Solstafir is een van de mooiste, onbekende parels in het progressieve rocklandschap. Twintig jaar geleden begonnen als een blackmetalband, tegenwoordig een van de meest originele ambient progressieve rockbands van het moment. Die status maken ze in TivoliVredenburg, met een zeer intieme en bijzondere set, helemaal waar.

Misschien geen indrukwekkende prestatie voor een land met nog geen 350.000 inwoners, maar Solstafir is al jaren met afstand de grootste en populairste metalband van IJsland. De bebaarde, tot zichzelf gekeerde mannen presteren vooral de afgelopen jaren op de top van hun kunnen met hun epische, lang uitgesponnen composities, met op hol geslagen gitaren en sprookjesachtige en meeslepende vocalen.

Solstafir is hiermee weliswaar niet doorgebroken tot de grote mensenmassa, maar wordt overal ter wereld wel bejubeld door critici en liefhebbers van nichérock. Het is om die reden des te verrassend dat de getalenteerde IJslanders het in TivoliVredenburg over een andere boeg gooien: geen spijkerharde arcadische rock, maar ingetogen, rustige instrumentatie die zo klinkt alsof je door de woeste IJslandse natuur wandelt.

Strijkers

Solstafir speelt een dwarsdoorsnede van hun repertoire, maar wel op een manier zoals ze het nog nooit eerder deden. Het klassieke strijkersorkest dat linksachterin het podium staat voorziet nummers als Náttmal en Ótta van een heerlijke warme gloed. Zanger ‘Addi’, ook vanavond weer helemaal in z’n element, geeft de muziek weer een enorme emotionele lading wanneer hij die ongekend mooie strot opentrekt.

En wat blijft deze man toch een bijzondere frontman. Op momenten lijkt het alsof hij het gevoel heeft dat hij helemaal alleen in de zaal staat, en op andere momenten waant hij zich als een echte volksmenner en geeft hij zijn fans op de eerste rij ‘een boks’ en neemt hij van hen belachelijke knuffels in ontvangst. Zijn indrukwekkende toespraak over depressie en eenzaamheid voorafgaand het schitterende ‘Necrologue’ legt iedereen in de zaal het zwijgen op.

Prachtband

Zo is het optreden in Cloud Nine, de warme houten jazz-zaal van TivoliVredenburg, een aaneenschakeling aan pure, emotionele momenten. En als ‘Addi’ in toegift Goddess of the Ages het publiek induikt en op de handen van zijn fans die gouden stembanden laat horen, is de droom compleet. Wat een prachtband.

Over de auteur

S
Recensent #ROCK

Gerelateerde berichten