Metaldays 2018 review: gitaarherrie in prachtige natuur, dit zijn de beste optredens

Een prachtige groene vallei, gescheiden door twee kristalheldere rivieren, aan de rand van een schilderachtig dorpje. Klinkt niet echt als het decor van een metalfestival, maar het zevendaagse Metaldays in Slovenië is de uitzondering op de regel. En met voortreffelijk weer, goedkoop bier, een strand en drie podia is dit de meest ideale vakantie die een metalhead zich kan wensen. Een verslag van zeven dagen raggende gitaren op een van de mooiste festivallocaties ter wereld.

Metaldays is een bijzonder feestje. Het is geen festival waar je moet vechten voor een mooie plek op de camping, of waar je oneindig lang moet wachten om maar een beetje vooraan te kunnen staan bij je favoriete band. Gelatenheid is hier het codewoord. Het festival duurt maar liefst zeven dagen, dus de twaalfduizend bezoekers doen alles lekker rustig aan. Ze vieren echt vakantie. Dat houdt in: lekker dobberen aan het water, gezellig eten in het pittoreske dorpje verderop en meedoen aan leuke activiteiten.

Toegegeven, in het begin is dat even wennen. Vooral overdag, als er nog geen tweehonderd bezoekers komen opdraven bij een grote naam als Tremonti. Waar de andere metalheads zijn? Die banjeren op opblaasbare eenhoorns en eendjes door het ijskoude gletsjerwater en genieten, met goedkope halve liters in de hand, van de adembenemende uitzichten die de Julische Alpen te bieden hebben.

Oorlog met eenhoorns

Overdag is het dus tamelijk rustig voor de twee podia. Pas aan het begin van de avond, als de temperatuur daalt en de lichamen zijn afgekoeld, stroomt het terrein op Metaldays vol. Vaak nog met de opblaasbare beesten in de hand en dat levert vaak hilarische taferelen op. Zoals bij het optreden van Sasquatch, waarbij de bezoekers elkaar massaal te lijf gaan met opblaasbare eenhoorns, kikkers, meloenen, pizzapunten en meer van dat soort ongein.

Deze vorm van hilariteit is iets dat Metaldays kenmerkt. Dat geldt ook voor de manier waarop de organisatie met haar gasten communiceert. Dit zijn echt mensen die voor het festival leven. Die metal als passie hebben en er alles aan doen om de metalheads een onvergetelijke week te bezorgen. Bij die gedrevenheid komt natuurlijk ook emotie kijken en die steken ze niet onder stoelen of banken.

Mooi en puur

Een bezoeker die op de eerste dag de mobiele toiletten had bewerkt met een mes, kreeg van de medewerkers op sociale media de volle laag. Waar hij verdorie ‘het gore lef’ vandaan haalde om zoiets te doen. Een mooi en puur bericht dat indruk maakte op honderden bezoekers, getuige de stroom aan reacties die het opleverde.

Dit zijn allemaal van die kleine dingen die je op de meeste festivals niet ziet. Passie, gedrevenheid, oprechtheid maar ook liefde voor metal en alle absurditeit en gebroederlijkheid dat daarbij komt kijken. Op het terrein is iedereen een week lang hetzelfde, en dus vindt men het niet zo erg als er een keer een opblaasbare eenhoorn in je nek eindigt. Zolang iedereen maar geniet, en niet te vergeten: headbangt.

Beste optredens?

Want dat is waar een groot deel van Metaldays natuurlijk voor naar deze Sloveense vallei komt: voor de bands. En die vallen dit jaar allerminst tegen, met Judas Priest als de grote klapper op het affiche. Ook met de gemaskerde mannen van Behemoth, de hardrockveteranen van Accept en de chaosstichters van Kataklysm heeft het festival de groten der aarde binnengehengeld. Maar welke bands maakten nou het meeste indruk? Wij zetten de tien beste optredens voor je op een rijtje.

1. Behemoth
Behemoth is een geliefde blackmetalband voor festivals die hun dag bulderend willen afsluiten. De Polen nemen doorgaans een enorme vrachtwagen aan vuurwerk, rookbommen en vlammenwerpers mee, om hun nummers als ‘Blow Your Trumpets Gabriel’ en magnum opus ‘O Father O Satan O Sun!’ wat kracht bij te zetten. Op Metaldays overtreft Behemoth zichzelf. Zanger en gitarist Adam Darski, beter bekend als Nergal, overwon jaren geleden leukemie met zware behandelingen en klinkt ontwapenender dan ooit. Zijn gebrul gaat door merg en been en brengt het publiek, in combinatie met de gitzwarte blackmetal, in vervoering. Wat een show!

2. Kataklysm
Totale chaos. Zo valt het optreden van Kataklysm het beste te omschrijven. Vooral vooraan is het de dood of de gladiolen, meedoen of verzuipen. Zonder vuurwerk of vlammenwerpers (‘dat hebben wij helemaal niet nodig’), maar alleen met vernietigende deathmetal zorgt Kataklysm voor een kolkende mensenmassa. Overal waar je staat of kijkt is het oorlog, waarbij de crowdsurfers je om de oren vliegen en de ene wall of death nog groter is dan de ander. Zanger Maurizio Iacono, die trots aankondigt vader te worden van een ‘metalbaby’, ziet het allemaal tevreden aan en kan na de show, achter de coulissen, niets anders dan concluderen dat ook hij getuige is geweest van een memorabele gebeurtenis.

3. Primordial
“Haal die strandbal weg. Dit is verdomme geen Alestorm, hier gedragen we ons volwassen.” Frontman Alan Averill windt er geen doekjes om. Primordial is een band die je serieus moet nemen, zo zegt hij. En zo is het maar net. Dit is geen band die aanstekelijke teksten schrijft of herkenbare melodieën componeert. Primordial is meeslepend, onverwachts, bruut en meedogenloos. Muziek om bij weg te dromen. En dat lukt op Metaldays. Knap, want Primordial is de laatste band van het programma, maar het lukt ze toch om de zichtbaar vermoeide metalheads nog één laatste keer in vervoering te brengen. Het langslepende maar ronduit epische As Rome Burns ontpopt zich tot het hoogtepunt van de show. Wát een nummer!

4. Sorcerer
Het verhaal van Sorcerer is even uniek als bizar. De progressieve metalband uit Zweden bestaat al sinds de jaren tachtig, maar kwam pas een paar jaar geleden met hun eerste album op de proppen. Reden? Eindelijk durfde een platenmaatschappij het aan om Sorcerer een kans te geven. Geen cassettebandjes meer, waar de zanger vaak naar terugverwijst op Metaldays, maar eindelijk echte albums. Twee hebben ze er nu, en wat maakt deze band fantastische muziek. De band heeft weinig podiumervaring, maar dat stralen ze niet uit. De nummers zijn lang, meeslepend en zitten boordevol goede stukken die verwijzen naar Black Sabbath, King Crimson en Dream Theater. Ga dit luisteren!