Metalcoreband Architects timmert al ruim tien jaar aan de weg, maar pas eigenlijk na hun laatste album mogen de Britten aan de geur van rijkdom ruiken. In Nederland brak de band afgelopen zomer definitief door, na een ronduit legendarische show op Lowlands.
Zanger Sam Carter verbaasde vriend en vijand door dat optreden af te breken om een aanrander in het publiek een lesje te leren. Een fragment van die donderpreek ging vervolgens het hele land over. Dat filmpje bezorgde Architects in één klap een heldenstatus, een die gisteravond met een spectaculaire show in 013 werd waargemaakt.
Groeit als kool
Wat gaat het toch opeens hard met de populariteit van Architects. Nog geen twee jaar geleden stond de band in 013, toen in het voorprogramma van Parkway Drive. Maar anno 2018 heeft Architects de huidige koning van de metalcore niet meer nodig om een complete zaal te vullen: dat kunnen ze voortaan zelf! Helemaal op eigen kracht, en het gaat ze verdomd goed af.
Want wat is deze show toch retestrak gespeeld. Al vanaf opener A Match Made in Heaven, een politiek geladen song vol kracht en emotie, ramt Architects als een ware sloopkogel de zaal binnen. De band wisselt spijkerharde riffs op vakkundige wijze af met lekkere, hoekige ritmes en mooie ambient stukken. Een glansrol is hierbij weggelegd voor Sam Carter, die met zijn screams het kippenvel over de armen laat stromen. ,,So fuck your revolution. You chew up peace and spit it out as war!”
Zee van vlammenwerpers
Deze politiek getinte toon zet Architects eigenlijk het hele optreden door. Vrijwel elk nummer kaart wel een maatschappelijk probleem of het falen van wereldleiders aan. Zo in your face als bij Bono wordt het echter nooit: Architects slokt je op, rochelt nog even met je en spuugt je na anderhalf uur weer genadeloos uit. Bij Deathwish, het vierde nummer van de avond, trekken de Britten zelfs alle registers open. ,,We just want to watch the world burn!”, waarop er een zee van vlammenwerpers aangestoken wordt. Kippenvel.
Buiten de muziek om is de show die Architects neerzet van een krankzinnig hoog niveau. Eén die akelig dichtbij in de buurt van Parkway Drive komt. Grote blikvanger van deze tour is een groot cirkelvormig scherm – dat erg aan Pink Floyd doet denken – waarop prachtige videobeelden geprojecteerd worden. De lichtshow is minstens zo indrukwekkend: lichten in allerlei kleuren flikkeren alle kanten op en verblinden het publiek als er weer eens een lekkere break wordt ingezet. Een waar spektakel.
Ronduit spectaculair
Al met al zet Architects een ronduit spectaculaire show neer, één die in feite tegen perfectie aanschuurt. Van het verwoestende Dead Man Talking, het loodzware Gravedigger (met die heerlijke oerkreet ‘blegh!’) tot het epische en waanzinnig sterk geschreven Gravity: Architects lijkt patent te hebben op het schrijven van krachtige metalanthems. Deze zorgen, vooral tegen het einde van de show, voor enorme circlepits die zelfs de ruimte tussen de barretjes links en rechts compleet vullen.
Carter ziet het met een grote grijns aan en toont zich dankbaar. ,,Ik had dit twee jaar geleden, tijdens onze show met Parkway Drive, niet eens durven dromen.” Het lijdt derhalve tot geen enkele twijfel: Architects is – zeker na vanavond – definitief doorgedrongen tot de eredivisie van de metalcore. Parkway Drive mag wel uitkijken, want in dit tempo raast deze kroonprins straks over de huidige koning van de metalcore heen.
