Het festivalseizoen van 2015 is in volle gang. Het weekend van 19, 20 en 21 juni mag in het bijzonder uitgelicht worden, want onder andere Graspop, Best Kept Secret en Oerol vinden op deze data plaats. Maar wie liever een iets kleinschaliger festival bezoekt en ook nog houdt van stevige gitaarmuziek, is bij Jera On Air aan het juiste adres. Jera On Air vindt sinds 2001 jaarlijks plaats in het Noord-Limburgse gehuchtje Ysselsteyn, en is in de loop der jaren uitgegroeid tot een middelgroot tweedaags festival dat zich vooral richt op punk, hardcore en metal. Ook dit jaar heeft de organisatie weer een mooie lineup neergezet. Counter Culture was erbij om verslag te doen!
Vrijdag 19 juni
Het is bewolkt en van tijd tot tijd valt er buiige regen. Geen ideaal festivalweer dus, maar toch zijn een hoop festivalgangers al op de eerste dag van Jera On Air gearriveerd. Het programma van vandaag begint pas ’s avonds, dus hebben bezoekers nog even tijd om wat energie te verzamelen voor wat komen gaat.
Terwijl bij de ingang van het festival nog veel mensen in de rij staan om hun tickets voor festivalbandjes in te wisselen, mag Chunk! No, Captain Chunk! aanvangen op de Impericon Main Stage. De band komt uit Frankrijk en produceert een melodieuze mix van metalcore en poppunk. Veel volk is er dus nog niet, en wie er wel is doet er goed aan om oordoppen aan te schaffen, want de volumeknop van de Main Stage staat op standje burenruzie. Desalniettemin zet Chunk! No, Captain Chunk! een leuke, energieke show neer waarbij vooral Smash Mouth-cover ‘All Star’ het goed doet.
Daarna staat op datzelfde podium Chelsea Grin geprogrammeerd, maar hun verwoestende deathcore is een stuk minder toegankelijk. Ook hier staat het geluid vreselijk hard; de baslijntjes van Mathias Rigal doen de grond bijna schudden en de zware grunts van Alex Koehler gaan volledig verloren in de geluidmix. Tegen dit auditieve geweld gaan oordoppen niet helpen en het helpt de band ook absoluut niet, want hoewel er hier en daar een flinke pit losbarst, lijkt het publiek niet zoveel te kunnen maken van dit optreden.
Texas In July is op de Rockhand Stage bezig aan hun allerlaatste optreden ooit in Nederland. Na deze Europese tour houden de Amerikanen het voor gezien, dus dit is de laatste kans om het viertal (dat overigens niet uit Texas, maar uit Pennsylvania komt) aan het werk te zien. De band produceert snoeiharde metalcore en werkt hun set op Jera On Air netjes af, maar erg hoogstaand is het allemaal niet. Toch zal dit optreden voor veel fans ongetwijfeld een waardig afscheid zijn geweest.
Voor de tweede keer in drie jaar tijd is A Day To Remember headliner op Jera On Air. Sinds het vorige optreden bracht de band hun langverwachte vijfde langspeler Common Courtesy uit, waarop zij metalcore en poppunk wederom uitstekend weten te combineren. Vanavond komt de band er lekker in met ‘The Downfall Of Us All’, ‘2nd Sucks’ en ‘Right Back At It Again’. De heren hebben alles uit de kast gehaald als het gaat om showelementen – iets wat goed past bij hun bombastische, ietwat theatrale muziek. Zanger Jeremy McKinnon kijkt wat nors en komt soms een beetje afstandelijk over, maar weet het publiek wel goed op te zwepen. Helaas is hij vanavond niet zo goed bij stem en naarmate het optreden vordert komt dat steeds duidelijker naar voren. Het akoestische ‘If It Means A Lot To You’ is daarom een mooi rustmomentje, om vervolgens knallend af te sluiten met ‘The Plot To Bomb The Panhandle’.
Hoewel A Day To Remember als headliner genoteerd staat, gaat het feestje op de Rockhand Stage nog even verder. De Amerikaanse thrashmetalband Terror komt daar nog even de boel afbreken voor iedereen weer richting z’n tentje mag. Het publiek lijkt intussen dan ook een beetje moe te zijn geworden, maar Terror raast lekker door en brengt de dag daarmee op een goed einde.
Zaterdag 20 juni
Na een frisse, regenachtige nacht is het tijd voor de tweede en laatste dag Jera On Air. Het programma is vandaag een stuk uitgebreider en begint al vroeg op de middag, dus is het aan te raden om op tijd richting het festivalterrein te gaan.
Om 14:00 uur vinden we op de Main Stage Destine. Deze Tilburgse band had een aantal jaren geleden flink wat succes binnen en buiten Nederland. Anno 2015 maakt Destine nog steeds dertien-in-een-dozijn-poppunk en combineert dit met een übergladde podiumpresentatie; dit werkt meestal prima bij de hordes bakvissen die de groep trekt, maar vandaag is het een ander verhaal. Zelfs met grootste hit ‘In Your Arms’ kan Destine op Jera On Air helaas weinig potten breken.
Metalcore en poppunk overheersen dit jaar op de festivalweide, dus de vrolijke skapunk van Authority Zero zorgt voor fijne afwisseling. Het in 1994 opgerichte kwartet uit Mesa, Arizona weet hun publiek steeds enthousiaster te maken. Liedjes als ‘Revolution’ en ‘A Passage In Time’ zijn lekker catchy en nodigen uit tot grote cirkelpits. Zo weet Authority Zero halverwege de middag al een leuk feestje te bouwen op de Main Stage.
