De punkwereld kent een levendige (semi-)akoestische undergroundscene. Denk aan een Brian Fallon, Chuck Ragan, Frank Turner of Dave Hause. Ze hebben allemaal één ding gemeen: ze werden bekend als frontman van een punkband en besloten vervolgens een solocarrière op te starten. Zo ook Tim Vantol, die we als Nederlandse afgevaardigde kunnen noemen in dit rijtje. Hij was zanger bij Antillectual, maar ging uiteindelijk alleen verder. Hij tourt met zijn nieuwe album Burning Desires de hele wereld over, maar vanavond speelt hij een beetje een thuiswedstrijd in de Club Nine van het Utrechtse TivoliVredenburg.
Akoestische punker
Vantol maakte naam als akoestische punker, al staat hij vanavond wel met volledige band op het podium. Met z’n vijven is het een aardig volle boel op het kleine podium van de knusse Club Nine, maar dat past uitstekend bij het repertoire van Vantol: door folk en americana geïnspireerde punk. De setlist bestaat vooral, en misschien nog wel meer dan verwacht, uit tracks van Burning Desires. Het is de meest volwassen en misschien ook wel de beste plaat die hij tot nu uitbracht, en bovendien zijn de liedjes catchy genoeg om al snel goed aan te slaan bij het publiek.
Acht jaar geleden besloot Vantol zijn leven om te gooien (waarbij hij Antillectual verliet). ‘A Little That We Knew’ reflecteert hierop. Dit wordt direct opgevolgd door titeltrack ‘Burning Desires’ en ‘The Hardway’. De teksten zijn soms wat kazig, maar doordat Vantol van nature een open en eerlijke uitstraling heeft, wordt het optreden nooit te zoet. Club Nine geniet met volle teugen. Bovendien laat de zanger zien dat hij een show ook prima in z’n eentje kan dragen. Met alleen zijn akoestische gitaar valt zijn rauwe, rasperige stem extra op.
2016 was geen leuk jaar voor Vantol, zo legt hij uit. Maar hij merkt ook op dat je soms gewoon “keihard op je muil moet gaan” om weer verder te kunnen. Als er een voordeel te halen is uit tegenslagen, is het wel dat een bron van inspiratie is voor songwriters. En dus ook voor Vantol. Het is de introductie van ‘Let It Pour’, een prachtig klein liedje dat een gevoelige snaar raakt bij sommige fans. Het is toch best bizar dat een artiest uit Hoofddorp zijn publiek muzikaal kan meenemen naar het rootsy zuiden van de Verenigde Staten.
Verbroedering
Vantol is vooral succesvol in Duitsland, waar hij tegenwoordig ook woont. Er zijn Duitse fans naar Utrecht gekomen. Vantol weet hen er snel uit te pikken en eert ze door een deel van ‘Nothing’ in het Duits te zingen. En daar doen de Nederlandse fans ook graag aan mee. “Nichts is wie es scheint!” klinkt het vrolijk door de zaal.
Voordat ‘Why Shouldn’t You’ wordt ingezet, houdt Vantol een pleidooi over hoeveel geluk de aanwezigen vanavond wel niet hebben. Hij refereert aan de vluchtelingencrisis door te benoemen hoe moeilijk het moet zijn om alles wat je kent en liefhebt achter te laten, om vervolgens opnieuw te beginnen in een land waar niet iedereen even verwelkomend is. Hulp en verbroedering is een terugkerend thema in de punkscene, en het is ook voor Vantol duidelijk van groot belang.
Het publiek is voorzichtig als het aankomt op meezingen, maar Tim Vantol en zijn band klinken als een geoliede machine. De sfeer is goed en er is ongetwijfeld geen ziel die het vanavond niet naar de zin heeft gehad. Vantol mag dan geen grote naam zijn binnen Nederland, maar hij is wel het beste punkexportproduct dat er is. Gelukkig keert de rocktroubadour in december weer terug naar zijn vaderland, want van dit soort shows kun je er niet genoeg hebben.