Op de een of andere manier is eendagsvlieg Zebrahead erin geslaagd om de interesse van het Nederlandse publiek vast te houden. In 2000 scoorde de Amerikaanse rappunkband een hit met het catchy ‘Playmate Of The Year’. Na die Top 40-notering werd het angstvallig stil rond de band. Toch slaagt de band er een dikke vijftien(!) jaar na dato nog steeds in om poppodia vol te krijgen en festivalweides te vermaken. Wat hun geheim is? Sterke en energieke liveshows!

De albums van deze in 1996 opgerichte band komen pas goed tot hun recht in een live setting. De studioalbums missen de energie en passie die er op het podium wel is. Je moet eigenlijk een optreden van deze enthousiaste Amerikanen bijgewoond hebben om te begrijpen waarom Zebrahead nog steeds populair is. Daar kan ook ‘The Early Years – Revisited’ niets aan veranderen. Dit elfde studioalbum van de band bestaat uit oud materiaal dat in een nieuw jasje is gestoken. Verwacht echter geen schokkende, nieuwe wendingen…

Deze schijf bestaat uit ouder werk dat opnieuw ingezongen door de ‘nieuwe’ zanger Matty Lewis. Al moet je het begrip ‘nieuw’ in dit geval met een buslading zout nemen. Deze gast maakt sinds 2005 deel uit van Zebrahead en volgde de in 2004 vertrokken Justin Mauriello op. Er is niet veel verschil tussen het stemgeluid van beide heren, dus een grote meerwaarde heeft deze uitgave niet. Deze release is dan ook voor trouwe fans en nieuwkomers bedoeld. Dit is namelijk in feite een herbewerkte ‘Best Of’, maar dan met slechts één hit. De doorsnee Nederlander zal alleen de single uit 2000 kennen.

Zebrahead heeft echter meer te bieden dan ‘Playmate Of The Year’. Het sonische palet van deze band is behoorlijk groot. Deze gasten flirten met verschillende genres en dat resulteert in een eclectisch geluid. Je herkent elementen uit nu-metal, raprock, poppunk en metal. Deze crossover komt soms een beetje gedateerd over, omdat sommige genres de tand des tijds niet hebben doorstaan. Daarnaast is de strot van Lewis erg inwisselbaar, omdat vrijwel elke Amerikaanse poppunkband dezelfde klagerige en lievige zangstijl hanteert. Gelukkig vergoedt de strak rappende frontman Ali Tabatabaee veel. Hij injecteert de nummers met pit.

Het moge duidelijk zijn dat de ‘serieuze’ (of snobistische) muziekliefhebber deze muziek als te glad en puberaal af zal doen. Voor diepgang moet je Zebrahead ook niet luisteren, maar als je trek hebt in vrolijke, zomerse deuntjes tijdens de barbecue dan is dit je band. Als je na het eten nog zin hebt in een feestje dan moet je naar het lokale jeugdhonk om deze feestveteranen te gaan bewonderen. Afterparty gegarandeerd!

Feestveteranen van Zebrahead recyclen zichzelf
72%Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)
0%