De Amerikaanse hardrockband Shinedown had vanavond in het voorprogramma moeten staan van Avenged Sevenfold in Eindhoven, maar de hoofdact annuleerde de boel. De band greep gelijk de kans om een extra eigen concert in te plannen, en wel in Zwolle. Een geluk bij een ongeluk, want met een verse plaat op zak is het fijn om een langere show voor eigen publiek te kunnen spelen. En zo is de band rond Brent Smith vanavond niet op Strijp-S, maar in een goedgevulde Hedon te vinden.
The Sound of Madness
Shinedown brak in 2008 door met derde album The Sound of Madness en behoort sindsdien tot de stabiele middenmoot onder de Amerikaanse hardrock- en post-grungebands. Muzikaal is het gezelschap sterk beïnvloed door onder andere Stone Temple Pilots, Soundgarden en Metallica, wat ook op hun nieuwste album Attention Attention goed te horen is.
De band vangt maar liefst een half uur te laat aan. ‘The Sound of Madness’, titeltrack van het eerder genoemde album, is een ideale opener en kan zomaar een voorbode zijn van wat komen gaat. Shinedown staat namelijk bekend om hun sterke livespel. Vanavond klinkt het viertal als een geoliede machine, en dat is mede te danken aan de goede akoestiek en een kraakheldere geluidmix in Hedon.
Midtempo radiorock
In eerste instantie is de reactie van het publiek toch wat koeltjes. Shinedown beschikt vooral over midtempo liedjes, waarbij de mokerslagen van drummer Barry Kerch en de meeslepende vocalen van frontman Smith overheersen. Het nodigt uit tot fistpumps en meezingen, maar niet tot zweterige moshpits en stavedives. Dat moet Smith ook zijn opgevallen. Hij nodigt de fans uit om kennis met elkaar te maken en vooral niet verlegen te zijn. Als de heren daarna ‘Cut the Cord’ spelen, lijkt het ijs te zijn gebroken.
Shinedown heeft een aardig theatraal optreden in elkaar gezet, met grootse lichteffecten en lange onheilspellende intro’s: doorgaans precies wat je verwacht bij een act in dit genre. Tussen de nummers door neemt de band iets te lang pauze of wordt er juist te lang gespeecht, wat de vaart uit de show haalt en er steeds voor zorgt dat de mannen bij elke track opnieuw de aandacht moeten vragen (ironisch, gezien de naam van die nieuwe plaat).
Springen en zingen
Dat lukt vooral bij de snellere nummers, zoals nieuwe track ‘The Human Radio’, dat zich kenmerkt door funky baslijntjes die doen denken aan bijvoorbeeld Faith No More. Tijdens ‘Enemies’ deelt Smith het publiek in tweeën en gebiedt iedereen het hele nummer lang te springen. Daar wordt vrolijk gehoor aan gegeven. En even later volgt de grootste singalong van de avond met ‘Second Chance’ en Lynyrd Skynyrd’s ‘Simple Man’. De avond wordt besloten met het snerende ‘Devil’.
Eigenlijk speelt Shinedown vanavond net iets te strak. Muzikaal staat de band als een huis, maar dit optreden bevat te veel clichés en te weinig persoonlijkheid om memorabel te zijn. Dat wordt nog even werken aan die Attention Attention.