Het Brabantse No Turning Back zal ook niet tevreden zijn met de weersomstandigheden, want zij sporen hun publiek aan om wat dichterbij het podium te komen staan. Op aandringen van zanger Martijn wordt daar uiteindelijk gehoor aan gegeven, maar van harte gaat het niet. De schreeuwerige hardcore punk zorgt voorin wel voor wat beweging, maar hoe graag de band het ook wil, de security hoeft tijdens dit optreden geen overuren te maken.
Australische bands op Jera On Air: het is zowat een traditie geworden. Dit keer wordt Down Under gerepresenteerd door In Hearts Wake. Hoewel ook hier de bas overheerst in de geluidmix, is goed te horen dat vocalist Jake Taylor één van de betere screamers op het festival is. Hij brengt een gepassioneerde performance en is daarmee de grootste drijfveer achter de band. Het sympathieke In Hearts Wake levert een lekkere dosis metalcore en wint daarmee de harten van het publiek.
The Bird’s Nest is het DJ-podium van Jera On Air. Een DJ-stage op een festival als Jera klinkt als een gekke combinatie, maar dit jaar zorgt dat er wel voor dat Enter Shikari voor het eerst buiten het Verenigd Koninkijk een DJ-set doet onder de naam Shikari Sound System. Ineens staat The Bird’s Nest vol enthousiaste rockers die een goede mix van electro, house, techno, dubstep, punk en metal voorgeschoteld krijgen waarin ook remixen van eigen nummers voorkomen. Een mooie opwarmer voor het latere optreden met volledige band op het hoofdpodium, al loopt het veld op een gegeven moment wel leeg om eerst nog een andere act aan het werk te zien.
Dat is namelijk Millencolin. Deze Zweedse veteranen deden pas nog Groezrock en de Amsterdamse Melkweg aan, maar zijn duidelijk nog niet klaar met de Lage Landen. Dankzij ruim twee decennia ervaring weet de band als geen ander een performance neer te zetten waar iedereen blij van wordt. De heren zijn altijd goedgemutst en hoewel hun repertoire niet heel bijzonder hoogstaand is, zijn hun toegankelijke poppunkliedjes een verademing voor wie het zwaardere werk op Jera On Air niet zo goed trekt.
Vervolgens is het dus de beurt aan Enter Shikari. Met hun unieke combinatie van eindeloos veel genres (hardcore punk, metal, electro, dubstep, hiphop, noem maar op) zijn ze muzikaal gezien een vreemde eend in de bijt op Jera, maar dan wel eentje die een volle Main Stage trekt. Vroeg gekomen fans van headliner All Time Low schrikken zich een hoedje als Enter Shikari er kneiterhard in beukt met ‘Destabilise’ en de hele tent spontaan in een gigantische moshpit verandert. De band weet de aandacht goed vast te houden en heeft zelfs ‘Sorry, You’re Not A Winner’ weer eens op het menu staan. Dat wordt gewaardeerd, maar live is dit wel één van de zwakkere nummers. Ook blijkt ‘Anaesthetist’ als afsluiter een anticlimax te zijn, maar toch wordt het moeilijk voor de resterende bands om dit sterke optreden te overtreffen.
Dat gaat Lagwagon in elk geval niet lukken. Als afsluiter van de Rockhand Stage wordt veel van hen verwacht, maar waar de band normaal gesproken garant staat voor een groot feest, lijken de mannen vandaag niet helemaal hun dag te hebben. Zanger Joey Cape kan het hoge tempo van zijn bandgenoten nauwelijks bijhouden en zingt bij vlagen vals. Gelukkig weten de meeste punkfans wel hoe ze met een chaotische show moeten omgaan en dus wordt er met Lagwagon alsnog lekker gefeest.
Headliner All Time Low is verreweg de meest radiovriendelijke band op het affiche. Het recept bestaat uit vier leuke mannen uit Baltimore die catchy poppunk maken en van ultrapuberale grapjes houden. De vocabulaire van zanger Alex Gaskarth en gitarist Jack Barakat bestaat voornamelijk uit “boobies”, “blowjobs” en “masturbating”, al zijn ze in hun songteksten gelukkig een stuk serieuzer. Mede dankzij gebleven fans van Enter Shikari en Lagwagon wordt er ook bij All Time Low direct een pit gestart en die wordt zowaar ook steeds groter. De band is er zichtbaar blij mee en nodigt iedereen uit om mee te doen. All Time Low laat de zoetsappige ballades vandaag achterwege en kiest liever voor uptempo hits als ‘Lost In Stereo’, ‘Backseat Serenade’ en ‘Something’s Gotta Give’. Een cover van ‘American Idiot’ komt ook nog even voorbij alvorens de show wordt besloten met ‘Dear Maria, Count Me In’. Dat Gaskarth niet helemaal lekker bij stem is doet er nauwelijks toe: All Time Low heeft bewezen een meer dan waardige afsluiter te zijn.
Bij de kleinere podia gaat het festival nog even door, maar veel mensen gaan nu toch liever terug naar de camping of de parkeerplaats. Jera On Air 2015 zit erop, en wat was het weer een leuk feestje. Tot volgend jaar!