“#terugvanweggeweest” luidt één van de hashtags op de website van de Melkweg. Dat klopt, want van de anders zo productieve hitmachine The Wombats werd tot voor kort al enige tijd niets meer vernomen. Eind 2013 werd de single ‘Your Body Is A Weapon’ uitgebracht, maar vervolgens zou het nog ruim anderhalf jaar duren voor de bijbehorende derde plaat, getiteld Glitterbug, het levenslicht zou zien. Toch zal dat op 6 april eindelijk gaan gebeuren, en daarom speelt de uit Liverpool afkomstige band vanavond in een uitverkochte Melkweg.

De band heeft ietsje groter uitgepakt in het podiumdesign, want op de achtergrond prijkt een wat lijkt op een lichtgevend stadscontour. Aangevuld met rookmachines en een daverende lichtshow mag het duidelijk zijn dat The Wombats niet vies zijn van een beetje visueel spektakel. Het trio trapt sterk af met het eerder genoemde ‘Your Body Is A Weapon’, het retro ‘Jump Into The Fog’ en het wat oudere, maar immer populaire ‘Moving To New York’. Een sterk begin dus, maar wat helaas volgt is een hele rits aan weinig bijzondere tracks van vooral het tweede en ook het derde album.

The Wombats flirtten op het uit 2011 afkomstige This Modern Glitch al flink met uiterst radiovriendelijke synthpop. Het lijkt erop dat die flirt inmiddels tot iets vasts is uitgegroeid, want ook de nieuwe tracks rieken naar vrolijke, maar ook enigszins afgezaagde jaren ’80 electropop. Het probleem is echter dat songs als ‘Headspace’ en ‘Greek Tragedy’ niet echt uitblinken in muzikaliteit, originaliteit of dansbaarheid. Daar waar met name de nummers van debuutplaat A Guide to Love, Loss & Desperation stuk voor stuk heerlijke indie-anthems zijn, zijn grote delen van This Modern Glitch en mogelijk ook Glitterbug te middle-of-the-road om live echt als een bom in te slaan.

Gelukkig pakt de band met ‘Techno Fan’ de draad weer op, waardoor het publiek weer wakker wordt en er langzaam aan toch weer een klein feestje ontstaat in The Max. De bandleden, die toch al zeer goedgemutst zijn vanavond, zijn blij met de goede respons en werken op energieke wijze de zeventien nummers tellende setlist af. Uiteraard is de grote afsluiter nog altijd ‘Let’s Dance To Joy Division’,  waarbij iedereen helemaal los gaat.

Zo sluiten The Wombats hun optreden in elk geval zeer positief af, maar toch bekruipt het gevoel dat er iets mist. The Wombats zijn oerdegelijk, maar een liveshow van anderhalf uur toont aan dat ze het toch echt vooral moeten hebben van de hitsingles. En dat is jammer, want deze mannen hebben veel meer in hun mars.

Over de auteur

Gerelateerde berichten