Diep van binnen schuilt een blue eyed soul zanger in Björn ‘Speed’ Strid. De haarloze headbanger verdient de kost als brulboei bij Soilwork, maar probeert ook zijn clean vocals zoveel mogelijk te laten horen. In een deathmetal band lukt dat vaak niet helemaal, maar in een AOR band wel. In classic rock formatie The Night Flight Orchestra kan Strid zuiver zingen en echt laten zien wat hij vocaal in huis heeft. Dat is heel wat!
Op het derde album van dit gelegenheidsproject van leden uit Arch Enemy en Soilwoirk voeren gevoelige vocalen, pulserende synths en catchy gitaarpartijen de boventoon. Bij vlagen denk je naar een band uit de jaren 80 te luisteren. Namen als Boston, Toto en Foreigner schieten dan te binnen. Tracks als ‘Gemini’ en ‘Jenny’ klinken als verloren gewaande eighies hits. In deze tracks is het gebruik van synths in combinatie met de gitaarpartijen perfect op elkaar afgestemd. Nou ja, eigenlijk domineren de toetsen, zodat de nummers ietwat kitscherig klinken. Net als in de jaren 80 dus.
Kitsch is in het geval van The Night Flight Orchestra niet slecht. Integendeel! De emotionele en krachtige zang in combinatie met de dramatische refreinen levert vuurwerk op. De tracks klinken bombastisch, dramatisch en episch. Andere composities op ‘Amber Galactic’ gebruiken minder toetsen, waardoor ze meer aan muziek uit de jaren 70 doen denken. Fans van de stem van Strid, meeslepende poprock en seventies hardrock kunnen niet om deze schijf heen. Deze plaat ligt in het verlengde van de al even genietbare voorganger ‘Internal Affairs’. Als je dit zijproject tof vindt, kun je deze plaat blind aanschaffen.