen en verfijnd en er worden strijkers, blazers en percussie toegevoegd. Het uiteindelijke resultaat mag er meer dan zijn, als is het album niet de klassieker waar de kenners misschien stiekem op gehoopt hadden. In tegenstelling tot wat we van een collaboratie met Sunn O))) hadden mogen verwachten, zijn de drie composities opvallend licht van aard en blijft het dronegeweld vooral ver op de achtergrond. Qua sfeer en geluid valt ‘Terrestrials’ misschien nog wel het beste te vergelijken met Ulver’s laatste studioalbum, het klassiek meets postrock meesterwerk ‘Messe I.X-VI.X’.
‘Terrestrials’ is dan ook een echt koptelefoonalbum geworden en geen album dat je zomaar even opzet tijdens de strijk of de afwas. Bij beluistering over de koptelefoon hoor je namelijk pas alle subtiel aangebrachte nuances in de muziek. Nuances die je anders zouden ontgaan. Zo dien je in de 11 minuten durende opener ‘Let There Be Light’ bijvoorbeeld zeer aandachtig te luisteren om het trompetgeschal, het vioolgekrijs en zelfs een hele fanfare te kunnen ontwaren. De mensen die aandachtig de tijd willen nemen voor dit album, zullen met ‘Terrestrials’ een goede vriend in de platenkast erbij hebben en de mensen die aan het begin van deze recensie hun schouders ophaalden, zullen dat ook nu doen en dit album ten onrechte links laten liggen. Zonde!
Terrestrials is hier te streamen!