Een tijdlang is de Engelse punktroubadour Frank Turner buiten het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten een beetje de underdog van zijn genre geweest. Waar (veelal Amerikaanse) collega’s als Chuck Ragan en The Gaslight Anthem al jaren aanvoerders zijn van de folky punkrockers, bleef Turner altijd een beetje een undergroundartiest. Tot vorig jaar. Langzaam maar zeker werd hij opgepikt door 3FM en afgelopen juni speelde hij op het hoofdpodium van Pinkpop: een ontwikkeling die lang op zich heeft laten wachten, maar daarom niet minder verdiend is. En nu bezegelt Turner zijn succes met een nieuw album: Positive Songs for Negative People.

Positive Songs opent met het rustige ‘The Angel Islington’, een ingetogen, akoestische plaat met een ietwat melancholieke ondertoon. Met de regels “By the water of the Thames / I resolve to start again” start en besluit hij deze eerste track. Dat blijkt een voorteken te zijn, want het symboliseert niet alleen Turner’s motivatie om een nieuwe plaat op te nemen, maar introduceert ook direct het thema van het album. De altijd goedgemutste Turner wil zijn optimisme overbrengen op zijn luisteraars, en is bereid om daar keihard voor te werken: hij bracht in de afgelopen acht jaar zes studioalbums en vijf EP’s uit, en heeft doorgaans een duizelingwekkend tourschema op de agenda staan. Wie Turner wel eens live heeft gezien zal waarschijnlijk beamen dat gemoedelijkheid bij hem altijd centraal staat.

Met ‘Get Better’ gooit Turner het tempo omhoog. Hij is cynisch, hard en een beetje grof, maar niet vervelend. Turner’s oprechte approach grijpt je bij de lurven, maar is tegelijkertijd hartverwarmend en aandoenlijk. Zo bouwt Turner de plaat gestaag op om uiteindelijk halverwege, op ‘Out of Breath’, volledig uit zijn dak te gaan. ‘Out of Breath’ is een korte, hyperactieve track die niet zou misstaan in de setlist van een liveshow. De instrumentatie doet bij vlagen denken aan een soort op hol geslagen Bruce Springsteen, al zal The E Street Band zich waarschijnlijk niet snel wagen aan de prettige chaos die Turner’s band, The Sleeping Souls, weet te produceren. Het nummer is duidelijk een hoogtepunt op een toch al zeer solide album.

Op Positive Songs wordt de folk een beetje naar achteren geschoven, al wordt in songs als ‘The Opening Act of Spring’ wel duidelijk dat dat genre nog altijd Turner’s grootste troef is. Met behulp van onder andere de mandoline neemt Turner de luisteraar mee in zijn verhalen over vallen en opstaan. Positive Songs bespreekt de goede dingen van het leven dan ook niet in de meest directe vorm. Integendeel: Turner bezingt juist veelal duistere onderwerpen. Zo is bijvoorbeeld ‘Song for Josh’ een eerbetoon aan een overleden vriend. Maar Turner’s eerlijke, opgewekte houding is ontwapenend; hij weet altijd op een positieve noot te eindigen.

Een broeierige Nederlandse zomer gaat vaak gepaard met een stortvloed aan luchtige, vrolijke popliedjes op de radio. Dit jaar doet Frank Turner daar een aanzienlijke bijdrage aan, want hij levert met Positive Songs for Negative People precies datgene af wat de titel suggereert: een album vol feelgood-liedjes waar zelfs de meest chagrijnige luisteraar nog vrolijk van zou worden. Dat de kwaliteit ook nog eens prima is, is alleen maar een dikke bonus.

Frank Turner’s ‘Positive Songs for Negative People’ doet titel eer aan
WAARDERING78%
78%Totale score