‘I never wanted to write these words down for you
With the pages of phrases of things we’ll never do
So I blow out the candle, and I put you to bed
Since you can’t say to me now how the dogs broke your bone
There’s just one thing left to be said…

Say hello to heaven’

Deze woorden, gezongen met die van God gegeven stem, schreef je als eerbetoon aan de te vroeg overleden Andrew Wood, jouw goede vriend, huisgenoot en zanger van Mother Love Bone. Wat daarna gebeurde is geschiedenis. Je nam het nummer op met leden van Mother Love Bone en Soundgarden bandmaat Matt Cameron. De chemie was goed, meer songs vloeiden uit jouw pen en Temple of the Dog was een feit. Ook Eddie Vedder kwam langs tijdens de opnames en zong mee op een aantal nummers. Uit het verdriet om het heengaan van Andrew vloeide uiteindelijk een van de mooiste albums ooit voort. Maar ook een hele scene. Soundgarden, Pearl Jam, Alice in Chains en Nirvana. Het grungevirus greep begin jaren ’90 razendsnel om zich heen.

En hoewel ik bands als Pearl Jam en Nirvana niet direct wist te waarderen, kwam ‘Badmotorfinger’ van jouw band Soundgarden direct keihard binnen. BAM! De eerste vier nummers op die plaat. Wat een mokerslagen! ‘Rusty Cage’, ‘Outshined’, ‘Slaves & Bulldozers’ en ‘Jesus Christ Pose’, een dikke twintig minuten muzikale perfectie.

We schrijven het jaar 1992. Pinkpop, mijn eerste echt grote festival. Pearl Jam maakte zich onsterfelijk in Nederland met de stagedive van Eddie Vedder. Soundgarden maakte zich eerder die middag in de stromende regen onsterfelijk bij mij. Wat een bevlogenheid! Wat een optreden! Muziek was daarna geen liefhebberij meer, maar werd eerste levensbehoefte voor mij.

Na ‘Badmotorfinger’ kwam ‘Superunknown’, onbekend waren jullie toen al lang niet meer, maar deze plaat en het nummer ‘Black Hole Sun’ in het bijzonder zorgden ervoor dat Soundgarden superknown werd. Daarna ging het commercieel gezien wat minder. Je maakte nog een plaat met Soundgarden en ging daarna solo. Niet geheel onverdienstelijk. ‘Euphoria Morning’ was en blijft een prachtplaat. Ook maakte je nog drie geweldige platen met Audioslave alvorens je in 2010 op het oude nest terugkeerde.

Op dat oude nest speelde en zong je gisteren jouw laatste noten. ‘Slaves & Bulldozers’ heb ik mij laten vertellen met een paar tekstflarden uit ‘In My Time of Dying’. Profetisch? Misschien wel. Je zou zelfmoord hebben gepleegd. Ik kan het maar moeilijk geloven. Waarom? Ook al hadden jouw teksten altijd al een duister randje, dit had toch niemand kunnen bevroeden. We zullen het waarschijnlijk nooit te weten komen. Hoeft ook niet, dat is iets van jou, je familie en andere naasten.

Mij rest echter nog een vraag. Wie schrijft jouw ‘Say Hello 2 Heaven’? Wie? Je hebt zo’n eerbetoon verdiend!

Rust zacht Chris Cornell en doe Andrew Wood en Layne Staley de groeten!