In het spoor van King Kendrick timmert ook Oddisee de laatste tijd behoorlijk aan de weg als influencer van het Amerikaanse publieke debat. Een paar weken geleden zagen we hem bijvoorbeeld nog in TIME staan, waar hij een interview gaf over de opkomst van Trump en over wat dat met hem – jongen met Arabische naam en Soedanese roots – deed.

Het zorgt bij de Amerikaan kennelijk voor veel onbegrip. Zaterdagavond kwam dat tot uiting in drie recht-voor-z’n-raap freestyles. Daarmee probeert The Odd uiting te geven aan zijn gevoel over het huidige Amerika, en over de enorme kloof tussen de leefwereld van Trump en de plek waar hij opgroeide. Samenvatting? Trump maakt zich zorgen over het niveau van privéonderwijs, Oddisee over of zijn familie het avondeten wel kan betalen. De keiharde splijting van de Amerikaanse samenleving, uiteengezet in twee spits.

De improvisatiekunsten van de kleurrijke Amerikaan zijn legendarisch, zijn teksten zijn soms machtig interessant, maar Oddisee overtuigt zijn publiek vanavond vooral met muziek. Als zijn eigen begeleidingsband, aangevoerd door de weergaloze zanger-gitarist Oliver St. Louis als voorprogramma het podium betreedt, is eigenlijk na tien minuten wel duidelijk dat dit een onvergetelijke show gaat worden. St. Louis zorgt er met Good Company middels een drie kwartier soulfunk masterclass voor dat het zweet al van het dak naar benden komt vóór de frontman überhaupt het podium heeft betreden. Het is miraculeus dat St. Louis in een begeleidingsband speelt want de man is zo overtuigend als voorprogramma dat je als hoofdprogramma eigenlijk wel kan inpakken. Hoogtepunt van de gehele avond is een fantastische cover van Thundercats Them Changes, dat door St. Louis ongeveer zeventienhonderd keer beter wordt gespeeld dan Thundercat dat zelf ooit gedaan heeft.

Zelfs nadat St. Louis na drie kwartier préshow nog één track toegift mag spelen blijft de Tolhuistuin een beetje beteuterd achter, want dit was zo’n voorprogramma die de hele avond best had mogen volspelen. Gelukkig blijven Good Company én St. Louis – zelf voor deze tour toegevoegd als gitarist van die formatie – staan als begeleidingsband voor de hiphopster-in-opkomst.

Hiphop zonder producer en met enkel een live begeleidingsband is best iets bijzonders. Die vorm van hiphop wordt eigenlijk alleen bedreven in Washington, waar de hiphopscéne vervlochten is met de liveformaties uit de Gospelkerk. Het geeft de muziek van Oddisee een extra diepe laag, waardoor soul en funk nooit heel ver weg zijn.

Maar vooral de toevoeging van Oliver St. Louis aan liveformatie Good Company blijkt een gouden zet. De normaal wat keurige liveband krijgt vleugels door zijn gitaarspel en de complete formatie krijgt veel meer ruimte om te experimenteren. Albumtracks van The Iceberg als Think, Build By Pictures, NNGE, Like Really en Want To Be worden naar nog hoger niveau getild. Hiphop zoals het ooit bedoeld was. Je kunt er eigenlijk weinig op afdingen, en heel weinig anders over schrijven dan dat ieder nummer verrast, swingt, maar ook de scherpte en ritmevastheid heeft die noodzakelijk is om een hiphoptrack overeind te houden. Hoe dat klinkt is eigenlijk met geen pen te beschrijven en moet je gewoon zelf live zien.

Want dat Oddisee een uitstekende rapper is weten we al jaren, en dat Good Company een prima liveband is hebben we de afgelopen jaren in Nederland ook al vaker gezien. Maar zo goed als zaterdag in de Tolhuistuin, zo zie je ze maar zelden. Het is een feest om Oddisee in deze bloedvorm te zien spelen, en aan het enthousiasme op het podium te zien moet al helemaal een feest te zijn om daar een bijdrage aan te leveren.

Briljant concert. Vijf sterren. En een kroontje.

Dit was een hiphop-galavoorstelling.