Héloïse Letissier, beter bekend als Christine and the Queens of simpelweg Chris, brak in 2014 door met het eigenzinnige synthpopnummer ‘Christine’. Na succesvolle optredens in de Melkweg, op Lowlands en op Best Kept Secret bracht de Française dit jaar haar tweede plaat uit, Chris. Om die release te promoten trekt ze dit najaar door Europa; zaterdag 13 oktober was de Amsterdamse AFAS Live aan de beurt.

Frans en Engels

Christine opent met ‘Comme si on s’aimait’. Ze wordt omringd door een groep dansers, maar een standaarddansroutine wordt het niet. Op het podium worden verhalen verteld, dus zitten er veel geacteerde elementen in de choreografie. Het publiek, dat met een man of 3000 toch in aardig groten getale is komen opdagen, reageert er goed op. Als daarna het funky ‘Girlfriend’ wordt ingezet, is het ijs gebroken.

De kleine zangeres uit Nantes refereert in haar teksten veel aan seksualiteit en geslachtsidentiteit (“Girlfriend, don’t feel like a girlfriend/But lover, damn I’d be your lover”). Zelf heeft ze een androgyn voorkomen en is ze openlijk panseksueel. Haar openheid is innemend en haar statements zijn duidelijk, zelfs al zingt ze vanavond veel in het Frans. Veel van haar liedjes zijn ook in het Engels opgenomen, maar die versies laat ze tijdens deze Europese tournee grotendeels achterwege. Haar praatjes houdt ze wel in het Engels, zelfs als blijkt dat een aanzienlijk deel van het publiek uit Frankrijk komt. Ze flirt met haar fans, maakt grapjes, maar blijft ingetogen.

Tot in de puntjes

Christine and the Queens brengt een dansbare fusie van electro, indiepop en funk. Tweede album Chris verschilt muzikaal heel weinig van voorganger Chaleur humaine, maar onderscheidt zich toch door de veel toegankelijkere, meer hitgevoelige liedjes. Tijdens dit concert ligt dan ook de nadruk op deze plaat, al is de setlist nog steeds een goede uitsnede van de hele discografie van Christine. De ultratheatrale, visueel aangename show is tot in de puntjes uitgedacht. Het optreden doet bij vlagen denken aan Madonna in haar hoogtijdagen, maar dan intiemer en authentieker. En ook niet onbelangrijk: Christine kan echt goed zingen. Ze heeft geen groot bereik, maar ze klinkt helder en zuiver – zelfs tijdens de soms nogal intense dansroutines.

‘Christine’ krijgt, toch wel verrassend, een plekje in het midden van de setlist. De iconische dansroutine uit de clip wordt vrijwel een-op-een uitgevoerd en de zaal deint enthousiast mee. Daarna volgt een reeks ballades, waardoor de vaart een beetje uit de show gaat. Toch weet Christine de ogen op haar gericht te houden: indrukwekkend voor een artieste die niet alleen maar met hits kan strooien. Samen met haar dansers maakt ze er een enorm strakke show van. Tijdens ‘Goya! Soda!’ wordt de jas van een van de dansers zelfs in brand gezet. De toegift vangt ze met ‘Saint Claude’ aan op een klein podium achterin de zaal om zich vervolgens, met ‘Intranquilité’ als grande finale, dwars door het publiek weer naar het hoofdpodium te dansen.

Klaar voor het grote werk

Dat Christine een rasartieste is bewijst ze vanavond overduidelijk. Ze kreeg het al voor elkaar om eigenhandig het Franstalige popliedje weer wereldwijd op de kaart te zetten, staat op de grootste festivals en houdt ook de AFAS Live vandaag volledig in haar greep met een uitstekend optreden. Christine and the Queens is meer dan klaar voor het grote werk.