Abbath is geen onbekende in de metal scene, jarenlang was hij de al overheersende frontman van het Noorse trio Immortal. Helaas kwam hier in 2015 een abrupt einde aan toen zich de band in tweeën splitste. Demonaz en Horgh bleven Immortal en werken inmiddels aan een nieuw album en Abbath kondigde trots aan dat hij een nieuwe band had gevormd en het eerste album al in de maak was.
Abbath aka Abbath Doom Occulta aka Olve Eikemo was eigenlijk altijd al een beetje een vreemde eend in de grote, duistere, Noorse Black-Metal vijver. Ooit was hij zanger/bassist van de kult-Death-Metal band Old Funeral, een band waar ook een zekere Kristian Vikernes (later:Varg Vikernes) in speelde die later bekend werd om zijn fikkie stoken en messentrekkerij. Echter verklaarde Abbath in de jaren 90 al ,dat Immortal zich afzijdig hielden van de hele brand en moord capriolen in de Noorse scene, simpel weg omdat ze bang waren om naar de gevangenis te gaan. Abbath was altijd meer de grote komiek met zijn interviews en fameuze crabwalk, echter werd hij toch serieus genomen.
Na een uitstekende pr-campagne ,met onderanderen een mooie fotosessie in hartje London, is er dan nu eindelijk dat langverwachte eerste album, simply called; Abbath.
De eerste conclusie, Immortal zal zich nu wel achter de oren aan het krabben zijn want het is een kei van een plaat geworden.
Bijgestaan door King Ov Hell (oa. Gorgoroth en God Seed) op de bas en Baard Kolstad (oa. God Seed en Borknagar) op de drums weet Abbath een uitstekend stukje muziek neer te zetten. Het is een afwisselend, goed geproduceerd album.
Met de opener „To War” weten we direct waar we aan toe zijn, vette gitaar riffs, catchy hooks en de herkenbare stem van de meester zelf. Ook hoor je weer veel invloeden uit de jaren tachtig, getuige ook de voortreffelijke cover versie van Judas Priest hun „Riding On The Wind” die al te horen was als b-kant van de „Count The Dead” single.
Maar ook invloeden uit de Black-Metal komen voorbij, een van de beste nummers „Winter Bane” kon namelijk zo op „Blood, Fire, Death” van Bathory kunnen staan als de productie iets minder vet was geweest.
Let the games begin, Immortal komt flink aan het werken om deze plaat te overtreffen. Abbath kan zich flink op zijn borst kloppen want hij heeft uitstekend werk afgeleverd.