Het is vanavond niet al te druk in TivoliVredenburg, maar dat kunnen we misschien maar beter zien als de stilte voor de storm. De Utrechtse poptempel heeft namelijk Blood Red Shoes op bezoek: een Brits duo dat tegenwoordig misschien wel dé belichaming is van luidruchtige alternatieve rock. Laura-May Carter en Steven Ansell zijn hier ter promotie van hun dit jaar uitgekomen vierde plaat, simpelweg getiteld Blood Red Shoes. Zo’n self-titled album duidt vaak aan dat een band zichzelf denkt te hebben gevonden in hun sound. De plaat is wat zwaarder dan zijn voorgangers, maar is desondanks toch een typisch Blood Red Shoes-product. Blood Red Shoes heeft bovendien een goede livereputatie, dus de verwachtingen zijn vanavond hooggespannen.

Rond half tien doven de lichten in Pandora. Op het podium staan slechts een drumstel en een gitaar, ieder vergezeld van een microfoon. De achtergrond is een simpel, maar sferisch rood gordijn. Eigenlijk blijkt al voor aanvang van de show dat de heer en dame van Blood Red Shoes niet van poespas houden: gewoon rocken met die handel. Na het instrumentale ‘Welcome Home’ knalt de band direct het populaire ‘I Wish I Was Someone Better’ de zaal in, tot genoegen van de fans in de zaal. Ansell’s rauwe vocalen in combinatie met Carter’s bijna schattige zangstemmetje zorgen voor een boeiend contrast, al valt laatstgenoemde af en toe een beetje weg in de muur van geluid die het duo produceert. Ze mogen dan maar met z’n tweetjes zijn, maar Blood Red Shoes maakt lawaai voor tien. Prettig lawaai, dat dan weer wel, en bovendien komt de muziek goed tot z’n recht dankzij de fijne geluidmix en een prima akoestiek.

Blood Red Shoes kan rekenen op een aardige respons, al lijken veel bezoekers zich nog niet zo goed raad te weten met de nieuwe nummers. Het problematische hieraan is dat Blood Red Shoes het nieuwe materiaal vrijwel allemaal achter elkaar speelt, en middenin de set. Bovendien is het lastig om met slechts twee instrumenten ervoor te zorgen dat nummers niet teveel op elkaar gaan lijken. Dan dreigt het optreden een beetje saai te worden, maar de band redt zich er dankzij hun charisma prima uit; meermaals spreken Carter en Ansell hun liefde uit voor hun Nederlandse fans en voor de zaal.

Heel actief wordt het publiek vanavond niet, op de voorste rijen na. Daar komt pas tijdens de toegift verandering in, als Blood Red Shoes afsluit met ‘Light It Up’ en ‘Je Me Perds’. De band geeft zich helemaal, en dat werkt aanstekelijk. Zo zullen aan het eind van de avond veel bezoekers niet alleen tevreden, maar ook een beetje bezweet de zaal hebben verlaten. En Blood Red Shoes mag weer een geslaagd optreden bijschrijven op hun toch al imposante CV!