Zac Farro brak op slechts 15-jarige leeftijd door als drummer van de Amerikaanse poppunkband Paramore. Nadat hij de groep in 2010 had verlaten begon hij zich op zijn solocarrière te richten: HalfNoise werd al snel geboren. Tegenwoordig speelt hij weer in beide acts. Na een grote tour met Paramore in 2017 en 2018, waarmee onder andere de 013 en de AFAS Live werden aangedaan, staat hij vanavond in de intieme Upstairs van de Melkweg.
Veelzijdig
HalfNoise is muzikaal een totaal andere band dan Paramore: het combineert psychedelische synthpop met catchy indierock. Het doet bij vlagen denken aan Death Cab for Cutie en Radiohead, maar soms hoor je ook een tintje The Beatles en The Strokes. Met twee studioalbums en drie extended plays op zak (de laatste, Flowerss, kwam dit jaar uit) heeft Farro op papier voldoende materiaal voor een goede setlist met alleen eigen materiaal.
De avond loopt al snel vertraging op, waardoor HalfNoise een half uur te laat moet aanvangen voor een inmiddels vrij ongeduldig publiek. Het helpt ook niet dat er gelijk technische problemen optreden: Farro’s microfoon blijkt niet te werken. Maar als de band eenmaal begint, is het ijs gelijk gebroken. Direct toont Farro zijn veelzijdigheid: hij begint met een microfoon en tamboerijn, maar neemt al snel ook plaats achter het drumstel. Voor HalfNoise neemt hij alle instrumentatie zelf op, van percussie en vocalen tot gitaar, bas en toetsen. Live wordt hij bijgestaan door een vierkoppige band.
Nerveus
Farro komt nerveus over. Hij haast zich door de praatjes heen, kijkt veel naar de grond en lijkt op de automatische piloot te spelen. Dat is opvallend gezien zijn imposante curriculum vitae, maar wellicht is hij nog niet gewend aan de aandacht die hij als frontman krijgt. En die aandacht is er: de Upstairs is aardig gevuld, en staat vol voornamelijk jonge meiden die HalfNoise ongetwijfeld hebben leren kennen via Paramore. Ze deinen vrolijk heen en weer op de beats en zingen voorzichtig mee met de zweverige teksten.
Farro is geen begenadigd zanger, maar vanavond kan het ermee door. Hij mag wel met de eer strijken wat betreft de aantrekkelijke liedjes, die ook live uitstekend tot hun recht komen. Met name de nummers van Flowerss, zoals ‘She Said’ en de titeltrack, worden behoorlijk strak neergezet – zelfs al zijn er tijdens laatstgenoemde wederom wat kleine problemen met het geluid. Farro probeert het publiek aan de gang te houden. Hij spoort mensen aan om te dansen, deelt complimentjes uit en knoopt gesprekken aan met fans. Hij roept dat dit zijn favoriete show van de tour is. Het klinkt oprecht, al blijft het optreden soms wat onhandig overkomen.
Succes
Als een fan vooraan aangeeft dat ze vandaag zestien is geworden, benoemt Farro nog maar even dat hij op die leeftijd voor het eerst in Amsterdam speelde. In 2007 speelde Paramore hier inderdaad hun eerste Nederlandse headlineshows: dat was in de Oude Zaal, en sindsdien werden de zalen alleen maar groter en groter. Dat Farro het nu juist klein aanpakt is voor zijn fans een unieke kans om hem weer eens van dichtbij aan het werk te zien.
HalfNoise heeft tot nu toe kunnen meeliften op het succes van Zac Farro’s andere band. Zo mocht hij tijdens de laatste Paramore tour elke avond ‘Scooby’s in the Back’ spelen, wat het voorheen ietwat obscure nummer spontaan tot een kleine HalfNoise-klassieker heeft gebombardeerd. Het is dan ook geen wonder dat daar vanavond mee wordt afgesloten. Maar tegelijkertijd laat HalfNoise vanavond horen dat het alle potentie heeft om ook op eigen kracht populairder te worden. In de Melkweg heeft de band in elk geval een flinke stap in de juiste richting gezet.