Djent, ik blijf het een foeilelijke term vinden. TesseracT is zo’n band, die djent pleegt te maken. En daar zijn ze behoorlijk goed in. ‘One’ en ‘Altered State’ waren genrebepalende albums. De band won zelfs de nodige awards. De lat voor nieuweling ‘Polaris’ lag dan ook hoog. ‘Polaris’ markeert in ieder geval de terugkeer van Daniel Tompkins op zang en de overstap van de band naar het Kscope label. En dat is goed terug te horen op dit album. Tompkins zingt de sterren van de hemel en de productie is, zoals we van alle bands op Kscope gewend zijn, meer dan uitstekend.
TesseracT weet ons op ‘Polaris’ niet zo zeer te verrassen met muzikaal moeilijke passages, maar eerder met goed uitgewerkte songs. Bandleider Acle Kahney laat horen dat hij op het gebied van songwriting flink wat stappen voorwaarts heeft gezet. Nummers als ‘Survival’, ‘Tourniquet’, ‘Messenger’ en ‘Seven Names’ zijn dijken van songs. Klein minpunt is wel dat alle scherpe randjes er vrijwel af zijn. De band klinkt bijna radiovriendelijk en af en toe schiet de band Linkin Park door mijn gedachten.
De toekomst zal moeten uitwijzen of dit een juiste keuze is geweest. Ondergetekende kan in ieder geval – ondanks zijn hekel aan Linkin Park – heel goed leven met de op ‘Polaris’ door TesseracT ingeslagen weg. De band zal dan misschien wel wat oude fans verliezen, maar zal er een hele hoop nieuwe zieltjes voor terug winnen.