Toegegeven: 2018 was niet het jaar waarin ik de meeste tijd heb kunnen besteden aan het ontdekken van nieuwe, toffe muziek. Sterker nog: ik denk dat je gerust kan stellen dat ik dit jaar niet eenmaal een echt wow-moment heb gehad, zoals bij Elder en Idles in 2017 of bij het schandalig lompe ‘Gold’ van Whores, een jaar eerder. Neemt niet weg dat ik ook dit jaar weer een aantal platen compleet aan gruzelementen gedraaid heb en de tien albums die het meest voorbij zijn gekomen in mijn playlist, zet ik hieronder nog even in het spreekwoordelijke zonnetje, waarbij alle albums voorzien zijn van een video en de topvijf zowel voorzien is van woord als beeld.

10. Prodigy – No Tourists

9. Circles – The Last One

8. Tribulation – Down Below

7. Between The Buried And Me – Automata I & II

6. The Ocean – Phanerozoic I

5. Shame – Songs Of Praise

De show die Shame in Paradiso weggaf was kort maar krachtig, maar wat wil je ook als je debuutplaat maar 38 minuten aan materiaal bevat. Als die 38 minuten echter volledig bestaan uit ouderwets lekkere Britpop met een rauw randje en live gebracht worden met een dosis energie waar Red Bull u tegen zegt, dan zit het wel goed. Songs Of Praise is een blijvertje in de playlist en de naam Shame gaat de komende jaren alleen maar meer verschijnen op evenementen-affiches en album-jaarlijstjes.

4. Frank Turner – Be More Kind

Wat heerlijk dat er nog troubadours bestaan in deze wereld. Schrijvers van liederen met liefde geschreven, van ballades met een boodschap. Gelukkig niet van die zoetsappige, uitgekauwde lovesongs, want Frank Turner ziet zichzelf als punkrocker, voelt zich punkrocker en ademt punkrock in zijn liveshows. De gelukkigen die bij zijn liveshows aanwezig zijn geweest (Melkwegpubliek, leest u mee?) weten wat ondergetekende bedoelt: Frank verdient een plek in eenieders jaarlijst met zijn onuitputtelijke positieve attitude en ongekende talent als motivatiemeester.

3. Bersaerk – Jernbyrd

Wat is een jaarlijst zonder een vleugje onverstaanbare Scandinavische stonerriffs. Dit jaar niet uit Zweden of Noorwegen, maar uit Denemarken. De naam? Bersaerk. Het motto? Rammen!

2. Idles – Joy As An Act Of Resistance

G.R.E.A.T: That’s great! En dat is het. Idles delivers. Once again. Niets dan lof voor deze politiek-incorrecte, recht-voor-je-raap spierballenpunkrockers. Heb je nog ze nog steeds niet live gezien? Dan zou ik kaartjes scoren voor de show in de Helling. Wordt wel een ticketswapje, want de show die de mannen in april gaan geven, was in no-time uitverkocht.

1. A Perfect Circle – Eat The Elephant

Al waren de liveshows van Maynard en de zijnen voor velen dit (festival)jaar wellicht wat te langdradig, vlak en afstandelijke: A Perfect Circle heeft een wereldplaat neergezet met Eat The Elephant. Van voor naar achter, op shuffle en achterstevoren: geen enkel album heeft dit jaar zoveel door mijn speakers en koptelefoons geblazen als deze.