Een weekje geleden alweer om precies te zijn, deed Geoff Tate (ex-Queensrÿche) de Nieuwe Nor aan ter ere van het dertigjarig bestaan van het album ‘Operation Mindcrime’. En het jubileum van het magnum opus van Queensrÿche en een van de meest invloedrijke conceptalbums ooit mag natuurlijk niet zomaar ongemerkt aan ons voorbij gaan. Met het voortreffelijke akoestische concert van Geoff Tate vorig jaar in het Parkstad Theater in het achterhoofd, togen we naar de Nieuwe Nor. En wat blijkt, we worden opnieuw niet teleurgesteld.
Geoff Tate is evenals vorig jaar uitstekend bij stem. Uiteraard wordt hij hierbij zo nu en dan wat geholpen door de hedendaagse techniek. Zo komt het laatste gedeelte van de uithaal aan het einde van ‘My Empty Room’ duidelijk uit een kastje. Maar mag hij met zijn 58 jaar, ja toch? Tate heeft het in ieder geval uitstekend naar zijn zin. Zo is bijvoorbeeld erg te spreken over de akoestiek in de Nieuwe Nor. Maar dat terzijde. De muziek daar gaat het om. En die is voortreffelijk. Volgens mij zijn we nog nooit bij een concert geweest waar het meezingdichtheidsgehalte zo hoog was. Vrijwel het voltallige publiek (en dat zijn er aardig wat, want de Nieuwe Nor zit goed vol) zingt het album woord voor woord mee.
Gemusiceerd wordt er ook voortreffelijk. Met name gitarist Scott Moughton en de uit Brazilië afkomstige toetsenist/gitarist Bruno Sa maken indruk. Laatstgenoemde wisselt moeiteloos af tussen keyboards en gitaar. Daarnaast vragen wij ons bij Bruno ook nog eens af of jij wellicht goede contacten heeft met Chris DeGarmo. Voor degenen die thuis de dvd ‘Operation Livecrime’ in de kast hebben staan, moet dat headsetje van Bruno wel heel erg bekend zijn voorgekomen. Ook trommelaar Josh Watts maakt indruk, al weet hij Scott Rockenfield net niet te evenaren. Nee, Tate heeft een fijn bandje opgetrommeld. Als er al wat de klagen is, dan betreft het zijn schoonzoon. Deze weet de solo’s van Wilton en DeGarmo technisch feilloos na te spelen, maar mist toch net dat beetje bezieling. Hetzelfde geld voor dochterlief, die sister Mary mag spelen in ‘Suite Sister Mary’. Slecht is het niet, maar Pamela Moore weet zij amper te benaderen. Dit zijn echter maar hele kleine smetjes op een verder meer dan voortreffelijke integrale uitvoering van ‘Operation Mindcrime’.
Ook de toegift mag er zijn. Met ‘Best I Can’, Jet City Woman’, ‘Empire’ en top 2000 kanjer ‘Silent Lucidity’ neemt de band op waardige manier afscheid. We remember now!
Als we naar buiten lopen, realiseren we ons dat de vier toegiften alle vier afkomstig zijn van het album ‘Empire’. Een album dat over twee jaar zijn dertigjarige jubileum viert. Mag dat feestje dan ook weer naar de Nieuwe Nor in Heerlen?