Zaterdag 2 mei
Na een mooie eerste festivaldag en een bijzonder koude nacht is het tijd voor de tweede en laatste dag Groezrock. Het is ietsje drukker op de festivalweide dan de vrijdag. Vandaag kan er dan ook worden genoten van onder andere The Real McKenzies, The Loved Ones en Refused. Een mooi programma om het festival mee af te sluiten!
Tekst: Lisanne van der Linden & Jessica de Rooij | Foto’s: Michella Kuijkhoven
“Who’s having beer for breakfast?!” Interrupters-zangeres Aimee Allen’s rauwe, opzwepende stem snijdt door een nog ietwat slaperige Impericon Stage. De katers lijken al gauw te vervagen onder het genot van een vrolijk ska-en-bierontbijt gecombineerd met wat ochtendgymnastiek voor de koude ledematen. Allen staat haar mannetje en weet een ieders ochtendhumeur te verdrijven en is daarmee de perfecte opener voor de tweede festivaldag.
Iedereen heeft er zin in en hobbelt dan ook vrolijk door naar folkpunkers van middelbare leeftijd in kilts The Real McKenzies. “Give the old man a second to drink his beer” oppert een aangeschoten Paul McKenzie, nadat hij zich daarvoor nog knorrig had geuit over het matige respons van het publiek. Het werkt wel: er wordt weer gedanst en meegezongen op hits als ‘Drink Some More’ en ‘Bugger Off’. Er wordt weinig aan de verbeelding overgelaten als men zich afvraagt of McKenzie nog steeds weigert ondergoed te dragen – ook vanmiddag bewijst hij dit onder luid gejuich als hij Groezrock verrijkt met het aanbeeld van zijn twee bleke billen.
Er lijkt zich een vroeg middagdipje aan te doen. Op het gras stapelen in het zonnetje slapende mensen zich op en in de grote tent is het momenteel aan Off With Their Heads om het niet-duttende restant te vermaken. Een leuke show maar saai is het wel, met als enig vermaak de gitarist die de hele show staat te koekhappen naar zijn microfoon.
Teenage Bottlerocket
Teenage Bottlerocket doet hun naam eer aan gedurende 40 minuten aan tienerskatepunk, synchroon headbangen met een bassist die dit ‘next level’ tilt door erbij te springen. Voeg daar nog een circlepitje aan toe een het plaatje is compleet voor een zeroes-skatepunkparty.
Halverwege de middag speelt Turnstile voor een propvolle Back To Basics Stage. Het uit Baltimore afkomstige vijftal produceert een mix van nu-metal en hardcore punk die bij vlagen doet denken aan Rage Against The Machine en de headliner van vanavond: Refused. De band kreeg begin dit jaar bekendheid dankzij hun debuutplaat Nonstop Feeling. Brendan Yates blijkt geen fantastische zanger te zijn, maar er wordt niet onverdienstelijk gespeeld. Daar weet het publiek ook wel raad mee, want van begin tot eind gaat iedereen los.
Een bassiste in een glitterjurkje en een synthesizer bespeeld door de zanger met een enorme bos krullen gehuld in een jas met melkwegmotief. Voeg hier een enthousiast spelende drummer en bassist aan toe en dan krijg je Turbowolf. Een heerlijke ’80’s sound met moderne effecten en ook nog eens vermakelijk om naar te kijken!
Tijdens het wachten op Frenzal Rhomb staan zelfs de felst gekleurde hanenkammen met foute ’80’s pophits mee te dansen. Of dit opzet van de band zelf is of niet – er wordt handig gebruik van gemaakt als de muziek uitgaat maar de Australische punkrockers het zonder twijfel overnemen en er wordt geopend met een punkrockcover van ‘Easy Lover’ (dat bekende nummer van Phil Collins in duet met Philip Bailey). Ze hebben er allemaal zin in. Fanatiekste fanatiekeling is de gitarist in foute bloemetjesjurk die van zijn moeder had kunnen zijn. Zwierende dreads en een uitstapje naar de iconische jaren ’70 met een cover van Cat Stevens’ ‘Wild World’. Punks hebben duidelijk ook guilty pleasures!
Psycho 44
Psycho 44 is één van de Vlaamse afgevaardigden op deze Groezrock editie. “Punk isn’t all about headliners, really. It’s about supporting your local scene” opperde de Groezrockorganisatie toen ze het eerste handje namen bekendmaakten afgelopen December. Daarom was Counter Culture benieuwd wat deze jonge punks ervan vonden en spraken wij kort met ze over wat zij hier nou van vonden:
Wij zijn Psycho 44, een band uit Grobbendonk, in de Kempen hier vlakbij Meerhout. Het is nu 6 of 7 jaar dat we samenspelen en we hebben ondertussen een plaat en een EP uitgebracht, en daarbij zijn we nu een nieuwe plaat aan het schrijven! Wanneer deze uitkomt en wordt opgenomen is allemaal nog niet zeker, maar het is zeker dat hij er komt. Het vorige album was makkelijker. Dat was eigenlijk een ‘best of’ van nummers die we in de jaren ervoor hadden geschreven, en dit wordt een compleet nieuw album.
Het is voor ons allemaal een beetje begonnen via de Rockrally: in 2010 zijn we daar in de finale geraakt en met publiciteit van kanalen als Studio Brussel is onze reputatie ineens een stuk sneller gestegen. Wij komen uit de Kempen, Groezrock is in de Kempen… Dat is natuurlijk super, we zijn hier thuis tussen grote internationale namen. We spelen tegelijkertijd met bands die ons beïnvloedt hebben.
