Counter Culture shorts nummer #130 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze honderddertigste editie van shorts vind je vijftien mooie microreviews van de nieuwe albums van Necrophobic, Skeletal Remains, Darkest Hour, New Years Day, Blind Channel, Kill The Lights, The Requiem, Profiler, Bloom, GHØSTKID, Hideous Divinity, Shoreline, Cory Wells, NOAHFINCCE en Alpha Wolf.
Necrophobic – In Twilight Grey (81)
Necrophobic maakt filmische blackened deathmetal. Je luistert naar de soundtrack van een nooit gemaakte horrorfilm. Wel van het soort waarvan de afloop ronduit deprimerend is. ‘In Twilight Grey’ is duister, maar tegelijkertijd episch. Meeslepend, donker en melodieus. Wanneer je dit album beluistert met koptelefoon komt de dramatiek nog harder binnen. Zeer indrukwekkend release.
Recensent: Frank van de Ven
Skeletal Remains – Fragments Of The Ageless (78)
Voor op de oude leest geschoeide deathmetal moet je bij Skeletal Remains zijn. ‘Fragments Of The Ageless’ is lekker lomp en gevaarlijk. De sfeer is dreigend en deze metalheads weten wat hun fans willen. Opnieuw een fijne plaat van deze genre-iconen!
Recensent: Frank van de Ven
Darkest Hour – Perpetual Terminal (98)
Volgend jaar blaast Darkest Hour 30 kaarsjes uit! Oerleden John Henry en Mike Schleibaum weten gelukkig van geen ophouden en blijven hoogwaardige metalcore platen maken. ‘Perpetual Terminal’ is een rijk album waarin melodeath, hardcore punk en heavy metal elkaar vinden. Wat opvalt, is het spelplezier dat in elke noot te horen is. Dit tiende studioalbum van deze veteranen benadert de perfectie. Deze gasten houden zielsveel van het genre en dat voel je! De gitaarpartijen zijn creatief en episch, terwijl de zang dynamisch is. Als je ook maar een beetje van metal houdt, kun je niet om dit meesterwerk heen. Hoog tijd dat het schaamteloos onderschatten van Darkest Hour eens ophoudt en dat deze band de waardering krijgt die het zo hard verdient!
Recensent: Frank van de Ven
New Years Day – Half Heart Black (83)
In een ver verleden begon New Years Day als een van de vele klonen van Paramore. Toen emopoppunk aan populariteit begon te verliezen, wist de band rond boegbeeld Ash Costello dat er wat moest veranderen. Het bandgeluid ging drastisch op de schop en dat was een goede zet, want New Years Day viel op met hun nieuwe nu-metalcore poppunk. ‘Half Heart Black’ is een interessante mix van genres. Hakkende riffs, snoeiharde drums en elektronica worden gecombineerd met het krachtige stemgeluid van Costello. Deze plaat schreeuwt om uitverkochte arena’s en festivalweides waar het publiek met gebalde vuisten meebrult met de fijne liedjes. Erg sterk album.
Recensent: Frank van de Ven
Blind Channel – Exit Emotions (73)
In 2021 meedoen aan het Eurovisiesongfestival was een geweldige beslissing van Blind Channel. De Finse nu-metalcore band pakte dit podium om hun naamsbekendheid te vergroten. Missie geslaagd! ‘Exit Emotions’ is een vakkundig gemaakt album dat mikt op fans van Papa Roach en The Rasmus. Oerdegelijke pop met een metalen randje. Vind je eerder genoemde bands tof, dan is Blind Channel misschien wel wat voor jou.
Recensent: Frank van de Ven
Kill The Lights – Death Melodies (87)
In 2020 liet metalcore supergroep Kill The Lights debuut ‘Sinner’ op de mensheid los. Vier jaar later verschijnt opvolger ‘Death Melodies’. Wat opvalt, is dat deze formatie met (oud)leden van onder meer Still Remains, Bullet For My Valentine en Threat Signal energieker en gretiger klinkt dan op de eerste worp. De mannen zijn beter op elkaar ingespeeld en trakteren hun fans op langere solo’s, meer gevarieerde nummers en zelfs een soort ballad! Frontman James Clark trekt opnieuw de aandacht met zijn emotionele zang. Kill The Lights kiest ditmaal voor minder metalcore en meer heavy metal. Een beslissing die in een pakkende popmetalplaat heeft geresulteerd.
Recensent: Frank van de Ven
The Requiem – A Cure To Poison The World (78)
My Chemical Romance meets Saosin: The Requiem brengt dramatiek en melancholie samen. Bij vlagen komt ook een band als Deftones bovendrijven als inspiratiebron. ‘A Cure To Poison The World’ is erg ambitieus. The Requiem klinkt afwisselend dromerig en fel. Het ontbreekt deze gasten nog aan een eigen gezicht, maar dikke kans dat Requiem op een volgende release hun eigen geluid vindt. Het talent hebben ze!
