Je kunt Koningsnacht natuurlijk gewoon thuis of in de kroeg doorbrengen, maar liefhebbers van snoeiharde alternatieve post-hardcore hadden dit jaar nog een derde optie: het concert van letlive. (zonder hoofdletter, met punt) in de Eindhovense Dynamo. Het Amerikaanse kwartet rond de excentrieke frontman Jason Aalon Butler verkocht de Basement binnen no time uit, maar kon wegens programmawijzigingen gelukkig worden doorgeschoven naar de Main Stage. En ook daar is het gezellig druk.

De band opent met het explosieve ‘Banshee (Ghost Fame)’. Butler is ontketend, maar zowel de rest van zijn band als het publiek moeten nog even opwarmen. Gelukkig werkt Butler’s energie aanstekelijk en al gauw ontstaat voorin de zaal een stevige moshpit. Het blijkt slechts een voorbode te zijn van wat komen gaat, want met elke track geeft de band meer en krijgt het een steeds sterkere reactie van hun fans.

Butler vertelt openhartig over zijn verleden. Hij groeide op in een arm gezin van gemengde raciale afkomst, woonde in Los Angeles’ meest beruchte wijk Compton en wordt al zijn hele leven geteisterd door ziektes en medische problemen. Zo kreeg hij als tiener de (achteraf verkeerde) diagnose kanker en werd hij vrij recentelijk nog geopereerd aan zowel zijn armen als zijn benen voor onder andere beknelde zenuwen. Een keiharde realiteit om in te moeten leven, en wellicht is dat ook de reden dat hij zich vanavond zo verbaast over de vriendelijkheid van het Nederlandse publiek en de positieve sfeer die er hangt. Gelukkig gebruikt Butler zijn ervaringen als inspiratie voor intelligente, oprechte muziek waarin elementen van punk, hardcore, jazz, hiphop en pop voorkomen; een vergelijking met acts als Refused en At The Drive-In is snel gemaakt. letlive. komt op het podium ook nog eens erg innemend en gedreven over, en beschikt over een DIY-mentaliteit waar veel collega-muzikanten nog een puntje aan kunnen zuigen.

De band moet soms oppassen dat de intensiteit waarmee zij zich over het podium bewegen geen gimmick wordt en daarmee afleidt van de daadwerkelijke muziek. De capriolen van Butler (hij versiert de Main Stage van voor naar achter met duct tape, loopt over de bar, gooit equipment omver en kronkelt, rolt en springt door de hele zaal) zijn leuk om naar te kijken, maar voorkomen ook dat het publiek een echte connectie met de liedjes kan maken. Toch kun je ook aan de muziek moeilijk ontkomen: de geluidmix is hard maar redelijk helder,  en met name drummer Loniel Robinson is vanavond zeer bepalend voor het strakke en vooral hoge tempo waarop er wordt gespeeld. Stiekem kan men zich dan toch afvragen hoe zo’n ultieme wilde punkshow was geweest als het toch gewoon in de kelder had plaatsgevonden.

Natuurlijk komt er vanavond ook nieuw materiaal voorbij. letlive. komt in juni met hun vierde studioalbum, getiteld If I’m the Devil, en vanavond wordt een tipje van de sluier opgelicht in de vorm van ‘Good Mourning America’. Maar het zijn vooral de oudere tracks, zoals het stampende ‘The Sick, Sick 6.8 Billion’ en het meeslepende ‘Muther’, die een schot in de roos zijn. Als Butler ook nog eens  al zingend meerent in een cirkelpit en fans voor de zinderende afsluiter ‘Renegade 86’’ uitnodigt om het podium op te klimmen, is de avond compleet.

Aan het einde van de set heeft Butler de Main Stage aardig gesloopt, is het merendeel van het publiek moe van het springen en moshen en loopt de band bezweet van het podium af. Dat betekent een geslaagd concert, en in dit geval ook een fantastische manier om Koningsnacht mee te beginnen!