Bij het woord Tesseract denk je misschien eerder aan een kubus, of aan het mysterieuze voorwerp waarover oorlogen worden uitgevochten in de Avenger-films. Wie even verder googelt stuit op een van de meest progressieve en ingenieuze metalbands van deze generatie. Dat er net zoveel kracht achter deze band schuilt als de door Thanos gewilde tesseract laten ze zien tijdens een spectaculair concert in een zo goed als uitverkocht TivoliVredenburg.

Het duurde even, maar het moment is daar. Vijf studioalbums en veertien shows verder is Tesseract eindelijk ‘geland’ bij de Nederlandse metalfan. De muziek van deze Britse formatie is door de wiskundige en hoekige riffs, tegendraadse ritmes en de complexe thematiek niet meteen voor iedereen weggelegd. Tesseract vergt tijd, geduld en aandacht. Zoals een wiskundige formule: je moet er even voor gaan zitten voor het kwartje valt en je eindelijk kunt zeggen: eureka!

Het woord ‘eureka’ viel zondagavond meerdere malen in de Tivoli in Utrecht. Want wat zijn deze sympathieke Britten vooral de afgelopen jaren toch ontzettend gegroeid. De energie en de overtuiging spat werkelijk van het podium, de productie is met de verticale lichtbalken (die in miljoenen kleuren lichtgeven) op het podium om van te smullen en ja: die nieuwe nummers behoren tot het beste wat Tesseract in vijftien jaar geschreven heeft.

Een man met een missie

De groep rond frontman Daniel Tompkins wordt na elk album steeds beter en sferischer en dat straalt direct af op het optreden in Utrecht. Al na het tweede nummer Echoes springt Tompkins in het publiek en loopt zelfs via de trappen naar boven om daar de longen uit zijn lijf te schreeuwen. De band beneden verzorgt de rest. Heftige breakdowns worden vakkundig afgewisseld met dromerige passages en melodieuze tussenstukken: precies wat Tesseract zo verschrikkelijk goed maakt.

Het geheime wapen van Tesseract blijft echter toch echt de meeslepende en poppy zang van Tompkins. Hoog, laag, hard, fluweelzacht en alles daartussen: het is ongekend wat die man allemaal uit zijn stem tovert. Het is bovenal een frontman in hart en nieren, een man met flair, een volksmenner die vastberaden is om iedereen in de Tivoli te laten springen. Een man die zijn microfoonstandaard vaker de lucht in gooit dan wij kunnen bijhouden. Met continu de focus en de lach op zijn gezicht.

Utrecht overrompelen is de missie vanavond, en dat is zonder meer gelukt. Vooral op de nieuwe tracks Legion, The Grey en het elf minuten klokkende War of Being ontstaan in de zaal circlepits en vliegt er liters bier de lucht in. Afsluitend met het fenomenale tweeluik Concealing Fate maakt Tesseract eens temeer duidelijk dat het klaar is om de wereld van progressieve rock te veroveren.