‘The Ride Majestic’ is het tiende studioalbum van Soilwork. In feite is de voorgaande zin al een recensie op zich, want deze Zweedse metalband maakt al jarenlang dezelfde muziek. Of jij dat erg vindt, is erg persoonlijk. AC/DC maakt namelijk ook al decennialang dezelfde plaat en ook Motörhead is niet te betrappen op drastische koerswijzigingen. Toch zijn eerder genoemde bands nog altijd mateloos populair. Begrijpelijk, want je weet precies wat je krijgt. De aanschaf van een nieuw album zal immers nooit op een teleurstelling uitdraaien. Eigenlijk geldt dat ook voor Soilwork.
De Scandinaviërs maken sinds 1995 melodieuze deathmetal waarbij de laatste jaren steeds wat vaker van clean vocals gebruik gemaakt wordt. Het grootste verschil tussen de albums onderling is de frequentie van de clean vocals. Hoe minder er geschreeuwd wordt, hoe toegankelijker de muziek. De formule van hard en zacht blijft echter gehandhaafd. Na venijnig geschreeuw volgt hemelse zang in het refrein. Soilwork flirt dan ook graag met popmuziek. Geen slechte beslissing, want frontman Björn ‘Speed’ Strid heeft een geweldige stem. Hij wordt door zijn concullega’s dan ook vaak gevraagd als gastartiest.
De melodeath van Soilwork schurkt erg dicht tegen metalcore aan. Als je fan bent van Killswitch Engage, Bury Tomorrow of Unearth zul je goed uit de voeten kunnen met deze band. Sterker nog: Soilwork zal binnen no time je favoriete band worden, want Strid is misschien wel de beste core-zanger van de scene. Dit Zweedse gezelschap heeft met ‘The Ride Majestic’ een sterke plaat afgeleverd. De riffs zijn vet, de hooks episch en de zang bombastisch. Deze schijf klinkt als een klok en kent geen zwakke momenten. Toch knaagt er iets. Je hebt deze plaat namelijk al eens eerder gehoord. De formule begint sleets te raken. ‘If it ain’t broke, don’t fix it,’ luidt het gezegde. Klopt, maar fans die meer verwachten van Strid & co in de vorm van experimenten en dappere koerswijzigingen, zullen deze rit echter minder majestueus vinden.
Soilwork stagneert. De band doet niets fout, maar blijft krampachtig aan een bepaalde formule hangen. Na tien keer dezelfde maaltijd voorgeschoteld te hebben gekregen, snakt de meer avontuurlijk ingestelde muziekverorberaar naar wat nieuws. De chef-kok speelt op safe en gaat uitdagingen uit de weg. Meer peper en het gebruik van andere specerijen had deze dis wat spannender gemaakt. Het smaakt allemaal prima, maar de verrassing is weg. Of dat goed of slecht is, is aan jou. Zit jij op een nieuw recept zit te wachten, of kies je toch liever voor iets dat je al kent? Deze Zweedse soufflé is smaakvol, maar wel erg luchtig…