2018 is het jaar van de filmmuziek. Niet één maar twee grootmeesters van de soundtrack strijken dit jaar neer in Europa. Nog maar een paar maanden en dan bestijgt veteraan Ennio Morricone (90) het podium van het Sportpaleis in Antwerpen. En gisteravond stond de legendarische componist Hans Zimmer op de planken van Ahoy in Rotterdam. Of ja, niet echt eigenlijk. De Duitser is er zelf niet bij, maar laat voor deze concertreeks zijn beste muzikale vrienden het werk doen. 

Waar Morricone bekend staat om zijn hartverwarmende melodieën en betoverende werken, kiest Zimmer juist voor bombast en meeslependheid. Het concert in Ahoy valt dan ook het best op die manier te omschrijven: groots en overrompelend.

Sporen achtergelaten

De inmiddels 61-jarige grootvorst van de filmmuziek heeft in zijn veertigjarige loopbaan eigenlijk geen moment stilgezeten. Tot op de dag van vandaag blijft Zimmer van enorme waarde voor de grootste filmregisseurs ter wereld. De onvermoeibare Duitser heeft met zijn geprezen werk voor The Dark Knight, The Lion King, Gladiator, Inception en natuurlijk Pirates of the Carribean zijn sporen voor eens en altijd achtergelaten in de filmindustrie.

Volgestampt

Juist omdat Zimmer nog altijd weigert zijn ‘baton’ in te leveren, weet hij moeiteloos de grootste popzalen van Europa vol te krijgen. Zelfs als hij er niet bij is. Een volgestampt Ahoy ziet hoe een enorm symfonisch orkest onder leiding van Gavin Greenaway zijn mooiste filmnummers in een drie uur durende show proppen.

Wie vooraf had gedacht dat Zimmer, die als artistiek leider bij deze concertreeks betrokken is, een eenvoudige greatest-hits show zou neerzetten, had het mis. Sterker nog: een deel van de set lijkt uitsluitend voor gevorderden bedoeld te zijn.

Zimmer kiest op momenten niet voor bombast, maar soms ook voor minder gangbare muziek uit minder bekende films als Mission Impossible 2 (Spaanse akoestische muziek), The Holiday (zoetsappig) en Madagascar (carnavalesk). Zonder meer prachtige stukken vol tempowisselingen, maar het herkenningseffect blijft nog even uit.

Mufasa dood

Dat verandert als Zimmerin het tweede hoofdstuk verrast met een meesterwerk: Kung Fu Panda, een schitterende compositie waarin de aanzwellende strijkers de hoofdrol opeisen. Langzaam maar zeker lijkt het team van Zimmer naar een climax te werken. Die komt in het laatste uur, als opeens de bekendste soundtracks van Zimmer achter elkaar komen.

Of de naam Hans Zimmer je nou wel of niet iets zegt: iedereen kan die beroemde filmmelodieën uit The Lion King meefluiten. De ode aan deze tijdloze animatiefilm is een aaneenschakeling van epische hoogtepunten. De trieste fluit als Mufassa dood gaat, de bombastische drums bij de op hol geslagen gnoe’s, de euforische Afrikaanse zang aan het einde van de film: in Ahoy voelt iedereen zich weer even kind.

Nu zijn we vrij

Ook onvergetelijk is het moment waarop de schitterend geklede Lisa Gerrard de sprookjesachtige zang van Now We Are Free (Gladiator) voor haar rekening neemt. Terwijl de herkenbare pianomelodie en de aanzwellende violen het nummer voortstuwen, eist de statige vrouw met haar overdonderende en hartverscheurende sopraanstem alle aandacht op en zorgt bij iedereen voor kippenvel.

Zo onvermoeibaar als Gavin Greenaway is blijft hij zijn muzikanten van het ene hoogtepunt naar het ander leiden. Na Gladiator (toch wel het meest bombastische werk van Zimmer) neemt hij gas terug en valt de keuze op het verdrietige maar o zo mooie Time uit Inception. Op de enorme verticale schermen krijgen de luisteraars te zien hoe Zimmer dit nummer in zijn privékamer speelt: geconcentreerd en helemaal opgaand in de muziek, prachtig.

Na twee weergaloze composities uit filmklassieker The Pirates of the Carribean – met uiteraard het karakteristieke deuntje – loopt de muzikale reis op zijn eind. Maar niet voordat het orkest tot drie keer wordt teruggeroepen op het podium. Daarna verlaat de Greenaway na een massaal staande ovatie toch echt het podium. Een onvergetelijke ervaring.

Foto’s: Charles Batenburg