Dat de stelregel ‘Zo vader, zo zoon’ ook voor de muziekscène geldt, hebben de zonen van Bob Marley, John Lennon, Tim Buckley, Sting en John Bonham inmiddels wel bewezen. Met Damon Kelly kunnen we een nieuwe telg aan dit rijtje toevoegen. Damon is de zoon van Scott Kelly, gitarist en zanger van het postmetalgrootheden Neurosis. Tja, en dan heb je natuurlijk direct wat privileges. Zo mag zoonlief plaatjes uitbrengen op het befaamde Neurot label. Een goede zet van vaders? Dat zal de toekomst moeten uitwijzen.

Wat bij beluistering van ‘Life Drawing’ direct opvalt, is dat ook de muzikale appel niet ver van de boom gevallen is. Stoneburner zit namelijk in hetzelfde muzikale straatje als Neurosis. Met dien verstande dat Neurosis iets meer metal in zich heeft en Stoneburner iets meer doom/sludge. Een andere opvallende overeenkomst is de opbouw van de nummers. Net als Neurosis bouwt Stoneburner haar nummers veelal langzaam en rustig op. Luister maar eens naar tracks als ‘Caged Bird’ en ‘The Phoenix’ en u weet direct wat ondergetekende bedoelt. Maar daar waar Neurosis heer en meester is in het langzaam en rustig opbouwen van nummers en dan ook het vermogen heeft om in die rustige passages te blijven boeien, klinkt het bij Stoneburner allemaal wat vrijblijvender en ongedwongener. Hierdoor is het op ‘Life Drawing’ soms moeilijk om de volle 66 minuten (want zo lang duurt het album) bij de les te blijven.

Op dit gebied kan Damon dus nog veel leren van zijn vader. Voor de rest heeft Stoneburner haar zaakjes goed op orde. Zo zijn de ideeën goed, de riffs – zoals het een goede sludge/doom band betaamt – lekker smerig en gaat de oerbrul en het geschreeuw door merg en been. Het begin is er dan ook overduidelijk. En hoe zeggen we dit dan ook al weer zo mooi? Dit wordt een band om in de gaten te houden.

 

Wat zal vader trots zijn! Stoneburner - 'Life Drawing'
songwriting70%
production75%
originality65%
music75%
71%Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)
0%