Recensent: Frank van de Ven
Profiler – A Digital Nowhere (80)
Mysterieus, duister, melancholisch. Zomaar wat termen die van toepassing zijn op Profiler. Deze debutanten trekken de aandacht met hun alternative metal. A Perfect Circle, Faith No More en Linkin Park zijn inspiratiebronnen van Profiler. Deze sterk van elkaar verschillende invloeden komen op een organische manier samen op ‘A Digital Nowhere’. Ronduit indrukwekkend wat deze band hier neerzet!
Recensent: Frank van de Ven
Bloom – Maybe In Another Life (79)
Bloom brengt oldschool metalcore in de lijn van Shai Hulud samen met de glossy popmetal van Bullet For My Valentine. Soms klinkt ‘Maybe In Another Life’ een beetje smerig, terwijl je vlak daarna een lieflijk melodietje voor de kiezen krijgt. De combinatie van een clean vocalist en een schreeuwzanger die gezamenlijk een refrein voordragen, maakt Bloom net een tikkie spannender dan hun concullega’s.
Recensent: Frank van de Ven
GHØSTKID – Hollywood Suicide (78)
Sebastian ‘Sushi’ Biesler is het brein achter GHØSTKID. Na zijn vertrek bij Electric Callboy is dit project een nieuwe uitlaatklep voor al zijn opgekropte frustraties. In 2020 verscheen het titelloze debuut en nu is de opvolger verkrijgbaar bij je platenboer. Biesler is er niet gelukkiger op geworden, want ook ‘Hollywood Suicide’ is een agressieve brok muziek. Dit album klinkt organischer dan de voorganger, omdat de combinatie tussen woeste punkzang en clean vocals beter is uitgewerkt. Minder gekunsteld eigenlijk.
Recensent: Frank van de Ven
Hideous Divinity – Unextinct (81)
‘Unextinct’ is een meeslepende plaat waar deathmetal en blackmetal elkaar vinden. De heldere productie laat alle instrumenten goed naar voren komen, zodat je direct in de muziek gezogen wordt. Hideous Divinity doet niets nieuws, maar zet hier een ontzettend knap gemaakt album neer dat je volledige aandacht opeist.
Recensent: Frank van de Ven
Shoreline – To Figure Out (73)
Het Duitse Shoreline heeft wel wat weg van ‘onze’ helden van Antilectual. Verwacht poppunk met een smeuïge emosaus en veel maatschappijkritische teksten. ‘To Figure Out’ is een goed gemaakt album met veel potentie. Het ontbreekt de Duitsers vooralsnog aan een eigen smoel, maar die gaan ze zeer vinden op een volgende plaat!
Recensent: Frank van de Ven
Cory Wells – Harboring The Hurt I Caused (91)
Vind je City And Colour leuk, maar wel een tikkie te depri? Cory Wells bedient je op je wenken! ‘Harboring The Hurt I Caused’ laat een doorleefde singer-songwriter horen die ervoor zorgt dat zijn sores nooit te topzwaar bezongen worden. Hij klinkt gevoelig zonder pathetisch te worden. Zijn nummers zijn inleefbaar en mooi verwoord. Aanrader voor de liefhebber van rustige popmuziek met diepgang.
Recensent: Frank van de Ven
NOAHFINCCE – Growing Up On The Internet (77)
De titel ‘Growing Up On The Internet’ mag je letterlijk nemen, want de muziek van NOAHFINCCE lijkt soms op een aantal aan elkaar geplekte TikTok clips. Liedjes beginnen als een soort punkrock anthem, veranderen na een halve minuut in technosongs en transformeren daarna in emopopnummers. Naast tempowisselingen en genremixen krijg je ook allerlei gekke bliepjes en vervormde stemmetjes op je afgevuurd. Deze ADHD-muziek is voor een generatie die snel afleiding vindt in de smartphone en social media. Niet voor iedereen weggelegd. Sta je open voor weirde muziek dan is dit het proberen waard.
Recensent: Frank van de Ven
Alpha Wolf – Half Living Things (82)
Benieuwd wat er gebeurt als je hiphop en metalcore in een blender mietert? Dan krijg je Alpha Wolf!
Op ‘Half Living Things’ krijg je een smakelijke genrecocktail voorgeschoteld waarin als kers op de taart Ice-T te horen is. Alpha Wolf klinkt bruut, groovy en vrolijk tegelijk. Deze band staat te popelen om zalen af te breken en moshpits te ontketenen. Gaat zeker lukken!
Recensent: Frank van de Ven