Counter Culture shorts nummer #50 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze vijftigste editie van shorts vind je zeven mooie microreviews van de nieuwe albums van Dance Gavin Dance, Mayday Parade, Dwellings, Marduk, Modern Maps, Street Dogs en The Pink Slips.
Dance Gavin Dance – Artificial Selection (79)
In de post-hardcore scene is Dance Gavin dance altijd een vreemde eend in de bijt geweest. Deze formatie klinkt namelijk dwars en onvoorspelbaar. Hoge etherische vocalen worden afgewisseld met bijtende schreeuwzang en beide zangstijlen overtuigen. Het gaat hier dus om een acquired taste. Deze gasten zijn niet vies van een experimentje op zijn tijd en overgieten hun toch al eclectische geluid met een flinke scheut mathrock. ‘Artificial Selection’ is bedoeld voor avontuurlijk ingestelde muziekliefhebbers die hun herrie graag met een bite hebben.
Recensent: Frank van de Ven
Mayday Parade – Sunnyland (72)
Het Amerikaanse Mayday Parade debuteerde tijdens de emohype en hoopte een graantje mee te pikken van het toentertijd waanzinnig populaire genre. De band deed het niet slecht, maar wist niet door te dringen tot de eredivisie. Terwijl talloze concullega’s de stroming – en de muziekindustrie – de rug hebben toegekeerd, blijft Mayday Parade stug doorgaan met het maken van gelikte emorock. ‘Sunnyland’ is geen vervelende plaat, maar deze band slaagt er niet in om liedjes te maken die blijven hangen. Er wordt netjes binnen de lijntjes gekleurd. Degelijkheid ten top dus.
Recensent: Frank van de Ven
Dwellings – Lavender Town (78)
Dwellings klinkt als de liefdesbaby van The Mars Volta en Circa Survive. Melancholische soundscapes worden afgewisseld met bibberige zanglijntjes en pure chaos. Deze mathrock is even springerig als spannend en weet continu je verwachtingen te overtreffen. ‘Lavender Town’ is een opwindende plaat waarvoor je wel in de stemming moet zijn. Dit is geen easy listening, maar een album dat je moet laten bezinken. Als je eerder genoemde bands kunt waarderen, is dit echter verplichte kost.
Recensent: Frank van de Ven
Marduk – Viktoria (81)
Denk je aan blackmetal dan denk je aan Marduk. De veteranen laten op ‘Viktoria’ horen het genre tot in de puntjes beheersen. Logge gitaarpartijen, een onheilspellende sfeer en ijzingwekkende schreeuwvocalen: alles klopt. Bij elke noot ligt gevaar op de loer en dat maakt dit album tot een beklemmende luisterervaring. Intensiteit is het sleutelwoord. Fans van de stroming – en deze band – kunnen deze plaat blind aanschaffen.
Recensent: Frank van de Ven
Modern Maps – Hope You’re Happy (61)
Herinner je hitsingle ‘The Bad Touch’ van The Blood Hound Gang nog? Stel je voor hoe dit nummer zou klinken zonder de vunzige teksten en met een katerige Patrick Stump van Fall Out Boy op zang. Heb je al een beeld in je hoofd? Mooi, want zo kun je het bandgeluid van Modern Maps omschrijven. Elektronische poprock met licht hysterische, gedragen zang en een vleugje eighties wave. Het tempo is vrij hoog, wat ervoor zorgt dat de nummers niet inkakken. ‘Hope You’re Happy’ is een leuk zomerplaatje maar wel met een zeer beperkte houdbaarheidsdatum.
Recensent: Frank van de Ven
Street Dogs – Stand For Something Or Die For Nothing (83)
Working class punkrock: zo kun je de muziek van Street Dogs het beste omschrijven. Dit is heldere, no nonsens rock met maatschappijkritische teksten die je direct met gebalde vuist en een pul bier in de hand meebrult. Zweterige en pure kroegmuziek waar de passie vanaf spat. Het wiel wordt niet opnieuw uitgevonden, maar de energie waarmee wordt gemusiceerd vergoedt alles. Toffe plaat.
Recensent: Frank van de Ven
The Pink Slips – Trigger (86)
Het spannendste èn kortste plaatje van deze editie van Shorts komt op naam van The Pink Slips. Deze band met de enigmatische frontvrouw Grave als boegbeeld heeft goed geluisterd naar bands als Hole en The Runaways, maar ook naar obscure psychedelische cult horrorfilms uit de seventies. Deze EP kenmerkt zich door een gejaagde en bij vlagen spookachtige sfeer. ‘Trigger’ bestaat uit broeierige, gruizige rock die je continu op het verkeerde been zet. Deze plaat smaakt naar meer!
Recensent: Frank van de Ven