Amenra is een band die je live gezien moet hebben’, schreef ik al eens eerder voor dit medium. Ik gebruikte woorden als ziedend, louterend, zalvend, hard, zacht, troostend, intens en angstaanjagend in mijn verslag. Vanavond in de goed gevulde kleine zaal van de Effenaar is het tijd om deze Vlaamse geweldenaren weer eens een keer live aan het werk te zien. En wel op bijzondere wijze. Want waar normaal de versterkers op 11 staan, spelen de heren vanavond een semi-akoestische set.

Het voorprogramma vanavond wordt verzorgd door CHVE, het soloproject van Amenra zanger Colin H. van Eeckhout. Gewapend met slechts een draailier (waar kom je dit instrument überhaupt nog tegen), een drum, een sampler en zijn stem speelt hij muziek van zijn laatste solo album ‘10910’. Het wordt een half uur durende trip langs de duistere krochten van de ziel. Het geluid van de draailier, de gesampelde drums en het zalvende stemgeluid van Van Eeckhout maken de half uur durende trip meer dan de moeite waard. CHVE is melancholisch, spiritueel, ritueel en indringend tegelijk.

Deze vier woorden kunnen we ook gebruiken om het optreden van Amenra te typeren. Gezeten op kerkstoelen, welke in een cirkel op het podium zijn geplaatst, trappen de vijf heren van Amenra en violiste Femke De Beleyr af met ‘Aorte. Nous Sommes Du Même Sang’ en ‘Razoreater’. Nummers die normaal de trommelvliezen treiteren. Maar niet vanavond. Vanavond worden de nummer bijna sereen gebracht. En wat blijkt. Ook in uitgeklede versie staan deze nummers als een huis. Ook het kenmerkende intense gekrijs van Van Eeckhout blijft in deze setting achterwege. Van Eeckhout zingt helder en breekbaar en heeft qua timbre wel wat weg van Maynard James Keenan van Tool. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de band ‘Parabol’ van Tool covert. Een andere, wat luchtigere, cover vanavond is het nummer ‘Het Dorp’ van Belgische zanger Zjef Vanuystel.

Erg mooi zijn de nummers waar ook De Beleyr haar stem aan leent. Met name in het nummer ‘The Longest Night’ is de samenzang van hemelse schoonheid. Gecommuniceerd met het publiek wordt er niet. Dit is ook niet nodig en zou ook alleen maar afbreuk doen aan het geheel. Er wordt wel even voorzichtig gelachen wanneer Van Eeckhout tussen twee nummers zijn vingers kraakt en dit goed te horen is over de installatie.

Het publiek geniet zichtbaar en is vrijwel gedurende het gehele optreden muisstil. Iets wat je tegenwoordig helaas niet meer al te vaak mee maakt. De band dwingt het ook wel af. Het respect van de bezoekers voor dit collectief is groot. Dat blijkt ook wel na het optreden, de merchstand wordt volledig overlopen en de shirts, hoodies, lp’s, cd’s en zelfs cassettes vinden gretig aftrek.

De conclusie van vanavond is dan ook simpel. Ook in semi-akoestisch setting is Amenra een band die je live gezien moet hebben.

Foto’s: Paul Verhagen Photography