Wat begon als een bescheiden boerenfeestje, is inmiddels uitgegroeid tot een van de meest gerespecteerde rockfestivals van Nederland: Jera on Air. Na een noodgedwongen coronapauze van drie jaar is het geliefde Noord-Limburgse herriefeestje terug van weggeweest, met ditmaal een rits aan gevestigde en opkomende namen, een gloednieuw terrein en een recordaantal bezoekers (zo’n 10.000 per dag).

Er lijkt een nieuw tijdperk aangebroken voor Jera on Air. Met twee grote roze tenten, een fraaie stage in koepelvorm, een gezellige rockbar, een mountainbikeschans en een heuse metalmarkt herken je het festival haast niet meer terug. ,,In mijn herinnering zag het terrein er veel anders uit”, merkt een bezoeker in de wachtrij voor de frietkraam terecht op. Het mag duidelijk zijn: Jera on Air heeft ambitie, en met het verdwijnen van FortaRock wil de organisatie maar al te graag in het ontstane gat springen.

En daar is overduidelijk behoefte aan, want als er iets is dat Jera on Air het afgelopen weekend heeft laten zien, dan is het dat punk en metal(core) in ons land onmiskenbaar populair blijft. Er is waarschijnlijk geen enkel festival in Nederland waar zó veel gecrowdsurft en gemosht wordt als op Jera on Air. Bijna elk optreden is het gewoon één groot feest, met bezoekers die op allerlei gestaltes klimmen, rondjes langs de tent rennen en liters bier de lucht in smijten, of nog beter: over elkaar heen.

 

Het festival dreigde op de eerste dag in het water te vallen, letterlijk. Tijdens het optreden van Stick to Your Guns trok er een zogeheten supercell over Ysselsteyn, waardoor er in korte tijd een zeer grote hoeveelheid regen naar beneden viel. De organisatie kondigde een korte noodverordening af en bezoekers moesten zo snel mogelijk een veilig onderkomen zoeken. Uit voorzorg gingen de kleinere tenten op slot. Grote incidenten bleven gelukkig uit, maar het terrein veranderde in enkele minuten in een modderpoel. Jera was hier op voorbereid, want de volgende dag stond er een tractor klaar die duizenden houtsnippers over het terrein zaaide.

Met de geur van nat hout die over het hele terrein trekt, maakt Jera zich op voor een veelbelovende vrijdag. De line-up is gevarieerd en heeft werkelijk voor ieder wat wils: snoeiharde hardcore, aanstekelijke pop-punk, verwoestende metalcore en zelfs hoempahoempa-metal met blaasinstrumenten waar zelfs je moeder nog goed op zou gaan. Het Japanse Crossfaith is voor ons de band die Jera on Air aftrapt. Op z’n zachtst gezegd een eigenaardige band, die metal durft te vermengen met hardstyle, dubstep en hier en daar zelfs r&b. Het resultaat is best grappig en Crossfaith tovert met zijn energieke performance en unieke bandleden (rode en witte haardrachten) regelmatig een lach op je gezicht. De vele muziekstijlen klinken echter ook chaotisch en zorgen ervoor dat Crossfaith nooit echt zal beklijven.

 

Een band die zijn sporen al lang en breed heeft verdient, is Ignite. Deze hardcorepunk-band maakte vooral in de jaren negentig en begin deze eeuw furore met hun snelle en opzwepende muziek, gecombineerd met melodieuze en grootse refreinen. Door het plotse afzwaaien van succeszanger Zoltan ‘Zoli’ Téglás hing de toekomst van Ignite aan een zijden draadje, maar met Eli Santana (Holy Grail) durft Ignite een nieuwe weg in te slaan.

Het nieuwe Ignite heeft nog een boel te bewijzen, want op Jera on Air laat de band geen onuitwisbare indruk achter. Klassiekers als Veteran, Bleeding en Let It Burn klinken onmiskenbaar als Ignite, maar wat mist is het vuur en de energie waarmee de groep vele jaren geleden zo bekend om is geworden. Zanger Zoli doet absoluut zijn best en zijn uitvoering van de bekende U2-cover Sunday Bloody Sunday mag er zeker zijn, maar het is het allemaal nét niet.

 

Vergeef ons als we ernaast zitten, maar Stick to Your Guns is volgens onze informatie de eerste band op Jera on Air die twee avonden achter elkaar speelt. Waar de eerste set werd geteisterd door extreme regenval, breekt op de vrijdag juist het zonnetje door als de Amerikanen de grote tent beklimmen. Grote blikvanger van de band is de gitarist die na een ongeluk met een nekbrace (!) vol overmacht de ene gitaarriff na de ander uit zijn gitaar perst. ,,Wat vinden jullie van zijn ketting? Ziet er duur uit, toch?”, grapt zanger Jesse Barnett. Een opmerking die Stick to Your Guns kenmerkt: hier staat een band die met ontzettend veel lol en plezier staat te spelen. Afsluiter ‘Nobody’ galmt als een ware hymne over het terrein en gooit alle keeltjes wagenwijd open: een knaller van een song en een mooie afsluiter van een fijne set.

Zonder meer het beste optreden van de vrijdag staat op naam van Bury Tomorrow, de meest getalenteerde metalcoreband van het Verenigd Koninkrijk. Met twee ijzersterke singles (Death, Life) op zak zetten de jonge Britse honden de tent volledig op zijn kop. Bury Tomorrow kenmerkt zich met woeste brulmetal gecombineerd met emotionele en meeslepende refreinen die iedereen op Jera on Air uit volle borst meezingt. Als Parkway Drive even niet uitkijkt, staat hier de nieuwe metalcore-pionier van het moment. Tijdens afsluiter Cannibal draagt de zanger van Bury Tomorrow iedereen op om schouder aan schouder op en neer te stuiteren. Het resultaat is magisch en zorgt voor een van de hoogtepunten van het weekend.

 

In aanloop naar de headlineshow van The Offspring staan grote namen als Turnstile en While She Sleeps op het programma. Beide acts worden echter geteisterd door geluidsproblemen. Vooral het optreden van Turnstile, die vorige week nog een van de hoogtepunten waren op Pinkpop, valt in de eerste twintig minuten volledig in het water met minutenlange stiltes en abrupte afgebroken nummers. ,,Alles gaat stuk hier”, verzucht de frontman op het podium. Eeuwig zonde voor een band die absoluut beter verdient. Bij While She Sleeps ging het geluidstechnisch iets beter en was het bij vlagen zelfs erg goed. De zang was echter vijftig minuten lang amper te horen en dat zorgde voor een flinke smet op het optreden.

Denk je aan een film als American Pie of aan een game als Tony Hawk, dan denk je onmiddellijk aan The Offspring. Samen met Sum 41 en Green Day zijn deze Amerikanen de vaandeldragers van meezingbare punkrock. Het aantal hits dat The Offspring heeft is niet op twee handen te tellen, en dat resulteert zoals verwacht in een greatesthits-show die zijn weerga niet kent. Nee, een echte headlineshow is het misschien niet. Daarvoor is de productie te sober en misschien we ook de interactie met het publiek (niet eens een sitdown?), maar wat overblijft is een show waar het plezier centraal staat. En wat verwacht je anders, met tijdloze klassiekers als Pretty Fly (For a White Guy), Self Esteem en You’re Gonna Go Far, Kid? Juist, een geweldig leuk feest dat de vrijdag van Jera op geen denkbaar betere wijze afsluit.