Het uiteenvallen van Sepultura was een groot drama voor de trash metal fan. Het huidige Sepultura doet bij vlagen nog leuke dingen, hetzelfde geldt voor Max Cavalera’s Soulfly. Nadat de broers Max en Igor ruim zeven jaar geleden hun ruzie bijlegden, betekent dat dat er wel een derde Cavalera band is: Cavalera Conspiracy. Dat is toch stukken fijner dat de split-up van een gemiddelde boyband. Met Pandemonium lanceren de broers al weer hun derde album. Soulfly gitarist Marc Rizzo is wederom van de partij en de nieuwe bassist Nate Newton van Artisans Converge completeert het viertal.

Openingstrack Babylonian Pandemonium zet direct de toon. Hakwerk industrial style dat nog het meest aan Fear Factory of Max’ oude side project Nailbomb doet denken. Bonzai Kamikaze trekt die lijn stevig door. Zodra Scum ingezet wordt, weet je dat de broers geen gas terug zullen nemen. Hier en daar doet het zelfs denken aan het gelijknamige album van Napalm Death. Terug naar hun roots gaan de heren in I, Barbarian. Zeer herkenbare Sepultura riffs á la Roots, maar met een Chaos A.D.-achtige industrial laag. Trash metal en een klassiek metal riffje worden strak gecombineerd in Cramunhao. Een heerlijk agressieve track waarin je bijna schrikt van de vernietigende werking van Max’ vocalen.

Apex Predator doet ook denken aan Chaos A.D. met wat invloeden van eerder werk. Ook Insurrection zou niet misstaan hebben op Beneath the Remains. Even lijkt Not Losing the End de nu-metal weg in te slaan, maar ook deze track mondt uit in een stevige, hier en daar lompe metal track. Sommige akkoorden en de opbouw van Father of Hate doen duidelijk denken aan het tijdperk van Sepultura’s definitieve doorbraak, Arise. Doordat Newton een groot deel van de vocals in The Crucible voor zijn rekening neemt, wordt het deels opeens een rauwe hardcore track. Meer experimenteel is Deus Ex Machina met spooky intro, distorted Portugese zang samples en aardig wat ruimtes voor Rizzo’s gitaarsolo’s. En tot slot kunnen de tribal sounds uiteraard niet ontbreken in Porra.

Pandemonium is een stevige ouderwetse trash metal plaat. Binnen dat straight forward genre varieert het viertal op deze plaat echter goed met flinke industrial invloeden, klassieke gitaarriffs en een snufje tribal. Live klinkt Max niet meer hetzelfde, maar op Pandemonium haalt hij echt al het mogelijke uit zijn stem. De drumpartijen van broer Igor zijn ook zeker niet te versmaden en de rol van Rizzo’s gitaargeweld moet ook zeker niet onderschat worden.  Dat alles gedegen ondersteund door Nate’s baswerk. Het album is eigenlijk haast een reis door het gezamenlijke Sepultura tijdperk met een flinke dosis Point Blank. Fans die na dat ene album van Nailbomb twee decennia gewacht hebben op een nieuw album, komen nu dan toch nog aan hun trekken. Verder vooral trash zoals trash hoort te zijn: vuig, smerig en lomp. Een compromisloze stoomlocomotief die niet tot stilstand te brengen is. Wellicht het beste album dat beide broers in 18 jaar tijd uitgebracht hebben. Een absolute aanrader voor elke old school trash metal fan.

Cavalera Conspiracy - Pandemonium: Een Sepultura timewarp at Point Blank
Cavalera Conspiracy - Pandemonium86%
86%Totale score