Het is daarom extra spannend: Groezrock is een festival met een grote reputatie en een traditie dus het is een eer om hier te mogen spelen. Toen ik kleiner was ging ik naar de kleine shows van locals hier uit de buurt, en Groezrock geeft ze de kans om hier te openen of te spelen. Dat is mooi!
Voor het eerst in jaren spelen The Loved Ones weer eens een handjevol shows. Wie frontman Dave Hause de afgelopen jaren solo heeft gezien, zou misschien niet verwachten dat hij een waar podiumbeest is. De geluidmix is niet best – de bas en drums staan te hard en de vocalen te zacht – maar tijdens nummers als ‘The Bridge’ en ‘Jane’ spat de energie van het podium af en Hause kan het niet laten om meermaals te crowdsurfen. The Loved Ones blijken met goede reden geliefd te zijn.
Call It Off is één van de Nederlandse afgevaardigden op Groezrock. De Eindhovense poppunkers staan geprogrammeerd op de Macbeth Stage, maar weten daar helaas weinig potten te breken. Call It Off heeft zeker de potentie om groter te worden in hun genre, maar daar lijkt het nu nog even te vroeg voor.
Tegelijkertijd staat het Zweedse Raised Fist de tent af te breken. Wie van zweterige halfnaakte mannen houdt is hier aan het perfecte adres. Highkicks, power en onderdrukte frustratie knalt van het podium. Dit is duidelijk voor liefhebbers van de hardere moderne punkgenres.
De traditionele, snelle punk van veteranen Good Riddance klinkt tot ver buiten de Monster Energy Stage. Na een adempauze van vijf jaar kwam de band in 2012 weer bij elkaar. Afgelopen maand kwam er eindelijk een nieuw album, waarvan we vandaag een aantal nummers horen, maar vooral het oude werk blijkt een feest der herkenning te zijn. Het optreden is hier en daar wat rommelig, maar laten we eerlijk zijn: dat hoort er een beetje bij.
Comeback Kid doet op de Impericon Stage hun uiterste best om iedereen bij de les te houden. De vocalen van Andrew Neufeld zijn vanavond on point, en de breakdowns zijn behoorlijk verwoestend. De Canadese hardcoreformatie is daarom een graag geziene gast op Groezrock. Toch slaat het optreden niet helemaal aan, want het publiek lijkt na twee dagen feesten een beetje moe te worden. De respons op Comeback Kid beperkt zich daarom helaas tot de voorste rijen.
Mighty Mighty Bosstones
Wanneer we ons naar de Mainstage bewegen lijkt niets de vermeende vermoeidheid waar te zijn. De Mighty Mighty Bosstones organiseren vanavond het feest der feesten: De verwoestende non-stop dansbare ska-party doet Groezrock op haar grondvesten trillen tijdens de grote massa dansende liefhebbers. Met een vocalist, gitarist, bassist, drummer, drie blazers en de vrolijke Ben Carr als achtergrondvocalist/percussionist/manager/professioneel skanker is het net zo’n blije chaos op het podium als ervoor. Een optreden waarvan men nog lang zal kunnen nagenieten, al dan niet door de spierpijn in de benen, waar men – na een uur uitbundig dansen in combinatie met het vele lopen van twee dagen festival – ongetwijfeld nog dagen van zal kunnen nagenieten. “There’s no punker place on earth right now than right here, Groezrock” roept zanger Ricky Barrett na.
De laatste twee acts op de Monster Energy Stage zijn allebei van Zweedse afkomst. Allereerst is er Millencolin, dat al ruim twee decennia poppy skapunk serveert. Net als Good Riddance hebben zij enkele weken voor Groezrock voor het eerst in tijden weer een album uitgebracht: True Brew. Opnieuw staan de bas en de drums vrij hard afgesteld, maar dat mag de pret niet drukken. De mannen van Millencolin zetten hun beste beentje voor en leveren een prima set af.
De grote headliner van Groezrock 2015 is niemand minder dan Refused. Voor het eerst sinds 2012 geven de experimentele hardcorepioniers weer een concert, en in tegenstelling tot toen lijkt de reünie nu permanent te zijn: in juni verschijnt Freedom, hun eerste album sinds het veelgeprezen The Shape Of Punk To Come (1998). De band moet even opwarmen, maar bij ‘Rather Be Dead’ wordt al duidelijk dat Refused terecht weer op de planken staat. Werkelijk álles klopt aan dit optreden, van Dennis Lyxzén’s vocalen tot aan Kristofer Steen’s drumskills. Bovendien krijgt het publiek ook een aantal nieuwe nummers voorgeschoteld, die stuk voor stuk lekker klinken. Als ‘New Noise’ wordt ingezet verandert de hele tent in één grote moshpit. Refused is terug, en hoe!
Met het optreden van Refused wordt Groezrock 2015 tot een succesvol einde gebracht. Alle punkliefhebbers kunnen thuis lekker gaan bijkomen, en de inwoners van Meerhout kunnen weer genieten van de rust. Tenminste, tot 29 april 2016, want dan vindt de 25ste editie van Groezrock plaats. Bij Counter Culture zijn we nu al benieuwd wat we kunnen verwachten van deze jubileumeditie. Tot dan!