Twee uitstekende cd’s: meer heb je niet nodig om een internationale tour, een rits voorprogramma’s van grote bands als Muse en Editors te spelen en twee thuisoptredens in de AB uit te verkopen. Het is op zijn minst opmerkelijk dat een band die zeven jaar geleden nog stuiterige elektropop  maakte (‘This Is A Flirt’) nu haar plek in het kleurenspectrum heeft gevonden tussen violet en donkerblauw. Balthazar heeft dat vooral aan zichzelf te danken. Doorheen de jaren heeft de band met ijzersterke optredens een livereputatie en bijhorende trouwe schare fans bijeen gereven. Die fans lipten donderdagavond elk woord mee en beantwoorden iedere muzikale uitbarsting met adequaat gejuich.

Als opwarmer waren er twee voorprogramma’s ingelijfd. Faces On TV is momenteel in de running voor ‘De Nieuwe Lichting’ van Studio Brussel en oogde in de AB als een vlo in een circustent. Het slaapkamergehalte was nog te hoog en de ironische, gespeeld ongeïnteresseerde tussenteksten werkten dat gevoel enkel in de hand. De Britten van Champs probeerden met z’n drieën de aandacht van het publiek te trekken. Hun melodische folkliedjes bleken echter niet in staat om de zaal tot een kampvuur om te bouwen. Een ietwat rare keuze van Balthazar, wij zouden Champs eerder voor Fleet Foxes plaatsen.

Toen de lichten voor de derde keer uitgingen en de groepsnaam naar beneden kwam gezakt kregen de West-Vlamingen een uitgelaten welkomstgejuich. ‘Lion’s Mouth’, een opvallend donkere opener, zette de toon voor het optreden en beet zich vast om pas anderhalf uur later opnieuw los te laten. De jarige bassist Simon Cassier kreeg meermaals de kans om te schitteren met uitgekiende baslijnen en genoot zichtbaar van de repliek in de spionkop. Het dreigende ‘Man Who Owns The Place’, nieuwe single ‘Leipzig’ en een ritmisch ‘The Joker’s Son’, dat voor het eerst live werd gespeeld met behulp van drie trommels en een gitaar tekenden allemaal voor sferische hoogtepunten.  Publiekslievelingen als ‘The Boatman’ en ‘Do Not Claim Them Anymore’ zetten de zaal in beweging met een uitzinnig ‘Fifteen Floors’ als langgerekte climax. In de bissen kregen we het verstillende ‘Sides’ en de meeslepende wals die  ‘Any Suggestion’ heet. Obligate afsluiter ‘Blood Like Wine’ deed wat het moest doen en toverde de zaal om in een zee van opgeheven bekers. Kippenvel, negentig minuten lang.

Balthazar bracht donderdag geen goud, wierook of mirre mee, wel een ongelooflijk sterk optreden. Het nieuwe werk ging naadloos over in oudere nummers. Dat het nooit eentonig wordt komt door de eigenheid en kwaliteit die overduidelijk in hun muziek schuilt. Balthazar kroonde zich donderdag anderhalf uur tot koning van de AB – het is maar wachten tot de rest van de wereld volgt.